Γράφει ο αναγνώστης Ν.Κ.
Το εκ του κατά μνημόνιο το βάσανό μας θα ‘ναι το αιώνιο
βρόγχος θα γίνει στο λαιμό μας και κομπολόι στον καημό μας
Το εκ του κατά δαιμόνιο που το φέρανε απ’ τον βορρά
στα άγρια θηρία μας έριξαν βορά.
Στην συμφορά της κατοχής τα ψίχουλα τα λιγοστά
απ’ το κυνήγι του ναζί τα τρώγαμε στο γόνα
τώρα μια αγγελική φωνή μας προκαλεί να κόψουμε το πρωινό
να κόψουμε το βραδινό να μην τρώμε το γιόμα.
Αγγέλω κόψε τ’ άρμεγμα τα πρόβατα στερεύουν
Αγγέλω κάτσε φρόνιμα και γίνε λογική
τα πρόβατα αγρίεψαν και θα στο ρίξουν το μαντρί.
Ξέρεις Αγγέλομ όμορφη τι είναι για ένα μωρό παιδί;
να το τραβάν απ’ της μάνας το βυζί,οι Γερμαναράδες οι Ναζί
κι απ’ το ζεστό τους στρώμα, γέροι, μωρά κι ανήμποροι
την ώρα που λαλούν οι πετεινοί, να ακούν τα πολυβόλα!
Ξέρεις τι είναι να βλέπει ένα παιδί τον Γερμανό με το καμτσίκι να χτυπά
την μάνα του και τον μπαμπά; τα αδέρφια του να τα κλωτσά με τη βαριά του μπότα;
Αγγέλω έλα στην Κονταριώτισσα και ένα γέρο ρώτα. Ήταν το άμοιρο παιδί
που είδε με τα μάτια του το δολοφόνο τον Ναζί.
Ξέρεις Αγγέλω του Βορρά εκατομμύρια παιδιά! οι πρόγονοί σου τα θάφταν
στους δρόμους ζωντανά; Ξέρεις μα δεν το μολογείς γιατί το ίδιο κάνεις και εσύ.
Και τώρα λες με ξαντροπιά ούτε γάτα, ούτε ζημιά,
για τα εκατομμύρια παιδιά αποζημίωση καμιά!
Ήμουν οχτάχρονο παιδί στο μπλόκο που μας κλείσανε οι φίλτατοί σου πρόγονοι.
Ένιωθα μέσα μου θεριό μα ήμουν παιδάκι άγουρο ήθελα εκείνη τη στιγμή
να σκότωνα όλους τους Ναζί.
Ήθελα να ‘μουν Ηρακλής την φοβερή την μέρα να μάζευα σ’ έναν ντουρβά
απ’ τον γιακά κάθε Ναζί φασιστικά παράσημα,
πεσκέσι να τα έστελνα στου φασισμού το τέρας.
Αφιερωμένο σε όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους!!
Ν.Κ.
