Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου
Η ύπαρξη πολιτικών Κομμάτων είναι απαραίτητο στοιχείο της δημοκρατίας, αλλά ο ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ, (που καταργήθηκε στην πράξη στην Αγγλία τη Γερμανία και αλλού), δημιουργεί σχέσεις Κράτους-Πολίτη, οι οποίες δεν είναι μόνο δυσλειτουργικές, αλλά ίσως θα πρέπει να εκτιμηθούν, τελικά, και σαν εντυπωσιακά κοινωνικό-ψυχοπαθολογικές.
Αναμφισβήτητα, η Κυβέρνηση από ΕΝΑ Κόμμα πλειοψηφίας αποτελεί πλέον «ασθένεια» σε πολλές δημοκρατικές κοινωνίες καθώς η αλαζονεία, οι υπερβολές, η αυξανόμενη κατάχρηση εξουσίας, η αδιαφάνεια και η διογκούμενη διαφθορά μορφοποιούν το λογικό ερώτημα: τα πολιτικά κόμματα όπως τα γνωρίζουμε θα συνεχίσουν να υπάρχουν;
Κοινοβουλευτικές δημοκρατίες δεν υπάρχουν εφόσον δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα. Εάν, όμως, ερωτηθούν οι πολίτες να προσδιορίσουν τις πιθανές πηγές για μια ατέλειωτη σειρά κοινωνικών, οικονομικών ή πολιτιστικών προβλημάτων, θα απαντήσουν, στα σίγουρα, ότι για ΟΛΑ φταίνε τα Κόμματα και αυτοί που τα διοικούν με ιδιοκτησιακή νοοτροπία.
Και φταίει ακόμη περισσότερο, κατά κανόνα, ο ΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ, που επιτρέπει στο ΕΝΑ Κόμμα εξουσίας να κυριαρχήσει αδιαφορώντας για τα επόμενα 4 χρόνια για την κριτική που του ασκεί η μείζων ή η ελάσσων αντιπολίτευση ακόμα και όταν η κριτική εμπεριέχει απόψεις ευεργετικές για το κοινωνικό σύνολο!
Προσωπικά ΔΕΝ θεωρώ τα Κόμματα υπεύθυνα για το μπάχαλο της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην υφήλιο. Τα Κόμματα δομικά και λειτουργικά υπόκεινται σε ανελέητες ενδοκομματικές «ιδεολογικές» συγκρούσεις, διαμάχες για την κατάληψη της εξουσίας και αιώνια αντιπαλότητα ομάδων (κάποιοι προτιμούν τον όρο «συμμοριών»), που συνθέτουν τις ανώτατες βαθμίδες της δομής τους.
Προσωπικά ΔΕΝ θεωρώ τα Κόμματα υπεύθυνα για το μπάχαλο της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην υφήλιο. Τα Κόμματα δομικά και λειτουργικά υπόκεινται σε ανελέητες ενδοκομματικές «ιδεολογικές» συγκρούσεις, διαμάχες για την κατάληψη της εξουσίας και αιώνια αντιπαλότητα ομάδων (κάποιοι προτιμούν τον όρο «συμμοριών»), που συνθέτουν τις ανώτατες βαθμίδες της δομής τους.
Οι πλατιές λαϊκές μάζες «αυτό-ικανοποιούνται» με την βιωματική είσπραξη του συναισθήματος ότι «εμείς εδώ ανήκουμε» και το δικό μας Κόμμα έχει τον έλεγχο της διακυβέρνησης της χώρας ή πλησιάζει η στιγμή που θα κυβερνήσει!..
Ως Έλληνα πολίτη και ως ακαδημαϊκό δάσκαλο, ποτέ δεν με προβλημάτισε και δεν με βασάνισε η ύπαρξη πολιτικών Κομμάτων, όσο με ταλάνισαν και συνεχίζουν να με ταλανίζουν οι ανεκδιήγητες σχέσεις Κράτους – Πολίτη (όταν η Κυβέρνηση ελέγχεται απόλυτα από το ΕΝΑ αποκλειστικά κόμμα εξουσίας που δημιουργεί ο δικομματισμός του Πράσινου-Μπλε).
