ΣΑΒΒΙΔΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΜΕΛΟΣ
ΤΟΥ ΚΚΕ ΤΗΣ Κ.Ο. ΠΙΕΡΙΑΣ
Δεν
είναι η πρώτη φορά που το ΚΚΕ γίνεται
αποδέκτης επιθέσεων «φιλίας» από την
ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ή άλλων
αυτοαποκαλούμενων αριστερών δυνάμεων
στο όνομα της «ενότητας της αριστεράς»,
με τη σφραγίδα σήμερα του ψευδεπίγραφου
αντιμνημονιακού αγώνα. Επιθέσεις φιλίας
που αναζωπυρώνουν προεκλογικά και
ανακυκλώνονται από αστικά ΜΜΕ (τηλεοπτικά
πάνελ, αρθρογραφίες κ.α.).
Η τυχοδιωκτική
αυτή τακτική της ηγεσίας του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ
με το σιγοντάρισμα του αστικού πολιτικού
κατεστημένου έχει δύο στόχους. Από τη
μία, να δημιουργήσει συγχύσεις σε έναν
λαϊκό κόσμο που σήμερα ψάχνει διέξοδο
και ελπίδα εγκαταλείποντας τα βασικά
πολιτικά υποστυλώματα του συστήματος,
το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., αλλά και τις πιρουέτες
τους, και σκέφτονται να ακουμπήσουν στο
ΚΚΕ βλέποντας σε αυτό αγωνιστική
συνέπεια, μαχητικότητα, αποφασιστικότητα
στην προώθηση των λαϊκών διεκδικήσεων.
Και από την άλλη, προσπαθούν να
δημιουργήσουν τεχνητές πιέσεις στον
περίγυρο του ΚΚΕ (φίλων, ψηφοφόρων,
οπαδών), αλλά και στο εσωτερικό του, για
να εγκαταλειφθεί η στρατηγική του ΚΚΕ,
όπως αυτή επεξεργάστηκε συλλογικά στα
τελευταία 3 συνέδριά του και είναι σε
αντιδιαστολή με τον καπιταλιστικό δρόμο
ανάπτυξης, με την εξουσία – δικτατορία
των μονοπωλίων.
Το
ΚΚΕ σήμερα είναι μία συγκροτημένη
πολιτική δύναμη, που έχει εξασφαλίσει
την πιο πλατιά πολιτικοϊδεολογική και
οργανωτική ενότητα. Με επιστημονικά
εργαλεία την κοσμοθεωρία του μαρξισμού
– λενινισμού, τη γενίκευση της πείρας
και εμπειρίας από την καθημερινή πρακτική
και δράση και την επεξεργασία της
στρατηγικής του, μπορεί σήμερα να δείξει
το δρόμο της φιλολαϊκής προοπτικής με
την εργατική τάξη, τα σύμμαχα λαϊκά
στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, να
γίνουν πρωταγωνιστές των εξελίξεων,
χτίστες μιας νέας κοινωνίας, που σήμερα
μπαίνει στην ημερήσια διάταξη για την
κοινωνική, λαϊκή ευημερία. Αυτή η
προοπτική είναι αγκάθι στο μάτι της
αστικής τάξης, της εγχώριας και διεθνούς
πλουτοκρατίας, της ευρωπαϊκής ένωσης.
Στηλιτεύουν την πολιτική πρόταση του
ΚΚΕ, το λοιδορούν και το χλευάζουν ότι
δεν έχει πρόταση εξουσίας, είναι κόμμα
φοβικό, δε θέλει να αναλάβει ευθύνες,
δε θέλει να κυβερνήσει. Λένε συνειδητά
ψέματα, στόχος τους είναι να μειώσουν
το εύρος επιρροής του ΚΚΕ στο λαό, να
σκορπίσουν στον κόσμο απογοήτευση για
το μάταιο της πολύπλευρης ενίσχυσής
του, να τους κάνουν να αποδεχθούνε το
μονόδρομο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Σε
αυτή τη συμπαιγνία παίζει και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ,
κόμμα του ευρωμονόδρομου, χειροκροτητής
της συνθήκης του Μάαστριχτ, θιασώτης
παλιότερα κεντροαριστερών κυβερνήσεων
(Νταλέμα στην Ιταλία, Ζοσπέν στη Γαλλία,
Σρέντερ στη Γερμανία), μετέπειτα
αντινεοφιλελεύθερου μετώπου, σήμερα
κήρυκας του λεγόμενου αντιμνημονιακού
αγώνα. Έχει γραμμή διαχείρισης του
συστήματος, προβάλλει για στρατηγική
του έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο
πρόσωπο. Σήμερα κάνει για σημαία του τη
συνένωση των «αριστερών» δυνάμεων για
τη συγκρότηση μιας δήθεν αριστερής
διακυβέρνησης που θα βγάλει το λαό από
την κρίση, θα λύσει βασικά προβλήματά
του. Πρόταση που στο άκουσμά της μπορεί
να εντυπωσιάζει, να γοητεύει, αλλά ως
πολιτικό περιεχόμενο είναι ανεδαφική
και άκυρη. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εσκεμμένα
αποκόπτει από την τακτική και στρατηγική
του, την οικονομία από την πολιτική,
συγκαλύπτει στις λαϊκές μάζες ότι σε
συνθήκες απελευθέρωσης της αγοράς και
διεθνοποιημένης δράσης του κεφαλαίου
χωρίς σύγκρουση και ρήξη με τα μονοπώλια,
δε μπορεί να αξιώνεις σήμερα φιλολαϊκές
λύσεις. Με φθαρμένα υλικά, η ηγεσία του
ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ φέρνει προτάσεις και λύσεις
στην επικαιρότητα, που δεν έχουν καμία
βάση και δεν πατούν στην αντικειμενική
πολιτική πραγματικότητα του σήμερα.
