Τώρα που το θέατρο των διερευνητικών εντολών φτάνει στο τέλος του, ήρθε η
ώρα να πάρω ξεκάθαρη και ειλικρινή θέση για την ήττα της ΝΔ και τις
ευθύνες που αναλογούν στον καθένα, όπου και αν βρίσκεται. Θα πω τα
πράγματα με το όνομά τους, αρέσει δεν αρέσει σε κάποιους, γιατί αυτό
πιστεύω ότι είναι η μόνη μου συνεισφορά στη φιλία και τα αισθήματα που
τρέφω για τον Αντώνη Σαμαρά. Ξέρω ότι το πιο πιθανό είναι να τα ακούσω
πάλι από κάποιους που ξεβολεύω ή να μην φτάσουν καν οι απόψεις μου στο
πρόεδρο, αλλά δε θα τους κάνω το χατίρι και θα ακουστούν όσα κάποιοι
σκιάζονται να πούν…
1. Τον Αντώνη τον γνώρισα το 199Ο, υπεύθυνος της ΔΑΠ Κομοτηνής εγώ και υπουργός Εξωτερικών αυτός και το 1993, χωρίς να έχουμε ιδιαίτερη πολιτική η προσωπική σχέση, τον ακολούθησα στην Πολιτική Άνοιξη, γιατί πίστεψα και ακόμη πιστεύω, ότι από τότε έπρεπε να αλλάξουν οι δομές και η νοοτροπία του πολιτικού μας συστήματος. Με το λόγο του δημιούργησε οράματα και προσδοκίες σε κάθε καλοπροαίρετο πολίτη, πολλές δε από τις θέσεις του αποτελούν σημερινές προτάσεις διαφόρων περιπλανόμενων «ηγετίσκων»… Παρά τη συνεχή λάσπη και τις ανελέητες συκοφαντίες, ο λαός τον δικαίωσε, τον έβαλε στη βουλή και του έδωσε ακόμη μεγαλύτερη δύναμη και προοπτική στις Ευρωεκλογές που ακολούθησαν. Ήταν πια φανερό ότι η Ελλάδα μπορούσε να επενδύσει σε ένα νέο, οραματιστή κ πατριώτη πολιτικό. Όταν όμως του δόθηκε η ευκαιρία να αποτινάξει από πάνω του τη στάμπα του «προδότη» και να γίνει ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της κεντροδεξιάς, αυτός άκουσε τις εισηγήσεις του παντογνώστη Δ. Σταμάτη (τωρινού σύμβουλου του) και λοιπών «δυνάμεων» και υπερψήφισε, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, πρόεδρο δημοκρατίας τον καθόλα άξιο και πετυχημένο Κ. Στεφανόπουλο. Τότε ακριβώς έγινε το καίριο στρατηγικό σφάλμα, ο δρόμος έγινε κατηφόρα και τα συνεχή σφάλματά του τον οδήγησαν στην πολιτική εξορία και έτσι η Ελλάδα έχασε μία μεγάλη ευκαιρία να αλλάξει βηματισμό δεκαετίες πριν. Θωρούσα πάντα το τότε πολιτικό εγχείρημα πρωτοποριακό και γι’ αυτό ήμουν περήφανος για τον αγώνα που δώσαμε μαζί με Αντώνη Σαμαρά, ανεξάρτητα αν δεν μπόρεσα ποτέ να «χωνέψω» την πολιτική του απομόνωση και αν ενοχοποιήθηκε στη ΝΔ η τότε κοινή μας πορεία!!!! Πάντα όμως αντηχούσαν στο λαό οι τότε θέσεις και προτάσεις του, η πατριωτική και περήφανη στάση του σε μια σειρά ζητημάτων που τελικά «δεν ξεχάστηκαν»…. Ο έλληνας πάντα θυμάται!!!!
