Μπορεί στην Αθήνα η ανεργία να έχει χτυπήσει… κόκκινο με 1.500.000 ανέργους, αλλά και στη Βρετανία τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.
Στο όριο της απελπισίας έφτασε, για παράδειγμα, ο Ρόμπιν Νόρτον (Robin Norton) από το Μπέρμιγχαμ ο οποίος, αφού έστειλε 15.000 αιτήσεις και βιογραφικά για εύρεση εργασίας τα τελευταία δέκα χρόνια χωρίς αποτέλεσμα, αποφάσισε να διαφημίσει τον εαυτό του, κρεμώντας διαφημιστική πινακίδα στο λαιμό.
Μια φράση έγραψε μόνο σε αυτή.
«Σας παρακαλώ δώστε μου δουλειά».
Έτσι πέρασε μια ολόκληρη ημέρα περπατώντας σε κεντρικό δρόμο του Worcestershire.
Ο Ρόμπιν έχει πτυχίο και μεταπτυχιακό στην ιστορία καθώς και αρκετά κρατικά πιστοποιητικά κατάρτισης τα οποία όμως δεν του φάνηκαν και πολύ χρήσιμα στην πράξη.
«Δεν είμαι παράλογος. Ψάχνω μια οποιαδήποτε δουλειά. Ελάχιστοι εργοδότες μου έστειλαν κάποια απάντηση, έστω ότι έλαβαν την αίτησή μου» είπε χαρακτηριστικά μιλώντας στην Daily Mail.
Ο κύριος Νόρτον εργαζόταν επτά χρόνια μέχρι το 2002 σε μια μεταφορική εταιρία ως αυτοαπασχολούμενος τεχνικός μέχρι που η εταιρία έκλεισε.
Από τότε έχει εργαστεί ως καθαριστής, κηπουρός, ακόμη και οικοδόμος αλλά φωνάζει για την ανάγκη μιας σταθερής εργασίας.
«Τα πράγματα ήταν άσχημα αλλά έγιναν ακόμη χειρότερα με την ύφεση» δήλωσε χαρακτηριστικά και συνέχισε υποστηρίζοντας ότι «τώρα δεν υπάρχει καμία ελπίδα να βρω δουλειά”.
Στη συνέχεια, ο κύριος Νόρτον επεσήμανε ότι δεν είναι μόνο η ύφεση αλλά και η ηλικία του που αποτελεί εμπόδιο για τις εταιρείες να τον προσλάβουν.
«Οι εταιρείες δεν θέλουν να προσλάβουν κάποιον στα 40. Όλες οι δουλειές απευθύνονται σε νέους και ανερχόμενους. Εγώ έχω τα τυπικά προσόντα αλλά δεν παίρνω τη δουλειά. Από τη στιγμή που βλέπουν πόσο χρονών είσαι δεν τους ενδιαφέρει. Και ενώ ο κοινωνικός ρατσισμός βάσει ηλικίας είναι ενάντια στο νόμο, παρόλα αυτά, στην πραγματική ζωή υπάρχει και ας είναι λάθος».
Καταλήγοντας, μίλησε για την πράξη του υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για την τελευταία απελπισμένη προσπάθεια που κάνει προκειμένου να βρει δουλειά.
«Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση αλλά τα πράγματα έχουν φτάσει σε απελπιστικό σημείο για μένα. Νιώθω σωματικά άρρωστος κουβαλώντας αυτή την πινακίδα πάνω μου αλλά δεν έχω άλλη επιλογή«.
