Η υπόθεση της επίθεσης δυο Ελλήνων εναντίον Ολλανδού που κατοικεί μόνιμα στην Ελλάδα είναι γνωστή. Στη Μονεμβασιά, δυο Έλληνες ξυλοκόπησαν άγρια έναν Ολλανδό, αφού τον ρώτησαν πρώτα αν είναι Γερμανός. Τον έστειλαν στο νοσοκομείο, ενώ λίγο έλειψε να τον σκοτώσουν.
Χτες το βράδυ, ένας Γερμανός φίλος μου με ρώτησε αν πιστεύω ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί σε αυτόν και τη σύντροφό του. Ο φίλος μου μένει στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια – όπως και ο 78χρονος Ολλανδός που ξυλοκοπήθηκε.

Καθησύχασα τον φίλο μου, λέγοντάς του πως η επίθεση των δυο Ελλήνων στον Ολλανδό ήταν ένα ακραίο και μεμονωμένο περιστατικό και δεν χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία.
Ο Γερμανός φίλος μου αυτοχαρακτηρίζεται ως Έλληνας. Ο πατέρας του (καθηγητής πανεπιστημίου) ήταν λάτρης της αρχαίας Ελλάδας και των φιλοσόφων της αρχαιότητας, ενώ στο σπίτι τους –στην Αλεξάνδρεια- έμπαιναν σχεδόν μόνο Έλληνες. Το να ζήσει μόνιμα στην Ελλάδα το θεωρεί απόλυτα φυσιολογικό.
«Δεν θέλω να γυρίσω στο Βερολίνο» μου είπε χτες ο φίλος μου, «θέλω να ζήσω στην Ελλάδα».
Πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, γνώρισα σε ένα ελληνικό νησί ένα άλλο ζευγάρι Γερμανών που αποφάσισαν να ζήσουν μόνιμα στην Ελλάδα. Παράτησαν τις δουλειές τους, πούλησαν όλα τα υπάρχοντά τους, έκαναν δική τους δουλειά στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν μόνιμα εδώ.
«Αν έμενα λίγο ακόμα στη Γερμανία, θα πέθαινα» μου είχε πει εκείνος ο μεσήλικας Γερμανός. «Θέλω να ζήσω και λίγο σαν άνθρωπος». Δεν τα λένε εύκολα οι Γερμανοί αυτά.
Οι Γερμανοί αγαπάνε την Ελλάδα και τους Έλληνες. Μάλλον, επειδή είμαστε εντελώς διαφορετικοί. Οι Έλληνες έχουν αυτή τη φλόγα, που μάλλον έχουν και οι Γερμανοί αλλά καταπιέζεται από την προτεσταντική ηθική τους. Έτσι νομίζω τουλάχιστον – δεν μπορώ να είμαι απόλυτος σε αυτό, γιατί δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις.
Ήταν αναμενόμενο πως τα καθεστωτικά ελληνικά ΜΜΕ και το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα προσπαθούσαν να στρέψουν την οργή των Ελλήνων πολιτών για την χρεοκοπία στη Γερμανία και τις άλλες χώρες του βορά. Αυτό έγινε για να αποφύγουν τις δικές τους ευθύνες.
Από την άλλη, πολλά γερμανικά και ευρωπαϊκά ΜΜΕ παρουσίασαν τους Έλληνες –όλους τους Έλληνες- σαν λωποδύτες και τεμπελχανάδες. Ο ρατσισμός και ο εθνικισμός –εδώ κι εκεί- καλά κρατούν και είναι εντυπωσιακό πως, εν έτει 2012, υπάρχουν τόσοι πολλοί που είναι πρόθυμοι να πέσουν θύματα αυτής της προπαγάνδας.
Οι λαοί τσακώνονται, τα αφεντικά τρίβουν τα χέρια τους. Παλιά ιστορία.
Τις τελευταίες δεκαετίες, ζουν μόνιμα στην Ελλάδα χιλιάδες Ευρωπαίοι πολίτες. Δίπλα μας στη Ζάκυνθο μένει ένα ζευγάρι ηλικιωμένων Βρετανών, ενώ στο επόμενο σπίτι μένουν Γερμανοί. Καλοί, ήσυχοι και ευγενικοί άνθρωποι. Σέβονται απόλυτα τους ντόπιους, τις παραδόσεις και το περιβάλλον.
Οι αλλοδαποί που μένουν στην Ελλάδα είναι πλούτος για τη χώρα μας. Ας το αντιληφθούν αυτό όσοι ονειρεύονται μια κοινωνία μόνο με Έλληνες.
Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν πολλοί Έλληνες, η Ελλάδα δεν ήταν υπέροχη πριν έρθουν μαζικά άνθρωποι από άλλες χώρες – ήταν θλιβερή. Μια ψύχραιμη ματιά στην Ελλάδα της δεκαετίας του ’70 δείχνει μια κλειστή και συντηρητική κοινωνία που δεν αναπνέει από πουθενά. Η Αθήνα ήταν μια «επαρχιακή» πόλη της Ευρώπης – τώρα είναι μια μητρόπολη.
Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στην Ελλάδα του ’70. Αν είναι να επιστρέψουμε κάπου, ας επιστρέψουμε στην αρχαία Ελλάδα, όπου οι ξένοι ήταν πρόσωπα ιερά.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν πως οι ξένοι είναι σταλμένοι από τους θεούς.
Είναι. Οι θεοί μας τους έστειλαν.