2. Τον Νοέμβριο του 2009 ο λαός του έδωσε φιλί ζωής, αναγνώρισε στο πρόσωπό του τον αντισυστημικό ηγέτη που χρειάζονταν η χώρα και η παράταξη, του έδωσε πρωτόγνωρη πολιτική δύναμη και εξουσιοδότηση να τα αλλάξει όλα, πρώτα στο κόμμα και μετά στην πατρίδα. Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι η ΝΔ είναι ένας «άρρωστος» πολιτικός οργανισμός, ένα φθαρμένο και καθόλου ελκυστικό προιόν, αφού η ύπαρξη και διαιώνισή του βασίστηκε σε 3-4 πολιτικοεπιχειρηματικές οικογένειες, σε τζάκια και φέουδα. Όποιος ήταν απέναντί τους δεν είχε τύχη να επιβιώσει, η νομή της εξουσίας ήταν δικαίωμα και προνόμιο «ολίγων», οι άλλοι απλώς μπορούσαν να ονειρεύονται… Αυτή τη λογική, αυτό το απόστημα έσπασε ο λαός με την εκλογή του Α. Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ, αυτό το μήνυμα πέρασε στην ελληνική κοινωνία, αναγεννώντας την ελπίδα κ δημιουργώντας προοπτική ανατροπών. Αυτοί που εξέλεξαν τον Αντώνη αρχηγό ήταν άνθρωποι της διπλανής πόρτας, προσήλθαν αυθόρμητα και αυτόνομα, δε βασίστηκαν σε συστήματα και οργανωτικές δομές, ήταν η αγνή λαική βάση και όχι ο υπερτιμημένος κομματικός μηχανισμός, ο οποίος στην πραγματικότητα ουδέποτε αποδέχτηκε τον νέο αρχηγό, απλά συνθηκολόγησε μαζί του… Το λάθος που έκανε ο πρόεδρος έκτοτε ήταν ότι, στο όνομα της κομματικής ισορροπίας και της πολιτικής επαναφοράς (δυστυχώς βλέπετε η ΝΔ βρέθηκε σε σύντομο σχετικά διάστημα να διεκδικεί εκ νέου την εξουσία), δε έκτισε από την αρχή το κόμμα αλλά προσπάθησε να το ρετουσάρει, δεν έφτιαξε νέα γενιά στελεχών αλλά ξαναμοίρασε την «τράπουλα» στους ίδιους, αλλάζοντας σειρά και ρόλους, δεν ήταν ο εαυτός του αλλά αυτός που ήθελαν κάποιοι (φίλοι ή εχθροί)…. Ο «επαναστάτης και υπερβατικός Σαμαράς» έγινε «ισορροπιστής Καραμανλής»… Εμπιστεύτηκε μέτριους και ανέδειξε τους ευχάριστους. Η ηγετική ομάδα που σχηματίστηκε είχε ως κύριο χαρακτηριστικό την ανασφάλεια και την έμφυτη φοβία του «κολλεγίου Αθηνών», πιστή μεν αναποτελεσματική δε!!!!! Πέρασε ανεκμετάλλευτος ο πολύτιμος και κρίσιμος πρώτος χρόνος, με αποτέλεσμα από το τέλος περίπου του 2010 ο πρόεδρος να πρέπει να αφιερωθεί αποκλειστικά στην επερχόμενη διαχείριση της πολιτικής κρίσης και στην ολική επαναφορά της ΝΔ. Έτσι επιβίωσαν, μεταξύ άλλων, τα αποκαίδια του Καραμανλισμού, οι άλλοι «Γκόρτσοι», οι άβουλοι και ευχάριστοι, όλοι αυτοί που τον οδήγησαν σε πολιτικές παλινωδίες και που τώρα είτε κρύβονται είτε ασκούν υψηλή κριτική…
3. Ο Σαμαράς άλλαξε γρήγορα δυο πράγματα στη ΝΔ, απενεχοποίησε λέξεις και απόψεις και έδωσε σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό που συνδυάστηκε με την επιλογή της αντιμνημονιακής πολιτικής και επιχειρηματολογίας. Με ποιους όμως προσπάθησε να εκφράσει αυτή την πολιτική επιλογή???? Με τη χειρότερη κοινοβουλευτική ομάδα, επιλογή λαού και προηγούμενης ηγεσίας, που υπήρξε ποτέ ή με νεόκοπους - μεταλλαγμένους «Σαμαρικούς» παράγοντες… (βλ. Δασκαλάκη, Λυκουρέντζο κλπ). Πολλοί δε από αυτούς όχι μόνο δεν πίστευαν στο εγχείρημα αλλά διατυμπανούσαν με κάθε τρόπο την ρητή αντίθεσή τους (βλ. Βαρβιτσιώτη, Άρη, Χατζηδάκη κλπ). Όταν δε η πολιτική Σαμαρά άρχισε να γίνεται σιγά - σιγά ελκυστική ή αποδεκτή από λαό και κοινωνία, αυτοί έμειναν «αόρατοι» και περίμεναν καρτερικά στη γωνία… , αφού είτε θα υπέσκαπταν την αξιοπιστία της είτε θα επιχειρούσαν, την κατάλληλη στιγμή, την ανατροπή της… Η ΝΔ προσπαθούσε να χτίσει από την αρχή την πληγωμένη αξιοπιστία της και στα ΜΜΕ εξακολουθούσαν να εμφανίζονται αυτοί που ο λαός έβριζε, λοιδορούσε ή έκραζε… Εν τω μεταξύ ο κύκλος των «χαμένων συνεργατών-στρατηγών» εξακολουθούσε να αποστερεί σε οποιοδήποτε, πέραν της επιρροής του, πρόσωπο την απευθείας επαφή του με τον πρόεδρο και κρατούσε ερμητικά κλειστά τα παράθυρα των πολυπόθητων συσκέψεων, μη τυχόν και μπεί φρέσκος αέρας και τους «κρυολογήσει»….