Έτσι, τη στιγμή που οι Έλληνες κάθε νέας γενιάς εθίζονται στο να θεωρούν το Κράτος σαν "καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και ψυχρό αφεντικό" ταυτόχρονα κοινωνικοποιούμε τις νεότερες γενιές στο να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό κράτος σαν «τον καλό πατέρα, τον πιο σίγουρο εργοδότη, σαν μία παροιμιακή αγελάδα που περιμένει την κατάληψη της Κρατικής εξουσίας από το δικό μας Κόμμα για να αρμεχτεί από τα...δικά μας παιδιά!»
Με άλλα λόγια, γενιά μετά από γενιά, οι νέο-Έλληνες αναπτύσσουμε τη σχιζοειδή συμπεριφορά, σαδομαζοχιστικών τάσεων, όπου περιμένουμε να ευνοηθούμε από το Κράτος που κατηγορούμε απροκάλυπτα και αντιμετωπίζουμε όχι μόνο με καχυποψία αλλά συχνά και με εμφανή συμπτώματα παράνοιας!...
Μία επιστημονική αξιολόγηση αυτής της ψυχοκοινωνικής κατάστασης, πέρα από τις ανόητες δήθεν «αιτιολογίες» της Τουρκοκρατίας, των «ξένων δακτύλων» και της αρνητικής επιβάρυνσης του εθνικού μας DNA, μας προσφέρει η θεωρία «της γνωστικής ασυμφωνίας» ή της «νοηματικής αντινομίας», που εξηγεί ότι ένα άτομο ή μια ολάκερη ομάδα μπορεί να διατηρεί συνειδητά τόσο διανοητικά όσο και συναισθηματικά αντικρουόμενα στοιχεία, και να συμπεριφέρεται επηρεαζόμενο από αυτά, επειδή οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να αιτιολογούμε και να διατηρούμε, σε παράλληλη διάταξη και ταυτόχρονα, ασυμβίβαστα δεδομένα, εφόσον αυτά ικανοποιούν κάποιες αντικρουόμενες μεν, αλλά θεμελιακές μας ανάγκες, πραγματικές ή συμβολικές.
Στις εκλογές της 6ης Μαΐου που μόλις προκηρύχτηκαν, η θεωρία της «νοηματικής αντινομίας» είναι εκείνη που θα βοηθήσει τους ΦΑΝΑΤΙΚΟΥΣ οπαδούς-ψηφοφόρους των ΔΥΟ Κομμάτων Εξουσίας να επιβεβαιώσουν την διαιώνισή τους…
Ως Έλληνα πολίτη και ως ακαδημαϊκό δάσκαλο, ποτέ δεν με προβλημάτισε και δεν με βασάνισε η ύπαρξη πολιτικών Κομμάτων, όσο με ταλάνισαν και συνεχίζουν να με ταλανίζουν οι ανεκδιήγητες σχέσεις Κράτους – Πολίτη (όταν η Κυβέρνηση ελέγχεται απόλυτα από το ΕΝΑ αποκλειστικά κόμμα εξουσίας που δημιουργεί ο δικομματισμός του Πράσινου-Μπλε).
Έτσι, τη στιγμή που οι Έλληνες κάθε νέας γενιάς εθίζονται στο να θεωρούν το Κράτος σαν "καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και ψυχρό αφεντικό" ταυτόχρονα κοινωνικοποιούμε τις νεότερες γενιές στο να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό κράτος σαν «τον καλό πατέρα, τον πιο σίγουρο εργοδότη, σαν μία παροιμιακή αγελάδα που περιμένει την κατάληψη της Κρατικής εξουσίας από το δικό μας Κόμμα για να αρμεχτεί από τα...δικά μας παιδιά!»
Με άλλα λόγια, γενιά μετά από γενιά, οι νέο-Έλληνες αναπτύσσουμε τη σχιζοειδή συμπεριφορά, σαδομαζοχιστικών τάσεων, όπου περιμένουμε να ευνοηθούμε από το Κράτος που κατηγορούμε απροκάλυπτα και αντιμετωπίζουμε όχι μόνο με καχυποψία αλλά συχνά και με εμφανή συμπτώματα παράνοιας!...
