Ξαφνιάστηκε
δήθεν το αστικό πολίτικό σύστημα με την
είσοδο της ναζιστικής συμμορίας «Χρυσή
Αυγή» στο αστικό κοινοβούλιο. Το ναζιστικό
αυτό μόρφωμα δεν εμφανίστηκε από το
πουθενά. Ανδρώθηκε πολιτικά στα σπλάχνα
του κυριάρχου συστήματος, δρώντας μέχρι
τώρα στο περιθώριο της πολιτικής και
κοινωνικής ζωής. Σήμερα, σε αναβαθμισμένο
ρόλο, μπαίνει και αυτό με τη σειρά του
στο πολιτικό γίγνεσθαι, στα πλαίσια
διάταξης και αναδιάταξης των πολιτικών
δυνάμεων, με στόχο την παραπέρα χειραγώγηση
και ενσωμάτωση εργατικών λαϊκών δυνάμεων.
Το
σκηνικό ήταν καλά στημένο και καλά
δουλεμένο, ώστε η ναζιστική οργάνωση
«Χρυσή Αυγή» να εγκλωβίσει στους κόλπους
της απογοητευμένους και θυμωμένους
ψηφοφόρους με κοινωνική ταξική καταγωγή
από την εργατική τάξη, τα φτωχά μικρομεσαία
στρώματα. Επί το πλείστον αρκετοί
ψηφοφόροι που προτίμησαν τη «Χρυσή
Αυγή» στις 6 του Μάη, ψήφιζαν τα κόμματα
της δικομματικής εναλλαγής ΠΑΣΟΚ –
Ν.Δ., τα οποία ήθελαν να τα τιμωρήσουν
με αυτό τον τρόπο για τη διαχρονική
αντιλαϊκή, αντιδραστική πολιτική τους.
Επίσης, νέοι άνθρωποι σε ηλικία, με
μειωμένη ή καθόλου εμπειρίες σε
πολιτικοκοινωνικές διεργασίες, νιώθοντας
απογοήτευση και απελπισία για το μέλλον
πίστεψαν στον κάλπικο αντισυστημητικό
χαρακτήρα αυτής της οργάνωσης, χωρίς
να γνωρίζουν τι ιδεολογία πρεσβεύει,
τις ρατσιστικές θέσεις που έχει, τα
κηρύγματα μισαλλοδοξίας και μίσους που
διακηρύττει. Επίσης τη «Χρυσή Αυγή»
ψήφισαν λαϊκός κόσμος που ζει στο κέντρο
της Αθήνας και είναι αντιμέτωποι με το
μεταναστευτικό πρόβλημα που διογκώθηκε
τα τελευταία χρόνια, πρόβλημα που είναι
νύχι – κρέας με τις συνέπειες της
γενικότερης, βάρβαρης, αντιλαϊκής
πολιτικής που γνωρίσαμε τα τελευταία
20 χρόνια από ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. – Ε.Ε. – δυνάμεις
του κεφαλαίου, που συμπίεσαν το βιοτικό
επίπεδο του ελληνικού λαού, που συνεχώς
φτωχαίνει και εξαθλιώνεται από τις
πολιτικές του ευρωμονόδρομου και
ευρωϋποταγής.
Η
λύση των λαϊκών προβλημάτων δε θα επέλθει
με πογκρόμ κυνηγητού και ξυλοδαρμών
στις γειτονιές της Αθήνας ή όπου αλλού,
που οργανώνει και πρωταγωνιστούν τα
στελέχη και τα μέλη της «Χρυσής Αυγής».
Πίσω από αυτές τις απάνθρωπες μεθοδεύσεις
συγκαλύπτεται το ταξικό περιεχόμενο
της πολιτικής του κυρίαρχου συστήματος,
των αστικών κομμάτων που υπηρετούν την
πολιτική που δίνει τη δυνατότητα να
θησαυρίζει η μειοψηφική τάξη των αστών
εις βάρος της εργατικής λαϊκής πλειοψηφίας.