Η χάραξη της στρατηγικής κ επικοινωνιακής πολιτικής ανατέθηκε σε ομάδα πόλο, όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε, κύριο δε χαρακτηριστικό της ήταν η αντίφαση των επιλογών, οι παλινωδίες – κωλοτούμπες και τελικά η αναντιστοιχία με το κοινό αίσθημα. Εξηγούμαι: Ενώ ο λαός αποδοκίμασε το 2009 τις πράξεις και παραλείψεις της ΝΔ, την έλλειψη συγκεκριμένου σχεδίου αντιμετώπισης της επερχόμενης κρίσης και τιμώρησε τη φυγομαχία του Καραμανλή, η ΝΔ, ενώ στην αρχή με επιλογή Σαμαρά αποστασιοποιήθηκε από το εν λόγω παρελθόν, ξαφνικά υιοθέτησε άκαιρα και αδικαιολόγητα την τακτική της υπεράσπισης του «ένδοξου παρελθόντος»…., αφού για όλα τελικά έφταιγε η εξαπάτηση του λαού από τον ΓΑΠ και από τη φράση «λεφτά υπάρχουν»!!!! Όταν δε τα διάφορα εκδοτικά συμφέροντα, τα ίδια που πριν δαιμονοποιούσαν τον Καραμανλή κ τις επιλογές του, άρχισαν να εξιλεώνουν τον πρώην πρωθυπουργό, η υπεράσπιση του απέκτησε διαστάσεις «πολιτικής επιβίωσης και κομματικής συσπείρωσης». Όταν η αντιμνημονιακή πολιτική του μοναχικού στην Ευρώπη Σαμαρά δικαιώθηκε και η αξιοπιστία του αρχηγού ήταν στο ζενίθ της, τον Οκτώβριο-Νοέμβριο 2010, κάποιοι του παρουσίασαν ως «εθνικά ορθή επιλογή» την απουσία της ΝΔ από τη Βουλή, την αναδίπλωση της δήλωσης «οι μάσκες έπεσαν. Εκλογές τώρα» και τη στήριξη τελικά της κυβέρνησης Παπαδήμου. Το στρατηγικό λάθος-έγκλημα είχε συντελεστεί ξανά, από ποιους???, από τα ίδια πρόσωπα που τον είχαν οδηγήσει και τότε στην πολιτική του εξορία, με ολίγους θιασώτες της θεωρίας «περί μεταβατικής ηγεσίας». Αποτέλεσμα???? Νέα κατηφόρα, τσουνάμι λαθών, εκμηδένιση της πολιτικής αξιοπιστίας του αρχηγού, του οποίου πλέον η φωνή έπαψε να αντηχεί στους πολίτες και έτσι από λύση του προβλήματος έγινε μέρος του. Οι κόκκινες γραμμές έγιναν μεταξωτές κορδέλες και η άλλη πολιτική «πολίτικη κουζίνα»!!!! Είναι οι ίδιοι «μπριγιαντένοι» τύποι-μαιντανοί που του έλεγαν τότε ότι είναι ο νέος Ανδρέας και τώρα ότι είναι ο νικητής και η μόνη σταθερή πολιτική δύναμη του τόπου…. Με τέτοιο πολιτικό - κομματικό πλαίσιο, οι πολίτες ήταν αδύνατον να αποφασίσουν διαφορετικά, γιατί αισθάνθηκαν για ακόμη μία φορά απατημένοι και προδομένοι, κυρίως από τον άνθρωπο στον οποίο είχαν εναποθέσει τις τελευταίες ελπίδες τους, από τον άνθρωπο που πίστεψαν ότι θα τους κάνει, μετά από χρόνια, περήφανους!!!!
4. Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ένας εφυής Άνθρωπος, ένας αληθινός πατριώτης, ένας πιστός φίλος και όπως όλοι έχει ορατά πλεονεκτήματα και σαφή μειονεκτήματα. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του είναι η προσωπική του επαφή με τους πολίτες, είναι αδύνατον να μιλήσεις με το Σαμαρά ή έστω να τον χαιρετήσεις και να μην γοητευτείς… Κάποιοι όμως τον έκλεισαν στη Συγγρού, εκεί όπου επί μήνες πλακώνονταν για ποιο γραφείο θα πάρει ο καθένας και που χαρτογραφούσαν το Μαξίμου την παραμονή των εκλογών!!!! Όλοι ίδιοι, ανασφαλείς και εαυτούληδες, αποτυχημένοι και κομπλεξικοί, άνθρωποι που μόλις κλείσουν τα φώτα χάνουν τη «λάμψη» τους… Ίσως το μεγαλύτερο μειονέκτημά του είναι ο συναισθηματισμός του, αυτός που δεν τον αφήνει να στείλει σπίτια τους τους πιστούς πλήν μέτριους πολύχρονους συνεργάτες του, αυτούς που, χωρίς ίσως να τον θέλουν, τον αυτοπαγιδεύουν και τον πριονίζουν καθημερινά…. Αυτούς που ακόμη και ως επικοινωνιακή εικόνα είναι ξεπερασμένοι.. Αντώνη λάθη επαναλαμβανόμενα δεν δικαιολογούνται πια στο όνομα οποιασδήποτε φιλίας. Δεν χρωστάς σε κανένα παρά μόνο στον πολύπαθο ελληνικό λαό… Ξεκόλλα επιτέλους και αναρωτήσου ποιος εισηγήθηκε και ποιος σε έπεισε: 1. για την υπεράσπιση και ταύτιση σου με το κυβερνητικό παρελθόν, 2. για τη διατήρηση του καραμανλικού πυρήνα συνεργατών, 3. για την αναβολή των απαραίτητων νέων κομματικών δομών, 