Μία επιστημονική αξιολόγηση αυτής της ψυχοκοινωνικής κατάστασης, πέρα από τις ανόητες δήθεν «αιτιολογίες» της Τουρκοκρατίας, των «ξένων δακτύλων» και της αρνητικής επιβάρυνσης του εθνικού μας DNA, μας προσφέρει η θεωρία «της γνωστικής ασυμφωνίας» ή της «νοηματικής αντινομίας», που εξηγεί ότι ένα άτομο ή μια ολάκερη ομάδα μπορεί να διατηρεί συνειδητά τόσο διανοητικά όσο και συναισθηματικά αντικρουόμενα στοιχεία, και να συμπεριφέρεται επηρεαζόμενο από αυτά, επειδή οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα να αιτιολογούμε και να διατηρούμε, σε παράλληλη διάταξη και ταυτόχρονα, ασυμβίβαστα δεδομένα, εφόσον αυτά ικανοποιούν κάποιες αντικρουόμενες μεν, αλλά θεμελιακές μας ανάγκες, πραγματικές ή συμβολικές.
Στις εκλογές της 6ης Μαΐου που μόλις προκηρύχτηκαν, η θεωρία της «νοηματικής αντινομίας» είναι εκείνη που θα βοηθήσει τους ΦΑΝΑΤΙΚΟΥΣ οπαδούς-ψηφοφόρους των ΔΥΟ Κομμάτων Εξουσίας να επιβεβαιώσουν την διαιώνισή τους…
Βέβαια οι δημοσκοπήσεις διαβλέπουν μια ΠΑΤΑΓΩΔΗ πτώση και πρωτόγνωρη συρρίκνωση των ποσοστών ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ποτ, εάν επιβεβαιωθεί στις 6 Μαΐου, θα απαλλάξει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και Ελληνίδες από την καθιερωμένη επί 38 χρόνια ανάγκη να γίνουν και πάλι ΚΟΨΟΧΕΡΗΔΕΣ αραδιάζοντας ατέλειωτα αρνητικά σχόλια για ηγεσίες, παρατρεχάμενους, αλαζονεία Υπουργών και αναλγησία των διορισμένων μανδαρίνων!
Μέχρι και τον Οκτώβρη του 2009 είναι πασιφανές, ότι οι Έλληνες ψηφοφόροι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (παρακάμπτοντας το γνωστό άσμα που διατείνεται ότι «ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υποφέρει») αποδείκνυαν με την συμπεριφορά τους ως πιο εύστοχα τα γνωμικά τύπου «τραβάτε με και ας κλαίω» και «σφάξε με αγά μου, (συγνώμη εν ενεργεία ή εν δυνάμει Πρωθυπουργέ και Υπουργέ μου), να αγιάσω», καθώς έτσι ελπίζανε ότι με τα εκλογικά αποτελέσματα θα διασφάλιζαν για τους εαυτούς τους και τα τέκνα τους «προνόμια» Κρατικών παροχών!...
Μέχρι και τον Οκτώβρη του 2009 είναι πασιφανές, ότι οι Έλληνες ψηφοφόροι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (παρακάμπτοντας το γνωστό άσμα που διατείνεται ότι «ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υποφέρει») αποδείκνυαν με την συμπεριφορά τους ως πιο εύστοχα τα γνωμικά τύπου «τραβάτε με και ας κλαίω» και «σφάξε με αγά μου, (συγνώμη εν ενεργεία ή εν δυνάμει Πρωθυπουργέ και Υπουργέ μου), να αγιάσω», καθώς έτσι ελπίζανε ότι με τα εκλογικά αποτελέσματα θα διασφάλιζαν για τους εαυτούς τους και τα τέκνα τους «προνόμια» Κρατικών παροχών!...
Οι πρώτες εκλογές μετά την έλευση της τρόικα, το σχίσμα ανάμεσα σε «Μνημονιακούς» και «Αντιμνημονιακούς», οι υπογραφές στα «κατάπτυστα μνημόνια» σηματοδοτούν 38 χρόνια από την πτώση της χούντας ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ από τον ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟ και πολυκομματική Βουλή. Εκτός εάν, εθισμένοι τόσα χρόνια στην ασθένεια του ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ, οι Έλληνες δώσουμε και πάλι το δικαίωμα σε Μπλε και Πράσινους να μας ΣΩΣΟΥΝ με…ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!
Σήμερα μεγάλη Πέμπτη, ημέρα της Σταύρωσης του Ιησού, συμπάσχοντας στέλνω από το blog ΕΥΧΕΣ για Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!...
Οψόμεθα στις 6 Μαΐου…
