Που να σκάσετε, το κεφάλι μου το άνοιξαν, αλλά να με κουρέψουν ΔΕΝ κατάφεραν…

  Το δωμάτιο δεν τον χωράει. Προσπαθεί να φτιάξει τα σεντόνια. Ζαλίζεται. Ζητάει να ανοίξω τις κουρτίνες, να μπει φως. Χαμογελάει μέσα από την μάσκα οξυγόνου. Χαμογελάω και εγώ ,όσο μπορώ, οι επίδεσμοι στο κεφάλι του, δείχνουν πως <<είχε Άγιο>>. Κουβεντιάζουμε λίγο για αυτά που βγαίνουν προς τα έξω από «πηγές» της αστυνομίας -καλά είναι ο Λώλος, αφού δεν πέθανε, είναι καλά…
Στην τηλεόραση, κάποιο κανάλι, έχει τις δηλώσεις τουΧρυσοχοίδη. Ούτε μία φορά δεν κοίταξε την κάμερα όσο εκφωνούσε τα ακατανόητα. Σαν να είχε έρθει από άλλον πλανήτη, σαν να μην ήξερε, σαν να τα έβλεπε και άκουγε για πρώτη φορά όλα αυτά περί βίας των αστυνομικών.

Μα στα αλήθεια, πιστεύει πως τον παίρνει κανείς σοβαρά;
Μπορεί κάποιος να τον πιστέψει;
Και εάν δεν μπορεί να ελέγξει μια μικρή ομάδα χρυσαυγητών από τα ΜΑΤ ( έτσι όπως ακούγετε πως είπε σε μέλος της ΕΣΗΕΑ), τότε τι κάνει εκεί;

Κόσμος πάει και έρχεται στο δωμάτιο του 6ου ορόφου, από το νοσοκομείο του φέρνουν εφημερίδες, ανοίγω μία και πέφτω πάνω σε μια φωτογραφία από την μεταφορά του, άκρως σημειολογική. Ο Μάριος στο φορείο και πίσω του , παρακολουθεί, ένα άλλο θύμα των δολοφονικών ενστίκτων των αστυνομικών, ο Μανώλης Κυπραίος.

Του ζητώ να μου επιτρέψει να τον κάνω μια φωτογραφία, για την εκπομπή του Γιώργου Γεωργιάδη, που αρχίζει απόψε στις 10.00 στο ΚΟΝΤΡΑ.
Μου κουνάει το κεφάλι, λέγοντας μου ΝΑΙ και μου λέει:
-δώσε χαιρετίσματα εκεί έξω και που να »σκάσετε», το κεφάλι μου το άνοιξαν, αλλά να με κουρέψουν ΔΕΝ κατάφεραν…

ΣΠΥΡΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