4. για την αδικαιολόγητη καθυστέρηση ανάδειξης νέου στελεχιακού δυναμικού, 5. για την απαξίωση των εκλεγμένων κομματικών οργανώσεων, 6. για την εξαφάνιση της κομματικής βάσης, 7. για τη μονοκρατορία των βουλευτών, 8. για την ξαφνική και απροετοίμαστη στον κοινή γνώμη αλλαγή της βασικής σου πολιτικής τον Νοέμβριο 2011 και για την περαιτέρω συνεχή ανατροπή θέσεων και αποφάσεων, 9. για την έλλειψη επικοινωνίας σου με το λαό, 10. για την αδυναμία έγκαιρης και αξιόπιστης στελέχωσης των βουλευτικών συνδυασμών, 11. για το μη σχεδιασμό πολυήμερων περιοδειών στην Ελλάδα και την παντελή απουσία σου από τα ΜΜΕ, 12. για τη μη συμμετοχή σου στις τηλεμαχίες με τους πολιτικού αρχηγούς, 13. για την κακή πληροφόρηση και ενημέρωση των τάσεων της κοινής γνώμης, 14. για τις διαρκείς επιθέσεις-διαφήμιση σε ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή, 15. για την αδυναμία συντονισμού κομματικών οργάνων και βουλευτών, 16. για την διαρκή παραπληροφόρηση σε σχέση με απόψεις ή αντιδράσεις βουλευτών ή κομματικών οργάνων (π.χ. με ψήφιση δανειακής σύμβασης), 17. για την παταγώδη αποτυχία των προεκλογικών συγκεντρώσεων, 18. για την έλλειψη σοβαρού νομοθετικού έργου και την ανάδειξή του…… ΜΗΝ ΨΑΧΝΕΙΣ,,,, ΚΟΙΤΑ ΑΠΛΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ!!!!!! Δες με ποιους είσαι και ποιοι λείπουν, θυμήσου ποιοι σε στήριξαν και σε ποιους στηρίζεσαι….
5. Το μεγαλύτερο προσόν ενός πολιτικού άνδρα είναι η αυτοκριτική, η παραδοχή των λαθών και η άμεση διόρθωσή τους, εξάλλου όποιος πράττει σφάλλει!!! Σήμερα η μόνη λύση για την παράταξη είναι το χτίσιμό της από την αρχή και η άμεση διόρθωση των στρατηγικών σφαλμάτων, με θάρρος και αυτογνωσία. Το χτίσιμο δεν γίνεται με παλαιά και φθαρμένα υλικά (Μάνος, Ντόρα, Καρατζαφέρης κλπ) και η διόρθωση δεν επιτυγχάνεται με νέο λάθος. Όποιος νομίζει ότι η επιστροφή των μνημονιακών «αρχηγών» αθροίζει δυνάμεις κάνει λάθος ή έχει στο στόχαστρο αποκλειστικά τον πρόεδρο. Οι δυνάμεις αυτές, καθόλα χρήσιμες, είναι σε πρόδηλη δυσαρμονία με το λαικό αίσθημα και δεν μπορούν να στηρίξουν την απαραίτητη αλλαγή πορείας, ενώ θα περιπλέξουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση, αφού ο καθένας θα σκέφτεται την επόμενη ημέρα, που τότε θα είναι με βεβαιότητα χειρότερη από τη σημερινή… Αν πρέπει να επιστρέψουν κάποιοι είναι αυτοί που «διώχθηκαν» λόγω της συνέπειας τους, αυτοί που πλήρωσαν τη στήριξη του προέδρου όταν οι άλλοι λούφαζαν…. Ο Αντώνης Σαμαράς, αφού και αν λυθεί το θέμα της διακυβέρνησης, έχει μόνο ένα δρόμο: να ξηλώσει όλα τα όργανα και τους συμβούλους τους, τους παρατρεχάμενους, τους αντ’ αυτού και τους εξ’ απορρήτων και να αναλάβει ο ίδιος, όχι τρίτοι ή εντολοδόχοι του, την εξεύρεση και επιλογή νέων, άφθαρτων και επιτυχημένων επαγγελματικά ανθρώπων, που θα στελεχώσουν τα αρμόδια όργανα και θα προσφέρουν εθελοντικά και αμισθί τις υπηρεσίες τους!!!! ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ θα απευθυνθεί στον ελληνικό λαό και θα οργώσει κάθε πιθαμή γής και «εσχατιά» της Ελλάδος, θα αποδεχτεί ευθύνες και λάθη του, θα ακούσει τον κόσμο και θα συνδιαμορφώσει μαζί του, με πίστη και ειλικρίνεια, την επόμενη ημέρα της πατρίδας. Αν ξαναγίνει ο εαυτός του, αν ταυτιστεί με το λαό, αν ακούσει τους γνήσιους και ρομαντικούς φίλους του, αν θυμηθεί το παρελθόν του θα ΞΑΝΑΣΗΚΩΘΕΙ ΨΗΛΟΤΕΡΑ!!!!
Υ.Γ: 1. κ. Αντώναρε έχετε καταλάβει ποιος είστε και τι λέει ο κόσμος για εσάς???? Πάλι καλά που εξελέγην ο Σαμαράς και ακούσαμε τη φωνή σας, γιατί μέχρι τότε μόνο σαν «αντίλαλο» του Καραμανλή σας γνωρίζαμε!!! Δε φταίτε εσείς αλλά αυτοί που έδωσαν το δικαίωμα τόσο σ’ εσάς όσο και σε διάφορους Πάκηδες κλπ, να έχετε το θράσος της επανεκλογής…. Είστε εκτός τόπου και χρόνου, γι’ αυτό καληνύχτα σας!!!!
