Η ανάπτυξη για την Ελλάδα που επαγγέλλεται η ΕΕ, σύμφωνα με την πρόσφατη άτυπη Σύνοδο Κορυφής, είναι σε τομείς όπως η ενέργεια, οι μεταφορές, τα δίκτυα και οι υποδομές, ενώ προτεραιότητα δίνεται και στο πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, το οποίο συνδυάζει και εμπεριέχει ταυτόχρονα και τους παραπάνω τομείς και κλάδους. Ουσιαστικά ενισχύουν τον τομέα κατασκευών για οδικά έργα προκειμένου να μεταφέρουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι τα εμπορεύματά τους. Κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει προσωρινά θέσεις εργασίας για την κατασκευή των οδικών δικτύων, αλλά δεν θα είναι μόνιμες θέσεις εργασίας. Και βεβαίως θα επιβάλλουν διόδια πανάκριβα για το λαό.
Αλλά και στους άλλους τομείς αν δούμε, για παράδειγμα κάποια έργα που εξαγγέλθηκαν σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξουμε. Για παράδειγμα, τα 12 φωτοβολταϊκά πάρκα στη Θεσσαλία, τη Στερεά και τη Δυτική Ελλάδα θα δημιουργήσουν προσωρινά για τα έργα 360 θέσεις εργασίας και μόνο 160 θέσεις μόνιμες. Το αιολικό σύστημα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Κρήτη θα χρησιμοποιήσει 1.500 εργαζόμενους για την κατασκευή και μόνιμες θέσεις εργασίας 50. Ο σταθμός ηλιακής ενέργειας στο Λασίθι θα χρησιμοποιήσει προσωρινά 650 θέσεις και μόνιμα 70. Αυτή η «ανάπτυξη» θα γίνεται με μισθούς των 400 και 500 ευρώ, ενώ δε δημιουργεί ουσιαστικά θέσεις εργασίας.
Και βεβαίως κουβέντα δε γίνεται για το μεγάλο ζήτημα των κλάδων της βιομηχανίας που μπορούν να αναπτυχθούν με βάση τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, αλλά και της αγροτικής οικονομίας. Να θυμίσουμε ότι πριν η Ελλάδα γίνει πλήρες μέλος της ΕΟΚ, της σημερινής ΕΕ, όχι μόνο ήταν αυτάρκης σε αγροτικά προϊόντα, έχοντας λύσει το διατροφικό της πρόβλημα, αλλά αγροτικά προϊόντα χρησιμοποιούνταν σαν πρώτη ύλη και για τη βιομηχανία, άρα αναπτυσσόταν και βιομηχανική παραγωγή, ενώ έκανε και εξαγωγές. Σήμερα κάνουμε τεράστιες εισαγωγές αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων.
Οι δυνατότητες της Ελλάδας
Ομως η χώρα έχει τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες. Διαθέτει αναξιοποίητο ορυκτό πλούτο, απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη της βιομηχανίας. Εχει βωξίτη που χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη στη βιομηχανία κάθε προϊόντος με βάση το αλουμίνιο. Εχει νικέλιο που χρησιμοποιείται για την παραγωγή ανθεκτικών κραμάτων με χάλυβα. Εχει ψευδάργυρο, χρυσό. Εχει λευκόλιθο, μάρμαρο, που λόγω της ποιότητάς του κατέχει εξέχουσα θέση στη διεθνή αγορά. Διαθέτει λιγνίτη για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει τεράστιο υδάτινο δυναμικό για την παραγωγή επίσης ηλεκτρικής ενέργειας. Εχει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Βόρειο Αιγαίο, στη λεκάνη της Ρόδου, νότια της Κρήτης, στο Ιόνιο και τον Πατραϊκό κόλπο. Εχει ήδη αναπτυγμένη βιομηχανία χάλυβα, σιδήρου, χαλκού, αμυντική βιομηχανία, βιομηχανία πλαστικών, παραγωγή τσιμέντου και άλλων οικοδομικών υλικών. Εχει επίσης δάση για ξυλεία και προϊόντα ξύλου.
