Μεγάλη απώλεια!
Ξέρω ότι όλοι, νιώθουμε πιο φτωχοί, πιο μόνοι, σχεδόν ορφανοί, μετά την είδηση ότι ο Θεόδωρος Πάγκαλος, δεν θα ξαναθέσει υποψηφιότητα, στις βουλευτικές εκλογές. Η στήλη συντετριμμένη πιστεύει ότι ο Πάγκαλος, είχε ακόμα πολλά να δώσει στον τόπο, στον λαό και κάπου αλλού που δεν θυμάται τώρα. Άλλωστε ήταν στο άνθος της δημιουργικότητας και της ωριμότητάς του, όπως απέδειξαν τα 74 χρόνια του, τα 30 από αυτά βουλευτής, υπουργός, παράγοντας και πάνω από όλα ολοκληρωμένη τηλεοπτική προσωπικότητα.
Η αναγκαστική αποχώρηση Πάγκαλου κάτω από βροχή γιαουρτιών, ύβρεων, μπινελικιών, αηδίας, κατάρων, σιχασιάς, από...
πλευράς του ελληνικού λαού, μας γέννησε κάποιες σκέψεις που θέλουμε να τις μοιραστούμε μαζί σας.
Ποια ακριβώς είναι η προσφορά του Θ. Πάγκαλου στον τόπο; Και το ρωτάμε αυτό επειδή θα βρεθούν διάφοροι παπαγάλοι, να αναγνωρίσουν την προσφορά του στην χώρα. Κάτι που το κάνουν σε κάθε περίπτωση ηλικιωμένου επώνυμου παράγοντα. (Λες και οι χιλιάδες ώρες τηλεοπτικού αέρα, σημαίνουν από μόνες τους, καταξίωση). Τι έργο άφησε από τα υπουργεία που πέρασε, τι συνεισφορά είχε στην αντιμετώπιση παθογενειών του τόπου; Τι στίγμα αφήνει στον πολιτικό διάλογο και στον δημόσιο λόγο;
Κανένα και τίποτα. (δεν έχουμε μόνο ερωτήματα έχουμε και τις απαντήσεις). Για την ακρίβεια, κανένα και τίποτα χρήσιμο. Κανείς δεν θυμάται κάτι από τα υπουργικά του χρόνια, παρά μόνο κουρνιαχτό και διαχείριση «μια από τα ίδια», διαιωνίζοντας το διεφθαρμένο πασοκικό κράτος της αρπαχτής και της σαπίλας. Στον δημόσιο λόγο η σφραγίδα του είναι όντως, πολύ έντονη, με επιθέσεις κατά του λαού, ύβρεις, λάσπη και ψέματα κατά αντιπάλων και μη.
Έχω την γνώμη ότι ο μελλοντικός ιστορικός, αναφερόμενος στις δεκαετίες που ζούμε θα έχει αρκετές σελίδες για τις γραφικότητες και τους γραφικούς της εποχής. Εκεί λοιπόν, το όνομα Θ. Πάγκαλος θα έχει περίοπτη θέση, με ειδική μνεία στην τεράστια ματαιοδοξία, στο ατίθασο ανολοκλήρωτο ΕΓΩ, στις ψυχώσεις και στην ανάγκη επιβεβαίωσης μέσω της πρόκλησης και του ναρκισσισμού, μέσω της τηλεοπτικής προβολής. Παιδιάστικες συμπεριφορές, ανούσιες και προβλέψιμες.
Ο Θ. Πάγκαλος, νομίζω δεν θα είναι μόνο, πρώτος μεταξύ των γραφικών διασκεδαστών, αλλά θα καταλάβει επαξίως και άλλη μια σελίδα της ιστορίας. Ως αντιπρόεδρος των δύο προδοτικών κυβερνήσεων που έσυραν την χώρα στην υποτέλεια, και τον λαό στην εξαθλίωση. Των δύο δοτών κυβερνήσεων συνεργασίας με τους κατακτητές τραπεζίτες και επιχειρηματικούς ομίλους. Ίσως εκεί ο ιστορικός έχει και την απόφαση ειδικών ή λαϊκών δικαστηρίων, τα οποία μπορεί να έχουν στο μεταξύ στηθεί…
Είναι πολύ ωραίο, να αναγκάζεται να αποχωρήσει κάποιος από τα δημόσια πράγματα, κάτω από αποδοκιμασίες και την γενική χλεύη, κρυπτόμενος και καλυπτόμενος κάτω από δικαιολογίες, του τύπου «δεν θα δώσω στον λαό το δικαίωμα να με ψηφίσει» (το ορθό θα ήταν, «να με καταψηφίσει»). Είναι ωραία τιμωρία αυτή. Αντάξια της συνολικής παρουσίας. Ευχαριστούμε την κρίση γι αυτό.
