Της Κατερίνας Αγγελιδάκη
Το υπουργείο Παιδείας «τιμωρεί» τις πολύτεκνες οικογένειες απαγορεύοντας στα παιδιά τους να σπουδάσουν κοντά στην κύρια κατοικία τους. Ένα παράδειγμα εφαρμογής της πολιτικής του μνημονίου, που ερμηνεύει όπως θέλει τον νόμο, το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας αλλά και τους κανόνες της… βιολογίας.
Στην Ελλάδα του μνημονίου ακόμα και οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Ο άνθρωπος έγινε «πόρος», η μόρφωση «διά βίου μάθηση», η απόλυση «εφεδρεία», η φτώχεια «σωτηρία».
Ακόμα και η λέξη πολύτεκνος δεν είναι πια αυτή που νομίζαμε. Εδώ και 40 χρόνια, πολύτεκνος είναι όποιος έχει από 4 παιδιά και πάνω. Και τα παιδιά των πολυτέκνων δεν χάνουν την ιδιότητά τους, όσο τουλάχιστον ένας γονέας τους είναι εν ζωή, επομένως ούτε και το δικαίωμα της ειδικής κατηγορίας στις πανελλήνιες εξετάσεις. Από πέρυσι, όμως, το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε… αλλιώς, αφού κατάφερε να αμφισβητήσει ακόμα και τους… βιολογικούς νόμους της κύησης.
Ακόμα και η λέξη πολύτεκνος δεν είναι πια αυτή που νομίζαμε. Εδώ και 40 χρόνια, πολύτεκνος είναι όποιος έχει από 4 παιδιά και πάνω. Και τα παιδιά των πολυτέκνων δεν χάνουν την ιδιότητά τους, όσο τουλάχιστον ένας γονέας τους είναι εν ζωή, επομένως ούτε και το δικαίωμα της ειδικής κατηγορίας στις πανελλήνιες εξετάσεις. Από πέρυσι, όμως, το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε… αλλιώς, αφού κατάφερε να αμφισβητήσει ακόμα και τους… βιολογικούς νόμους της κύησης.
Δ.Γ
(αντιγραφή απο το ΠΟΝΤΙΚΙ)