Στη λογική του διαίρει και βασίλευε, το
κυρίαρχο αστικό πολιτικό σύστημα
στοχεύει στο διαχωρισμό της εργατικής
τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, για να
μπορεί να τους επιβουλεύεται πολιτικά,
να χειραγωγεί και να εκμεταλλεύεται
κυρίως την εργατική δύναμη στην παραγωγική
διαδικασία. Από αυτή τη σκοπιά, η εργατική
τάξη είναι μία και αδιαίρετη, ανεξαρτήτως
χρώματος, φυλής, θρησκείας. Είναι η τάξη
που με τη δουλειά της παράγει τον
κοινωνικό πλούτο και οι κεφαλαιοκράτες
τον υφαρπάζουν από την κλοπή της
υπεραξίας.
Η
«Χρυσή Αυγή» τα τελευταία 4-5 χρόνια
αναπροσάρμοσε την τακτική της, ώστε να
ξεφύγει από τη λογική της συμμορίας και
να δείχνει περισσότερο ως κόμμα που
έχει θέσεις και αρχές, που παλεύει να
γίνουν κυρίαρχες στο λαό. Σε αυτό βοήθησε
και το δήθεν «κίνημα της πλατείας», που
ακροδεξιές και φασιστικές οργανώσεις
είχαν περίοπτη θέση για να εκτονώνουν
ανώδυνα για το σύστημα το θυμό και λαϊκή
οργή, με άχρωμα και απολίτικα συνθήματα,
αλλά αρκετά γοητευτικά στα αυτιά του
κόσμου, όπως «να καεί, να καεί το μπ…..
η βουλή», «κρεμάλα στους προδότες
πολιτικούς». Η «Χρυσή Αυγή» σε ρόλο
προβοκάτορα και με έντονο λαϊκισμό και
αντικομμουνισμό εχθρεύεται τους αγώνες
και διεκδικήσεις της εργατικής τάξης,
όσο και να θέλει να αποδείξει το αντίθετο.
Είναι αποκαλυπτική η στάση της απέναντι
στον ηρωικό αγώνα των εργατών χαλυβουργών,
ενάντια στις απολύσεις και στους μισθούς
πείνας που αξιώνει ο βιομήχανος Μάνεσης
αξιοποιώντας τις μνημονιακές πολιτικές.
Η «Χρυσή Αυγή» καλούσε τους εργάτες της
χαλυβουργίας στο Βόλο να μην απεργήσουν
στις αντεργατικές ρυθμίσεις, να τις
αποδεχτούν στο όνομα να μη χάσουν τη
δουλειά τους. Σε πλήρη σύνταξη με την
κυρίαρχη γραμμή Ε.Ε. – κεφαλαίου –
μεγαλοεργοδοτών, που θέλουν εργάτες με
400 και 500 ευρώ να δουλεύουν χωρίς
δικαιώματα, η «Χρυσή Αυγή» καλούσε τους
εργάτες σε συμμόρφωση, σε υποταγή και
να σκύψουν το κεφάλι απέναντι στο
βιομήχανο Μάνεση και να αποδεχτούν
δουλειά με όρους σύγχρονης γαλέρας.
Πολλά ακόμα θα μπορούσαμε να πούμε για
τις αντιλαϊκές και αντεργατικές θέσεις
της «Χρυσής Αυγής», που είναι αποκαλυπτικές
μέσα από το πρόγραμμά τους.
Τα
αστικά Μ.Μ.Ε. που δήθεν πολεμάνε τη «Χρυσή
Αυγή» είναι οι καλύτεροι πλασιέ τους.
