«Για την θέση του υπηρεσιακού πρωθυπουργού, σεβόμενοι το
σκεπτικό του Προέδρου της Δημοκρατίας ότι πρέπει να είναι πρόσωπο με
εμπειρία να διαχειριστεί τις σχέσεις μας με την ΕΕ, την εκπροσώπηση της
χώρας μας στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες στις 23 του Μάη, καθώς και
την εκπροσώπηση της χώρας μας στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ 20-21 Μαΐου,
προτείναμε ένα πρόσωπο που πληρεί αυτές τις προϋποθέσεις, που έχει την
ανάλογη εμπειρία, τον κ. Γεράσιμο Αρσένη. Εναν έμπειρο πολιτικό, με
θητεία σε όλα τα οικονομικά υπουργεία, με γνώση των αμυντικών ζητημάτων,
αλλά και των ευρωπαϊκών συσχετισμών».
Μ’ αυτά τα λόγια παρουσίασε ο Τσίπρας, σήμερα Τετάρτη, την υποψηφιότητα που λίγο πριν είχε υποβάλει για το πόστο του υπηρεσιακού πρωθυπουργού, στη σύσκεψη που έγινε στην προεδρία της Δημοκρατίας. Ο Βενιζέλος του την έπεσε αμέσως, κατηγορώντας τον για ψηφοθηρικό παιχνίδι. Και ως προς αυτό είχε δίκιο. Υπάρχει κανένας που να μην κατάλαβε ότι πίσω από την πρόταση για πρωθυπουργοποίηση του Αρσένη κρυβόταν το κομπρεμί με τη σύζυγό του Λούκα Κατσέλη, για να προσχωρήσει η τελευταία στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά το πατατράκ που υπέστη στις 6 Μάη;
Παραβλέποντας, όμως, αυτή την πολιτικάντικη σκοπιμότητα, ας σταθούμε μόνο στο πρόσωπο. Ποιος είναι ο Αρσένης; Πρώην στέλεχος διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών, τον έφερε στην Ελλάδα ο Α. Παπανδρέου και τον έκανε υπουργό του, «τσάρο της οικονομίας», όπως καθιερώθηκε στη δημοσιογραφική αργκό. Διαφώνησε με το «σταθεροποιητικό πρόγραμμα» του 1985,διαγράφτηκε από το ΠΑΣΟΚ το 1996 και έφτιαξε δικό του κόμμα, το ΕΣΚ, με το οποίο δεν κατάφερε τίποτα, παρά την αμέριστη βοήθεια που του πρόσφερε η ηγεσία του Περισσού, που τότε έψαχνε συμμάχους από τη σοσιαλδημοκρατία, όπως κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ετσι, το 1989, ο Αρσένης απεκατέστησε τις σχέσεις του με τον Παπανδρέου και επανήλθε στο ΠΑΣΟΚ. Μετά την εκλογική νίκη του 1993 ορίστηκε υπουργός Εθνικής Αμυνας. Ακόμη και σήμερα καμαρώνει ότι είναι ο πρώτος έλληνας υπουργός Αμυνας που επισκέφτηκε το Ισραήλ το 1995 και υπέγραψε με τον Γιτζάκ Ράμπιν συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ (πώς καμαρώνει μπορεί να το διαπιστώσει κάποιος επισκεπτόμενος την προσωπική του ιστοσελίδα και διαβάζοντας πρόσφατες ομιλίες του, στα ελληνικά και τα αγγλικά).