Ακόμα και που υπήρχε ο λεγόμενος κρατικός
παρεμβατισμός στη αγορά στα τέλη της
δεκαετίας του ’70 και αρχές ’80 που
οραματίζεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αυτό έγινε
για τις ανάγκες σταθεροποίησης του
καπιταλισμού στη χώρα μας, για να
συγκροτηθεί πιο στέρεα το αστικό κράτος,
να πριμοδοτηθούν με κρατικά χρήματα
μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα από τα
υποστυλώματα – αναχώματα του συστήματος.
Πασχίζει με νύχια και με δόντια να δίνει
ανάσες ζωής στο σύστημα της ταξικής
εκμετάλλευσης για την παραπέρα διαιώνισή
του. Κάνει φιλότιμες προσπάθειες να
αναχαιτίζει κάθε τάση ριζοσπαστικοποίησης
του λαϊκού κόσμου και με ανέξοδες κορώνες
που εκτοξεύει κατά καιρούς παραπλανεί,
δημιουργεί συγχύσεις, ενσωματώνει,
αφοπλίζει ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις.
Για αυτό σαν γνήσιο τέκνο του οπορτουνισμού,
τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τον χαρακτηρίζει η
διγλωσσία, ο καιροσκοπισμός, γιατί από
τη μια στηρίζει την αστική πολιτική του
συστήματος και από την άλλη αξιώνει να
εκφράζει να λαϊκά συμφέροντα μέσα από
μια καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού.
Αποτελεί
ουτοπία αυτό που υποστηρίζει η ηγεσία
του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλοι ομογάλακτοί
του, ότι αρκεί μια εκλογική αναμέτρηση
που τάχα άμα αναδείξει μια «αριστερή»
κυβέρνηση, θα αλλάξουν τα πράγματα προς
όφελος του λαού. Κοροϊδεύουν τον κόσμο.
Μια τέτοια κυβέρνηση, ανεξάρτητα από
τις προθέσεις της, δε θα μπορέσει τίποτα
να κάνει, όσο σε συνθήκες απελευθέρωσης
της αγοράς στο πεδίο της οικονομίας θα
κυριαρχούν τα μονοπώλια και οι μεγάλες
καπιταλιστικές επιχειρήσεις, όσο η χώρα
θα παραμένει στην ευρωπαϊκή ένωση, γιατί
η ε.ε. είναι ένωση διακρατικών συμφωνιών
των καπιταλιστικών χωρών για να
προωθούνται τα βραχυπρόθεσμα και
μακροπρόθεσμα συμφέροντα των καπιταλιστών
της Ευρώπης. Καμιά «αριστερή» κυβέρνηση,
όσες και καλές αποφάσεις να πάρει υπέρ
του λαού σε ένα αστικό κοινοβούλιο,
αυτές οι αποφάσεις θα βρουν σοβαρά
εμπόδια από τους καπιταλιστές στο πεδίο
της οικονομίας, στο έδαφος της ε.ε.
Το
ΚΚΕ με καθαρές κουβέντες, χωρίς
ταλαντεύσεις και καιροσκοπισμούς, κάνει
ξεκάθαρο: δεν υπάρχει εναλλακτική λύση
υπέρ του λαού στα πλαίσια της κυριαρχίας
των μονοπωλίων, στο πλαίσιο της εξουσίας
τους. Όποιο κόμμα επικαλείται φιλολαϊκές
λύσεις στα πλαίσια αυτού του συστήματος
κοροϊδεύει τον κόσμο. Το αντικειμενικό
δίλημμα που πρέπει να ξεχωρίζει ο λαός
και σε αυτό να απαντά η κάθε πολιτική
δύναμη σήμερα είναι: ή εργατική – λαϊκή
εξουσία με κοινωνικοποιημένα τα μέσα
παραγωγής, για άλλη οργάνωση της
οικονομίας, για αλλαγή του σκοπού της
παραγωγής ή διαιώνιση του συστήματος
της ταξικής εκμετάλλευσης, που θα
αντιμετωπίζει την εργασία ως εμπόρευμα
που θα ρίχνει συνεχώς την τιμή της
εργατικής δύναμης, για να αναπαραχθούν
τα κέρδη των καπιταλιστών.