2. Αντώνη τι κατάλαβες με την υποψηφιότητα του υιού Ψυχάρη, τώρα που από την 7/5/2012 ο πατέρας ανέλαβε εργολαβικά την αποδόμησή σου… και την επαναφορά του «νταβατζηδοφονιά»????
Γιάννος Δημήτρης
1. Τον Αντώνη τον γνώρισα το 199Ο, υπεύθυνος της ΔΑΠ Κομοτηνής εγώ και υπουργός Εξωτερικών αυτός και το 1993, χωρίς να έχουμε ιδιαίτερη πολιτική η προσωπική σχέση, τον ακολούθησα στην Πολιτική Άνοιξη, γιατί πίστεψα και ακόμη πιστεύω, ότι από τότε έπρεπε να αλλάξουν οι δομές και η νοοτροπία του πολιτικού μας συστήματος. Με το λόγο του δημιούργησε οράματα και προσδοκίες σε κάθε καλοπροαίρετο πολίτη, πολλές δε από τις θέσεις του αποτελούν σημερινές προτάσεις διαφόρων περιπλανόμενων «ηγετίσκων»… Παρά τη συνεχή λάσπη και τις ανελέητες συκοφαντίες, ο λαός τον δικαίωσε, τον έβαλε στη βουλή και του έδωσε ακόμη μεγαλύτερη δύναμη και προοπτική στις Ευρωεκλογές που ακολούθησαν. Ήταν πια φανερό ότι η Ελλάδα μπορούσε να επενδύσει σε ένα νέο, οραματιστή κ πατριώτη πολιτικό. Όταν όμως του δόθηκε η ευκαιρία να αποτινάξει από πάνω του τη στάμπα του «προδότη» και να γίνει ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της κεντροδεξιάς, αυτός άκουσε τις εισηγήσεις του παντογνώστη Δ. Σταμάτη (τωρινού σύμβουλου του) και λοιπών «δυνάμεων» και υπερψήφισε, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, πρόεδρο δημοκρατίας τον καθόλα άξιο και πετυχημένο Κ. Στεφανόπουλο. Τότε ακριβώς έγινε το καίριο στρατηγικό σφάλμα, ο δρόμος έγινε κατηφόρα και τα συνεχή σφάλματά του τον οδήγησαν στην πολιτική εξορία και έτσι η Ελλάδα έχασε μία μεγάλη ευκαιρία να αλλάξει βηματισμό δεκαετίες πριν. Θωρούσα πάντα το τότε πολιτικό εγχείρημα πρωτοποριακό και γι’ αυτό ήμουν περήφανος για τον αγώνα που δώσαμε μαζί με Αντώνη Σαμαρά, ανεξάρτητα αν δεν μπόρεσα ποτέ να «χωνέψω» την πολιτική του απομόνωση και αν ενοχοποιήθηκε στη ΝΔ η τότε κοινή μας πορεία!!!! Πάντα όμως αντηχούσαν στο λαό οι τότε θέσεις και προτάσεις του, η πατριωτική και περήφανη στάση του σε μια σειρά ζητημάτων που τελικά «δεν ξεχάστηκαν»…. Ο έλληνας πάντα θυμάται!!!!
2. Τον Νοέμβριο του 2009 ο λαός του έδωσε φιλί ζωής, αναγνώρισε στο πρόσωπό του τον αντισυστημικό ηγέτη που χρειάζονταν η χώρα και η παράταξη, του έδωσε πρωτόγνωρη πολιτική δύναμη και εξουσιοδότηση να τα αλλάξει όλα, πρώτα στο κόμμα και μετά στην πατρίδα. Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι η ΝΔ είναι ένας «άρρωστος» πολιτικός οργανισμός, ένα φθαρμένο και καθόλου ελκυστικό προιόν, αφού η ύπαρξη και διαιώνισή του βασίστηκε σε 3-4 πολιτικοεπιχειρηματικές οικογένειες, σε τζάκια και φέουδα. Όποιος ήταν απέναντί τους δεν είχε τύχη να επιβιώσει, η νομή της εξουσίας ήταν δικαίωμα και προνόμιο «ολίγων», οι άλλοι απλώς μπορούσαν να ονειρεύονται… Αυτή τη λογική, αυτό το απόστημα έσπασε ο λαός με την εκλογή του Α. Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ, αυτό το μήνυμα πέρασε στην ελληνική κοινωνία, αναγεννώντας την ελπίδα κ δημιουργώντας προοπτική ανατροπών. Αυτοί που εξέλεξαν τον Αντώνη αρχηγό ήταν άνθρωποι της διπλανής πόρτας, προσήλθαν αυθόρμητα και αυτόνομα, δε βασίστηκαν σε συστήματα και οργανωτικές δομές, ήταν η αγνή λαική βάση και όχι ο υπερτιμημένος κομματικός μηχανισμός, ο οποίος στην πραγματικότητα ουδέποτε αποδέχτηκε τον νέο αρχηγό, απλά συνθηκολόγησε μαζί του… Το λάθος που έκανε ο πρόεδρος έκτοτε ήταν ότι, στο όνομα της κομματικής ισορροπίας και της πολιτικής επαναφοράς (δυστυχώς βλέπετε η ΝΔ βρέθηκε σε σύντομο σχετικά διάστημα να διεκδικεί εκ νέου την εξουσία), δε έκτισε από την αρχή το κόμμα αλλά προσπάθησε να το ρετουσάρει, δεν έφτιαξε νέα γενιά στελεχών αλλά ξαναμοίρασε την «τράπουλα» στους ίδιους, αλλάζοντας σειρά και ρόλους, δεν ήταν ο εαυτός του αλλά αυτός που ήθελαν κάποιοι (φίλοι ή εχθροί)…. Ο «επαναστάτης και υπερβατικός Σαμαράς» έγινε «ισορροπιστής Καραμανλής»… Εμπιστεύτηκε μέτριους και ανέδειξε τους ευχάριστους. Η ηγετική ομάδα που σχηματίστηκε είχε ως κύριο χαρακτηριστικό την ανασφάλεια και την έμφυτη φοβία του «κολλεγίου Αθηνών», πιστή μεν αναποτελεσματική δε!!!!! Πέρασε ανεκμετάλλευτος ο πολύτιμος και κρίσιμος πρώτος χρόνος, με αποτέλεσμα από το τέλος περίπου του 2010 ο πρόεδρος να πρέπει να αφιερωθεί αποκλειστικά στην επερχόμενη διαχείριση της πολιτικής κρίσης και στην ολική επαναφορά της ΝΔ. Έτσι επιβίωσαν, μεταξύ άλλων, τα αποκαίδια του Καραμανλισμού, οι άλλοι «Γκόρτσοι», οι άβουλοι και ευχάριστοι, όλοι αυτοί που τον οδήγησαν σε πολιτικές παλινωδίες και που τώρα είτε κρύβονται είτε ασκούν υψηλή κριτική…
3. Ο Σαμαράς άλλαξε γρήγορα δυο πράγματα στη ΝΔ, απενεχοποίησε λέξεις και απόψεις και έδωσε σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό που συνδυάστηκε με την επιλογή της αντιμνημονιακής πολιτικής και επιχειρηματολογίας. Με ποιους όμως προσπάθησε να εκφράσει αυτή την πολιτική επιλογή???? Με τη χειρότερη κοινοβουλευτική ομάδα, επιλογή λαού και προηγούμενης ηγεσίας, που υπήρξε ποτέ ή με νεόκοπους - μεταλλαγμένους «Σαμαρικούς» παράγοντες… (βλ. Δασκαλάκη, Λυκουρέντζο κλπ). Πολλοί δε από αυτούς όχι μόνο δεν πίστευαν στο εγχείρημα αλλά διατυμπανούσαν με κάθε τρόπο την ρητή αντίθεσή τους (βλ. Βαρβιτσιώτη, Άρη, Χατζηδάκη κλπ). Όταν δε η πολιτική Σαμαρά άρχισε να γίνεται σιγά - σιγά ελκυστική ή αποδεκτή από λαό και κοινωνία, αυτοί έμειναν «αόρατοι» και περίμεναν καρτερικά στη γωνία… , αφού είτε θα υπέσκαπταν την αξιοπιστία της είτε θα επιχειρούσαν, την κατάλληλη στιγμή, την ανατροπή της… Η ΝΔ προσπαθούσε να χτίσει από την αρχή την πληγωμένη αξιοπιστία της και στα ΜΜΕ εξακολουθούσαν να εμφανίζονται αυτοί που ο λαός έβριζε, λοιδορούσε ή έκραζε… Εν τω μεταξύ ο κύκλος των «χαμένων συνεργατών-στρατηγών» εξακολουθούσε να αποστερεί σε οποιοδήποτε, πέραν της επιρροής του, πρόσωπο την απευθείας επαφή του με τον πρόεδρο και κρατούσε ερμητικά κλειστά τα παράθυρα των πολυπόθητων συσκέψεων, μη τυχόν και μπεί φρέσκος αέρας και τους «κρυολογήσει»….