Η Ελλάδα διαθέτει έμπειρο και πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, με βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο, εξειδίκευση και πολυάριθμο επιστημονικό δυναμικό. Διαθέτει δυνατότητες για παραγωγή σύγχρονων προϊόντων, μηχανών, εργαλείων και συσκευών.
Επίσης η Ελλάδα είχε, άρα μπορεί να αναπτύξει αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή που να καλύπτει όλες τις διατροφικές της ανάγκες και να κάνει εξαγωγές, αντί να εισάγει. Η Ελλάδα έχει σημαντική παραγωγή σιταριού, καλαμποκιού, άλλων δημητριακών, πατάτας, φασολιών, διαθέτει υψηλής ποιότητας λάδι, οπωροκηπευτικά, κρασί, ροδάκινα, εσπεριδοειδή, σταφίδα. Η κτηνοτροφία της Ελλάδας παρουσιάζει υψηλό βαθμό συγκέντρωσης και με κεντρικό σχεδιασμό μπορεί να καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των εγχώριων αναγκών κατανάλωσης σε πρόβειο γάλα, κρέας κλπ. αλλά και αναπτυγμένη βιομηχανία τροφίμων και ποτών. Επίσης η αγροτική παραγωγή μπορεί να στηρίξει τη βιομηχανία τροφίμων. Εχουμε πολύ καλής ποιότητας βαμβάκι. Σήμερα όμως, η βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας και ιματισμού φθίνει στην Ελλάδα και τα εργοστάσια του κλάδου κλείνουν, ενώ είναι αναγκαία για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Ο ανταγωνισμός με Κίνα, Ινδία κλπ. καθιστά ασύμφορη την παραγωγή, επομένως, συμφέρει τους καπιταλιστές να επενδύσουν παραγωγικά σε άλλους κλάδους και να εισάγονται στην Ελλάδα τέτοια εμπορεύματα. Ομως ο κλάδος μπορεί να ξεκινά από την παραγωγή βαμβακιού, άρα θα έχουν δουλειά και εισόδημα οι σημερινοί φτωχοί αγρότες. Το ίδιο ισχύει, για παράδειγμα, και για τα εργοστάσια μετάλλου, που τώρα συρρικνώνονται και κλείνουν, ενώ στο μέταλλο υπάρχουν πολλές εφαρμογές για πολλά προϊόντα, για τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, που φυτοζωεί... ουσιαστικά δεν υπάρχει. Μπορούμε π.χ. να παράγουμε ζάχαρη από τεύτλα, που να καλύπτει όλες τις ανάγκες, ενώ κλείσανε τα εργοστάσια και εισάγεται η ζάχαρη.
Αλλά για να αξιοποιηθούν όλες αυτές οι δυνατότητες χρειάζεται εργατική λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, μετατροπή τους σε εργατική, λαϊκή ιδιοκτησία που με τον κεντρικό σχεδιασμό θα αξιοποιούνται πλήρως όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων.
Τι μπορεί να κάνει ο κεντρικός σχεδιασμός; Να σχεδιάζει την αξιοποίηση για ανάπτυξη όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, ώστε να αναπτύσσονται όλοι οι κλάδοι της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας που μπορεί να αναπτύξει η Ελλάδα. Να παράγει και να κατανέμει τα αναγκαία μέσα παραγωγής σ' αυτούς τους κλάδους. Να εκπαιδεύει και να μορφώνει το αναγκαίο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό για την ανάπτυξη της παραγωγής. Να φροντίζει την κατανομή των παραγόμενων προϊόντων για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Να κατανέμει πόρους από την ανάπτυξη για τη δωρεάν ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Πολιτισμό, Αθλητισμό, σε έργα υποδομής - όπως αντισεισμική, αντιπλημμυρική προστασία και λαϊκή κατοικία. Να αναπτύσσει την έρευνα και την επιστήμη με βάση τις λαϊκές ανάγκες.
Βεβαίως, αυτή η ανάπτυξη δε χωρά στα πλαίσια της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Να, γιατί λέμε εργατική εξουσία, λαϊκή οικονομία και αποδέσμευση από Ευρωπαϊκή Ενωση - ΝΑΤΟ. Τότε δε θα αναπτύσσονται σχέσεις σε ανισότιμη βάση, αλλά επωφελείς για το λαό σχέσεις με άλλες χώρες.