Σήμερα
υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές
παραγωγικές δυνατότητες για να αναπτυχθεί
η λαϊκή Ελλάδα, ο λαός να γίνει πραγματικά
αφέντης στον τόπο του, αρκεί να πάρει
στα χέρια του τα εργαλεία – κλειδιά της
οικονομίας και να συγκροτήσει τη δική
του εξουσία, που θα ικανοποιεί τις
σύγχρονες διευρυμένες λαϊκές ανάγκες.
Ενδεικτικά, η χώρα μας έχει βωξίτη, που
μπορεί να αναπτύξει τη βιομηχανία που
έχει σαν πρώτη ύλη το αλουμίνιο, έχει
νικέλιο, ψευδάργυρο, χρυσό. Έχει λευκόλιθο,
μάρμαρο άριστης ποιότητας που έχει
συγκριτικά πλεονεκτήματα στην παγκόσμια
αγορά. Στη χώρα μας υπάρχει
ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία υψηλών
προδιαγραφών, που σήμερα θέλουν να τη
διαλύσουν, έχει λιγνίτη σε μεγάλες
ποσότητες για παραγωγή ηλεκτρικού
ρεύματος, που σήμερα ξεπουλάνε στο
ιδιωτικό κεφάλαιο. Υπάρχουν ενδείξεις
ότι η Ελλάδα είναι πλούσια σε κοιτάσματα
πετρελαίου και φυσικού αερίου, υπάρχει
υψηλό αιολικό δυναμικό και πηγές
γεωθερμίας. Έχει ήδη αναπτυγμένη
βιομηχανία σε χάλυβα, σίδηρο, χαλκό,
βιομηχανίες πλαστικού, παραγωγής
τσιμέντου και άλλων οικοδομικών υλικών
και κυρίως υπάρχει έμπειρο, μορφωμένο
εργατικό δυναμικό με τεχνογνωσία. Αυτά
θα αξιοποιήσει η εργατική λαϊκή εξουσία,
όπως και τις διεθνείς σχέσεις και εμπόριο
αμοιβαίου οφέλους, για να αναπτυχθεί η
λαϊκή Ελλάδα. Αυτά θα κάνει δική του
περιουσία ο ελληνικός λαός και θα τα
δουλεύει κάτω από ένα σχέδιο πανεθνικού,
κεντρικού, σχεδιασμού της οικονομίας,
που θα οργανώσει το κράτος της εργατικής
τάξης και των συμμάχων, που θα υπόκειται
στον εργατικό, κοινωνικό έλεγχο και θα
προωθεί μέσα από νέους θεσμούς την
εργατική – λαϊκή συμμετοχή.
Αυτή
είναι η προοπτική για την κοινωνική
λαϊκή ευημερία, αυτή είναι η πρόταση
εξουσίας του ΚΚΕ που παλεύει σήμερα
αυτή η πρόταση να γίνει λαϊκή πλειοψηφία
και υπόθεση του ίδιου του λαού. Το ΚΚΕ
αξιοποιεί και τις βουλευτικές εκλογές
και τις εντάσσει στην όξυνση της ταξικής
πάλης στη χώρα μας, για αυτό ζητάει από
το λαό στις εκλογές στις 6 του Μάη να
βγει το ΚΚΕ όσο γίνεται πιο ενισχυμένο,
ώστε την επόμενη από καλύτερες θέσεις
το λαϊκό κίνημα, το ΚΚΕ, να αναχαιτίσουν
αποτελεσματικά τα νέα βάρβαρα μέτρα,
να κερδιθεί χρόνος, να συγκεντρωθούν
δυνάμεις, ώστε πραγματικά ένα λαϊκό,
πλειοψηφικό, μαχητικό, αποφασισμένο
κίνημα την καθοριστική στιγμή να σαρώσει
στο πέρασμά του το παλιό, σάπιο και
παρασιτικό καπιταλιστικό σύστημα και
να το αντικαταστήσει με την εργατική
λαϊκή εξουσία.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΜΕΛΟΣ
ΤΟΥ ΚΚΕ ΤΗΣ Κ.Ο. ΠΙΕΡΙΑΣ