Η χάραξη της στρατηγικής κ επικοινωνιακής πολιτικής ανατέθηκε σε ομάδα πόλο, όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε, κύριο δε χαρακτηριστικό της ήταν η αντίφαση των επιλογών, οι παλινωδίες – κωλοτούμπες και τελικά η αναντιστοιχία με το κοινό αίσθημα. Εξηγούμαι: Ενώ ο λαός αποδοκίμασε το 2009 τις πράξεις και παραλείψεις της ΝΔ, την έλλειψη συγκεκριμένου σχεδίου αντιμετώπισης της επερχόμενης κρίσης και τιμώρησε τη φυγομαχία του Καραμανλή, η ΝΔ, ενώ στην αρχή με επιλογή Σαμαρά αποστασιοποιήθηκε από το εν λόγω παρελθόν, ξαφνικά υιοθέτησε άκαιρα και αδικαιολόγητα την τακτική της υπεράσπισης του «ένδοξου παρελθόντος»…., αφού για όλα τελικά έφταιγε η εξαπάτηση του λαού από τον ΓΑΠ και από τη φράση «λεφτά υπάρχουν»!!!! Όταν δε τα διάφορα εκδοτικά συμφέροντα, τα ίδια που πριν δαιμονοποιούσαν τον Καραμανλή κ τις επιλογές του, άρχισαν να εξιλεώνουν τον πρώην πρωθυπουργό, η υπεράσπιση του απέκτησε διαστάσεις «πολιτικής επιβίωσης και κομματικής συσπείρωσης». Όταν η αντιμνημονιακή πολιτική του μοναχικού στην Ευρώπη Σαμαρά δικαιώθηκε και η αξιοπιστία του αρχηγού ήταν στο ζενίθ της, τον Οκτώβριο-Νοέμβριο 2010, κάποιοι του παρουσίασαν ως «εθνικά ορθή επιλογή» την απουσία της ΝΔ από τη Βουλή, την αναδίπλωση της δήλωσης «οι μάσκες έπεσαν. Εκλογές τώρα» και τη στήριξη τελικά της κυβέρνησης Παπαδήμου. Το στρατηγικό λάθος-έγκλημα είχε συντελεστεί ξανά, από ποιους???, από τα ίδια πρόσωπα που τον είχαν οδηγήσει και τότε στην πολιτική του εξορία, με ολίγους θιασώτες της θεωρίας «περί μεταβατικής ηγεσίας». Αποτέλεσμα???? Νέα κατηφόρα, τσουνάμι λαθών, εκμηδένιση της πολιτικής αξιοπιστίας του αρχηγού, του οποίου πλέον η φωνή έπαψε να αντηχεί στους πολίτες και έτσι από λύση του προβλήματος έγινε μέρος του. Οι κόκκινες γραμμές έγιναν μεταξωτές κορδέλες και η άλλη πολιτική «πολίτικη κουζίνα»!!!! Είναι οι ίδιοι «μπριγιαντένοι» τύποι-μαιντανοί που του έλεγαν τότε ότι είναι ο νέος Ανδρέας και τώρα ότι είναι ο νικητής και η μόνη σταθερή πολιτική δύναμη του τόπου…. Με τέτοιο πολιτικό - κομματικό πλαίσιο, οι πολίτες ήταν αδύνατον να αποφασίσουν διαφορετικά, γιατί αισθάνθηκαν για ακόμη μία φορά απατημένοι και προδομένοι, κυρίως από τον άνθρωπο στον οποίο είχαν εναποθέσει τις τελευταίες ελπίδες τους, από τον άνθρωπο που πίστεψαν ότι θα τους κάνει, μετά από χρόνια, περήφανους!!!!
4. Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ένας εφυής Άνθρωπος, ένας αληθινός πατριώτης, ένας πιστός φίλος και όπως όλοι έχει ορατά πλεονεκτήματα και σαφή μειονεκτήματα. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του είναι η προσωπική του επαφή με τους πολίτες, είναι αδύνατον να μιλήσεις με το Σαμαρά ή έστω να τον χαιρετήσεις και να μην γοητευτείς… Κάποιοι όμως τον έκλεισαν στη Συγγρού, εκεί όπου επί μήνες πλακώνονταν για ποιο γραφείο θα πάρει ο καθένας και που χαρτογραφούσαν το Μαξίμου την παραμονή των εκλογών!!!! Όλοι ίδιοι, ανασφαλείς και εαυτούληδες, αποτυχημένοι και κομπλεξικοί, άνθρωποι που μόλις κλείσουν τα φώτα χάνουν τη «λάμψη» τους… Ίσως το μεγαλύτερο μειονέκτημά του είναι ο συναισθηματισμός του, αυτός που δεν τον αφήνει να στείλει σπίτια τους τους πιστούς πλήν μέτριους πολύχρονους συνεργάτες του, αυτούς που, χωρίς ίσως να τον θέλουν, τον αυτοπαγιδεύουν και τον πριονίζουν καθημερινά…. Αυτούς που ακόμη και ως επικοινωνιακή εικόνα είναι ξεπερασμένοι.. Αντώνη λάθη επαναλαμβανόμενα δεν δικαιολογούνται πια στο όνομα οποιασδήποτε φιλίας. Δεν χρωστάς σε κανένα παρά μόνο στον πολύπαθο ελληνικό λαό… Ξεκόλλα επιτέλους και αναρωτήσου ποιος εισηγήθηκε και ποιος σε έπεισε: 1. για την υπεράσπιση και ταύτιση σου με το κυβερνητικό παρελθόν, 2. για τη διατήρηση του καραμανλικού πυρήνα συνεργατών, 3. για την αναβολή των απαραίτητων νέων κομματικών δομών, 4. για την αδικαιολόγητη καθυστέρηση ανάδειξης νέου στελεχιακού δυναμικού, 5. για την απαξίωση των εκλεγμένων κομματικών οργανώσεων, 6. για την εξαφάνιση της κομματικής βάσης, 7. για τη μονοκρατορία των βουλευτών, 8. για την ξαφνική και απροετοίμαστη στον κοινή γνώμη αλλαγή της βασικής σου πολιτικής τον Νοέμβριο 2011 και για την περαιτέρω συνεχή ανατροπή θέσεων και αποφάσεων, 9. για την έλλειψη επικοινωνίας σου με το λαό, 10. για την αδυναμία έγκαιρης και αξιόπιστης στελέχωσης των βουλευτικών συνδυασμών, 11. για το μη σχεδιασμό πολυήμερων περιοδειών στην Ελλάδα και την παντελή απουσία σου από τα ΜΜΕ, 12. για τη μη συμμετοχή σου στις τηλεμαχίες με τους πολιτικού αρχηγούς, 13. για την κακή πληροφόρηση και ενημέρωση των τάσεων της κοινής γνώμης, 14. για τις διαρκείς επιθέσεις-διαφήμιση σε ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή, 15. για την αδυναμία συντονισμού κομματικών οργάνων και βουλευτών, 16. για την διαρκή παραπληροφόρηση σε σχέση με απόψεις ή αντιδράσεις βουλευτών ή κομματικών οργάνων (π.χ. με ψήφιση δανειακής σύμβασης), 17. για την παταγώδη αποτυχία των προεκλογικών συγκεντρώσεων, 18. για την έλλειψη σοβαρού νομοθετικού έργου και την ανάδειξή του…… ΜΗΝ ΨΑΧΝΕΙΣ,,,, ΚΟΙΤΑ ΑΠΛΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ!!!!!! Δες με ποιους είσαι και ποιοι λείπουν, θυμήσου ποιοι σε στήριξαν και σε ποιους στηρίζεσαι….