Ομως, ο Αρσένης έμελλε να μείνει στη μεταπολιτευτική ιστορία ως ο υπουργός Παιδείας του Σημίτη που κατεδάφισε την Παιδεία και βρέθηκε αντιμέτωπος με κύματα κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Από το Γενάρη μέχρι το Μάρτη του 1997 οι εκπαιδευτικοί πραγματοποίησαν μια από τις μεγαλύτερες απεργίες διάρκειας στην ιστορία της ΟΛΜΕ. Τον Ιούνη του 1988 άγριες συγκρούσεις μεταξύ χιλιάδων διαδηλωτών εκπαιδευτικών και φοιτητών και ΜΑΤ ξέσπασαν μπροστά από 30 εξεταστικά κέντρα του ΑΣΕΠ. Ο Αρσένης είναι αυτός που κατήργησε την επετηρίδα των εκπαιδευτικών και θεώρησε το πτυχίο τους ως ανεπαρκές προσόν για το διορισμό τους. Από το Νοέμβρη του 1998 μέχρι το Φλεβάρη του 1999 βρέθηκε αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο κύμα καταλήψεων σε Λύκεια και Γυμνάσια (το κίνημα αυτό επαναλήφθηκε και την επόμενη σχολική χρονιά). Το «κάτσε καλά Γεράσιμε», που φωνάζουν εν χορώ δεκάδες χιλιάδες μαθητές σε όλη την Ελλάδα, τον τελειώνει ουσιαστικά από την αστική πολιτική. Οι σημερινοί τριαντάρηδες ξέρουν πολύ καλά τι εστί Αρσένης.
Αυτός είναι ο άνθρωπος που ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ πρότειναν ως υπηρεσιακό πρωθυπουργό, με την αθώα φρασούλα ότι πρόκειται για «έναν έμπειρο πολιτικό, με θητεία σε όλα τα οικονομικά υπουργεία, με γνώση των αμυντικών ζητημάτων, αλλά και των ευρωπαϊκών συσχετισμών». Τι δείχνει αυτή η επιλογή; Οτι πρόκειται για αδίστακτους εξουσιαστές, για τυχοδιώκτες και αμοραλιστές. Φανταστείτε τι έχουν να κάνουν έτσι και κληθούν να διαχειριστούν την εξουσία ως κυβέρνηση.
ΥΓ: «Η πρόταση του κ. Τσίπρα να ορισθεί ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός ο Γεράσιμος Αρσένης, δεν σημαίνει ότι η Κοινωνική Συμφωνία είναι παράρτημα οποιουδήποτε κόμματος ή ιδιοκτησία οποιουδήποτε στελέχους της», κάρφωσε τη συμπρόεδρό του στην «Κοινωνική Συμφωνία» ο Χάρης Καστανίδης, που μετά τις εκλογές είχε πάθει αφωνία. Καλά ξεμπερδέματα!
Μ’ αυτά τα λόγια παρουσίασε ο Τσίπρας, σήμερα Τετάρτη, την υποψηφιότητα που λίγο πριν είχε υποβάλει για το πόστο του υπηρεσιακού πρωθυπουργού, στη σύσκεψη που έγινε στην προεδρία της Δημοκρατίας. Ο Βενιζέλος του την έπεσε αμέσως, κατηγορώντας τον για ψηφοθηρικό παιχνίδι. Και ως προς αυτό είχε δίκιο. Υπάρχει κανένας που να μην κατάλαβε ότι πίσω από την πρόταση για πρωθυπουργοποίηση του Αρσένη κρυβόταν το κομπρεμί με τη σύζυγό του Λούκα Κατσέλη, για να προσχωρήσει η τελευταία στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά το πατατράκ που υπέστη στις 6 Μάη;
Παραβλέποντας, όμως, αυτή την πολιτικάντικη σκοπιμότητα, ας σταθούμε μόνο στο πρόσωπο. Ποιος είναι ο Αρσένης; Πρώην στέλεχος διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών, τον έφερε στην Ελλάδα ο Α. Παπανδρέου και τον έκανε υπουργό του, «τσάρο της οικονομίας», όπως καθιερώθηκε στη δημοσιογραφική αργκό. Διαφώνησε με το «σταθεροποιητικό πρόγραμμα» του 1985,διαγράφτηκε από το ΠΑΣΟΚ το 1996 και έφτιαξε δικό του κόμμα, το ΕΣΚ, με το οποίο δεν κατάφερε τίποτα, παρά την αμέριστη βοήθεια που του πρόσφερε η ηγεσία του Περισσού, που τότε έψαχνε συμμάχους από τη σοσιαλδημοκρατία, όπως κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ετσι, το 1989, ο Αρσένης απεκατέστησε τις σχέσεις του με τον Παπανδρέου και επανήλθε στο ΠΑΣΟΚ. Μετά την εκλογική νίκη του 1993 ορίστηκε υπουργός Εθνικής Αμυνας. Ακόμη και σήμερα καμαρώνει ότι είναι ο πρώτος έλληνας υπουργός Αμυνας που επισκέφτηκε το Ισραήλ το 1995 και υπέγραψε με τον Γιτζάκ Ράμπιν συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ (πώς καμαρώνει μπορεί να το διαπιστώσει κάποιος επισκεπτόμενος την προσωπική του ιστοσελίδα και διαβάζοντας πρόσφατες ομιλίες του, στα ελληνικά και τα αγγλικά).