Η μη εμφάνιση της προεκλογικής δράσης
της «Χρυσής Αυγής» για τις εκλογές στις
6 του Μάη αποτελούσε κυρίαρχη επιλογή,
γιατί αυτό μόνο κακό θα μπορούσε να
κάνει στην εικόνα τους, αφού λειτουργούν
ως τραμπούκοι και «τσαμπουκάδες». Το
ιδιότυπο πέπλο σιωπής γύρω από την
προεκλογική δράση της «Χρυσής Αυγής»
συνοδευόταν από μια γοητεία που
καλλιεργήθηκε εσκεμμένα στην περιρρέουσα
ατμόσφαιρα ότι η οργάνωση αυτή είναι
δήθεν αντισυστημητική, που δε «μασάει»
τίποτα και με την είσοδό της στο βουλή
θα βάλει τάξη. Οι αυταπάτες σε όλο το
μεγαλείο, που όμως έπιασαν σε έναν κόσμο
ψηφοφόρων. Μετά τις εκλογές επιχειρείται
ο καλλωπισμός της εικόνας της «Χρυσής
Αυγής» και η αποφόρτισή της από τη
ναζιστική ιδεολογία που πιστεύει. Με
συνεντεύξεις στελεχών της «Χρυσής
Αυγής» και του γ.γ. Μιχαλολιάκου
επιχειρείται να δοθεί μια εικόνα ενός
κόμματος που απλά διακατέχεται από
έντονο πατριωτισμό. Η «Χρυσή Αυγή»
αξιοποιείται στις μέρες μας, όπου στις
σημερινές συνθήκες παρατεταμένης
καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης
γίνεται ένα επιπλέον ανάχωμα για να
αναχαιτίσει κάθε τάση ριζοσπαστικοποίησης
των λαϊκών δυνάμεων, κάθε τάση αμφισβήτησης
του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος.
Όσο και να προσπαθούν να μακιγιάρουν
τη «Χρυσή Αυγή», δε μπορούν να κρύψουν
αυτό που είναι. Το επόμενο διάστημα θα
γίνουν αποκαλυπτικοί από μόνοι τους.
Δημιούργημα
του συστήματος είναι η «Χρυσή Αυγή»,
δικό τους τέκνο, που την έβγαλαν από τη
ναφθαλίνη για να ταχθεί και αυτή με τη
σειρά της στην υπηρεσία του συστήματος.
Η ψήφος στις 17 Ιούνη πρέπει να διορθωθεί
από όσους ψήφισαν στις 6 Μάη τη ναζιστική
οργάνωση «Χρυσή Αυγή». Η εργατική τάξη,
τα πλατιά λαϊκά στρώματα με το ιστορικό
φορτίο που κουβαλάν επάνω τους έχουν
την ικανότητα να μην παγιδευτούν σε
μορφώματα τύπου «Χρυσής Αυγής», αλλά
και άλλων κομμάτων – αναχωμάτων του
συστήματος. Η κάλπη στις 17 Ιούνη πρέπει
να δείξει την αποφασιστικότητα του λαού
να παλέψει πιο δραστήρια, πιο μαχητικά,
πιο μαζικά την επόμενη μέρα των εκλογών
απέναντι στον οδοστρωτήρα των αντιλαϊκών
μέτρων που είναι έτοιμοι να πάρουν Ε.Ε.
– αστικά κόμματα – κεφάλαιο. Κόντρα
στα τρομοκρατικά και εκβιαστικά
διλήμματα, στην επίπλαστη αντίθεση
μνημονιακά – αντιμνημονιακά κόμματα,
ο λαός μια επιλογή έχει μπροστά του, την
ισχυροποίηση του ΚΚΕ για ισχυρό εργατικό
λαϊκό κίνημα την επόμενη των εκλογών,
για να βαθύνει η κοινωνική συμμαχία,
για να δοθεί ο λαϊκός αγώνας μέχρι το
τέλος σε επίπεδο εξουσίας. Το ΚΚΕ παλεύει
η πρόταση εξουσίας του για λαϊκή οικονομία
– εργατική λαϊκή εξουσία, να γίνει
πλειοψηφία μέσα στο λαό και το ίδιο το
κίνημα μαζί με το ΚΚΕ να παλέψουν σε
αυτή την προοπτική. Γι’ αυτό στις 17
Ιούνη χρειάζεται η κάλπη να βγάλει
δυνατό ΚΚΕ.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΜΕΛΟΣ
ΤΟΥ ΚΚΕ ΤΗΣ Κ.Ο. ΠΙΕΡΙΑΣ