5. Το μεγαλύτερο προσόν ενός πολιτικού άνδρα είναι η αυτοκριτική, η παραδοχή των λαθών και η άμεση διόρθωσή τους, εξάλλου όποιος πράττει σφάλλει!!! Σήμερα η μόνη λύση για την παράταξη είναι το χτίσιμό της από την αρχή και η άμεση διόρθωση των στρατηγικών σφαλμάτων, με θάρρος και αυτογνωσία. Το χτίσιμο δεν γίνεται με παλαιά και φθαρμένα υλικά (Μάνος, Ντόρα, Καρατζαφέρης κλπ) και η διόρθωση δεν επιτυγχάνεται με νέο λάθος. Όποιος νομίζει ότι η επιστροφή των μνημονιακών «αρχηγών» αθροίζει δυνάμεις κάνει λάθος ή έχει στο στόχαστρο αποκλειστικά τον πρόεδρο. Οι δυνάμεις αυτές, καθόλα χρήσιμες, είναι σε πρόδηλη δυσαρμονία με το λαικό αίσθημα και δεν μπορούν να στηρίξουν την απαραίτητη αλλαγή πορείας, ενώ θα περιπλέξουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση, αφού ο καθένας θα σκέφτεται την επόμενη ημέρα, που τότε θα είναι με βεβαιότητα χειρότερη από τη σημερινή… Αν πρέπει να επιστρέψουν κάποιοι είναι αυτοί που «διώχθηκαν» λόγω της συνέπειας τους, αυτοί που πλήρωσαν τη στήριξη του προέδρου όταν οι άλλοι λούφαζαν…. Ο Αντώνης Σαμαράς, αφού και αν λυθεί το θέμα της διακυβέρνησης, έχει μόνο ένα δρόμο: να ξηλώσει όλα τα όργανα και τους συμβούλους τους, τους παρατρεχάμενους, τους αντ’ αυτού και τους εξ’ απορρήτων και να αναλάβει ο ίδιος, όχι τρίτοι ή εντολοδόχοι του, την εξεύρεση και επιλογή νέων, άφθαρτων και επιτυχημένων επαγγελματικά ανθρώπων, που θα στελεχώσουν τα αρμόδια όργανα και θα προσφέρουν εθελοντικά και αμισθί τις υπηρεσίες τους!!!! ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ θα απευθυνθεί στον ελληνικό λαό και θα οργώσει κάθε πιθαμή γής και «εσχατιά» της Ελλάδος, θα αποδεχτεί ευθύνες και λάθη του, θα ακούσει τον κόσμο και θα συνδιαμορφώσει μαζί του, με πίστη και ειλικρίνεια, την επόμενη ημέρα της πατρίδας. Αν ξαναγίνει ο εαυτός του, αν ταυτιστεί με το λαό, αν ακούσει τους γνήσιους και ρομαντικούς φίλους του, αν θυμηθεί το παρελθόν του θα ΞΑΝΑΣΗΚΩΘΕΙ ΨΗΛΟΤΕΡΑ!!!!
Υ.Γ: 1. κ. Αντώναρε έχετε καταλάβει ποιος είστε και τι λέει ο κόσμος για εσάς???? Πάλι καλά που εξελέγην ο Σαμαράς και ακούσαμε τη φωνή σας, γιατί μέχρι τότε μόνο σαν «αντίλαλο» του Καραμανλή σας γνωρίζαμε!!! Δε φταίτε εσείς αλλά αυτοί που έδωσαν το δικαίωμα τόσο σ’ εσάς όσο και σε διάφορους Πάκηδες κλπ, να έχετε το θράσος της επανεκλογής…. Είστε εκτός τόπου και χρόνου, γι’ αυτό καληνύχτα σας!!!!
2. Αντώνη τι κατάλαβες με την υποψηφιότητα του υιού Ψυχάρη, τώρα που από την 7/5/2012 ο πατέρας ανέλαβε εργολαβικά την αποδόμησή σου… και την επαναφορά του «νταβατζηδοφονιά»????
Γιάννος Δημήτρης