Ομως, ο Αρσένης έμελλε να μείνει στη μεταπολιτευτική ιστορία ως ο υπουργός Παιδείας του Σημίτη που κατεδάφισε την Παιδεία και βρέθηκε αντιμέτωπος με κύματα κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών και των μαθητών. Από το Γενάρη μέχρι το Μάρτη του 1997 οι εκπαιδευτικοί πραγματοποίησαν μια από τις μεγαλύτερες απεργίες διάρκειας στην ιστορία της ΟΛΜΕ. Τον Ιούνη του 1988 άγριες συγκρούσεις μεταξύ χιλιάδων διαδηλωτών εκπαιδευτικών και φοιτητών και ΜΑΤ ξέσπασαν μπροστά από 30 εξεταστικά κέντρα του ΑΣΕΠ. Ο Αρσένης είναι αυτός που κατήργησε την επετηρίδα των εκπαιδευτικών και θεώρησε το πτυχίο τους ως ανεπαρκές προσόν για το διορισμό τους. Από το Νοέμβρη του 1998 μέχρι το Φλεβάρη του 1999 βρέθηκε αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο κύμα καταλήψεων σε Λύκεια και Γυμνάσια (το κίνημα αυτό επαναλήφθηκε και την επόμενη σχολική χρονιά). Το «κάτσε καλά Γεράσιμε», που φωνάζουν εν χορώ δεκάδες χιλιάδες μαθητές σε όλη την Ελλάδα, τον τελειώνει ουσιαστικά από την αστική πολιτική. Οι σημερινοί τριαντάρηδες ξέρουν πολύ καλά τι εστί Αρσένης.
Αυτός είναι ο άνθρωπος που ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ πρότειναν ως υπηρεσιακό πρωθυπουργό, με την αθώα φρασούλα ότι πρόκειται για «έναν έμπειρο πολιτικό, με θητεία σε όλα τα οικονομικά υπουργεία, με γνώση των αμυντικών ζητημάτων, αλλά και των ευρωπαϊκών συσχετισμών». Τι δείχνει αυτή η επιλογή; Οτι πρόκειται για αδίστακτους εξουσιαστές, για τυχοδιώκτες και αμοραλιστές. Φανταστείτε τι έχουν να κάνουν έτσι και κληθούν να διαχειριστούν την εξουσία ως κυβέρνηση.
ΥΓ: «Η πρόταση του κ. Τσίπρα να ορισθεί ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός ο Γεράσιμος Αρσένης, δεν σημαίνει ότι η Κοινωνική Συμφωνία είναι παράρτημα οποιουδήποτε κόμματος ή ιδιοκτησία οποιουδήποτε στελέχους της», κάρφωσε τη συμπρόεδρό του στην «Κοινωνική Συμφωνία» ο Χάρης Καστανίδης, που μετά τις εκλογές είχε πάθει αφωνία. Καλά ξεμπερδέματα!