ΥΓ 1, Μια ζωή τόση φασαρία για το τίποτα.
ΥΓ 2, Όσο πιο άδειος είναι ένας τενεκές τόσο περισσότερο θόρυβο κάνει. (παλιό κινέζικο ρητό)
ΥΓ 3, Ας είναι βαρύ το πολιτικό χώμα που θα τον σκεπάσει.
Ελαφρύτερος κατά 200 κιλά ματαιοδοξίας.
Θύμιος Κ. (ελληνοφρένεια)
Ποια ακριβώς είναι η προσφορά του Θ. Πάγκαλου στον τόπο; Και το ρωτάμε αυτό επειδή θα βρεθούν διάφοροι παπαγάλοι, να αναγνωρίσουν την προσφορά του στην χώρα. Κάτι που το κάνουν σε κάθε περίπτωση ηλικιωμένου επώνυμου παράγοντα. (Λες και οι χιλιάδες ώρες τηλεοπτικού αέρα, σημαίνουν από μόνες τους, καταξίωση). Τι έργο άφησε από τα υπουργεία που πέρασε, τι συνεισφορά είχε στην αντιμετώπιση παθογενειών του τόπου; Τι στίγμα αφήνει στον πολιτικό διάλογο και στον δημόσιο λόγο;
Κανένα και τίποτα. (δεν έχουμε μόνο ερωτήματα έχουμε και τις απαντήσεις). Για την ακρίβεια, κανένα και τίποτα χρήσιμο. Κανείς δεν θυμάται κάτι από τα υπουργικά του χρόνια, παρά μόνο κουρνιαχτό και διαχείριση «μια από τα ίδια», διαιωνίζοντας το διεφθαρμένο πασοκικό κράτος της αρπαχτής και της σαπίλας. Στον δημόσιο λόγο η σφραγίδα του είναι όντως, πολύ έντονη, με επιθέσεις κατά του λαού, ύβρεις, λάσπη και ψέματα κατά αντιπάλων και μη.
Έχω την γνώμη ότι ο μελλοντικός ιστορικός, αναφερόμενος στις δεκαετίες που ζούμε θα έχει αρκετές σελίδες για τις γραφικότητες και τους γραφικούς της εποχής. Εκεί λοιπόν, το όνομα Θ. Πάγκαλος θα έχει περίοπτη θέση, με ειδική μνεία στην τεράστια ματαιοδοξία, στο ατίθασο ανολοκλήρωτο ΕΓΩ, στις ψυχώσεις και στην ανάγκη επιβεβαίωσης μέσω της πρόκλησης και του ναρκισσισμού, μέσω της τηλεοπτικής προβολής. Παιδιάστικες συμπεριφορές, ανούσιες και προβλέψιμες.
Ο Θ. Πάγκαλος, νομίζω δεν θα είναι μόνο, πρώτος μεταξύ των γραφικών διασκεδαστών, αλλά θα καταλάβει επαξίως και άλλη μια σελίδα της ιστορίας. Ως αντιπρόεδρος των δύο προδοτικών κυβερνήσεων που έσυραν την χώρα στην υποτέλεια, και τον λαό στην εξαθλίωση. Των δύο δοτών κυβερνήσεων συνεργασίας με τους κατακτητές τραπεζίτες και επιχειρηματικούς ομίλους. Ίσως εκεί ο ιστορικός έχει και την απόφαση ειδικών ή λαϊκών δικαστηρίων, τα οποία μπορεί να έχουν στο μεταξύ στηθεί…
Είναι πολύ ωραίο, να αναγκάζεται να αποχωρήσει κάποιος από τα δημόσια πράγματα, κάτω από αποδοκιμασίες και την γενική χλεύη, κρυπτόμενος και καλυπτόμενος κάτω από δικαιολογίες, του τύπου «δεν θα δώσω στον λαό το δικαίωμα να με ψηφίσει» (το ορθό θα ήταν, «να με καταψηφίσει»). Είναι ωραία τιμωρία αυτή. Αντάξια της συνολικής παρουσίας. Ευχαριστούμε την κρίση γι αυτό.
ΥΓ 1, Μια ζωή τόση φασαρία για το τίποτα.
ΥΓ 2, Όσο πιο άδειος είναι ένας τενεκές τόσο περισσότερο θόρυβο κάνει. (παλιό κινέζικο ρητό)
ΥΓ 3, Ας είναι βαρύ το πολιτικό χώμα που θα τον σκεπάσει.
Ελαφρύτερος κατά 200 κιλά ματαιοδοξίας.
Θύμιος Κ. (ελληνοφρένεια)
