ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΤΗΣ Κ.Ο. ΠΙΕΡΙΑΣ
Οι
εκλογές στις 6 του Μάη αυτό που ανέδειξαν
είναι ότι οι εργαζόμενοι, τα πλατιά
λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου
ήθελαν να τιμωρήσουν με πάθος τα κόμματα
της δικομματικής εναλλαγής ΠΑΣΟΚ –
Ν.Δ. εξαιτίας της διαχρονικής αντιλαϊκής
τους πολιτικής. Η τιμωρία αυτών των
κομμάτων, όπως διαμορφώθηκε το εκλογικό
αποτέλεσμα στις 6 του Μάη, δε συνιστά
και αλλαγή πολιτικής. Το σώμα των Ελλήνων
ψηφοφόρων που απεγκλωβίστηκαν από το
ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. δε μετέτρεψαν την ψήφο
σε ριζοσπαστισμό, με αποτέλεσμα το βήμα
που έγινε να μην είναι ολοκληρωμένο.
Στην πορεία των εκλογών στις 6 του Μάη
στήθηκαν πολλά αναχώματα, με σκοπό να
παραπλανήσουν την ψήφο της λαϊκής
αγανάκτησης, όπως δημιουργήθηκαν κάλπικα
και τεχνητά διλήμματα για τον εκφοβισμό
και αποπροσανατολισμό του λαϊκού κόσμου.
Το μεγαλύτερο ψευτοδίλημμα ήταν ο
επίπλαστος διαχωρισμός μεταξύ μνημονιακών
και αντιμνημονιακών κομμάτων, γιατί
αυτό δε συνοδευόταν με τη χειραφέτηση
του λαού από την επιρροή της κυρίαρχης
ιδεολογίας και την αστική πολιτική.
Μέσα στο σκηνικό που στήθηκε είναι και
αυτό της κυβέρνησης της αριστεράς, που
πρόβαλε και προώθησε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ,
σκορπώντας αυταπάτες και φρούδες ελπίδες
σε κόσμο που τον κάνει να πιστεύει ότι
χωρίς σύγκρουση και ρήξη με την Ε.Ε. του
κεφαλαίου και τα μονοπώλια, μπορεί να
ασκηθεί φιλολαϊκή πολιτική. Οι προσδοκίες
που καλλιεργεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι
άδειο πουκάμισο και τα αντανακλαστικά
του λαϊκού κόσμου πρέπει να ενεργοποιηθούν
και να μην εξαπατηθούν από την πολιτική
πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο τυχοδιωκτισμός της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ
φάνηκε αμέσως μετά από τις εκλογές στις
6 του Μάη με τις σουλατσάδες που έκανε
ο αρχηγός του κόμματος κ. Τσίπρας,
κάνοντας βόλτες με τη διερευνητική
εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο χέρι,
που χωρίς να έχει αυτή την πρόθεση
μετέτρεψε τις συζητήσεις, όπως βέβαια
και οι αρχηγοί της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, σε
μία ιδιότυπη προεκλογική φιέστα και
παράλληλα, από την καταγγελία του
μνημονίου που διαλαλούσε πριν τις
εκλογές στις 6 του Μάη, πέρασε στην
επαναδιαπραγμάτευση.
Το
αστικό πολιτικό σύστημα αναβάθμισε το
ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, αφού κρίνει ότι αυτός
μπορεί καλύτερα να χειραγωγεί και να
ενσωματώνει εργατικές λαϊκές δυνάμεις,
να χαλιναγωγεί τις αγωνιστικές διαθέσεις
του λαού, να τις αφοπλίζει από τον
πολιτικό, ταξικό προσανατολισμό του
κινήματος. Αυτό όμως που τον κάνει
επικίνδυνο σε σχέση με το λαϊκό κίνημα
είναι η αυταπάτη που περνάει στο λαό
ότι μέσα από μια άλλη πολιτική διαχείριση
του συστήματος μπορεί να ασκηθεί
φιλολαϊκή πολιτική, να γίνει δηλαδή ο
καπιταλισμός πιο ανθρώπινος. Εδώ δεν
πρόκειται για καμιά εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ,
αλλά για στρατηγική επιλογή και από
αυτή σκοπιά δίνει και αυτός τη μάχη του
για τη διάσωση του σάπιου καπιταλιστικού
συστήματος.
Η
γραμμή αυτή βάζει το λαό στη γωνία των
πολιτικών εξελίξεων, τον κάνει θεατή,
τον παροπλίζει. Σκορπάει την ψευδαίσθηση
ότι δήθεν μια κυβέρνηση της αριστεράς
που θα διαβουλεύεται στα σαλόνια των
Βρυξελλών θα τιθασεύσει την αντικειμενική
ανάγκη των βιομηχάνων, εφοπλιστών,
τραπεζιτών για παραπάνω κέρδη, νομοτέλεια
που διέπεται από την εξέλιξη του
καπιταλιστικού συστήματος. Στη βάση
αυτού του συστήματος, που είναι
συγκροτημένη και η Ε.Ε., ασκούνται οι
πολιτικές που μέχρι σήμερα γνωρίσαμε
από τους διεκπεραιωτές αυτής πολιτικής
στη χώρα μας, το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., αλλά
και το σιγοντάρισμα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ,
που πίνει νερό στο όνομα της Ε.Ε.
Οι
πολιτικές του μνημονίου αποτελούν
συνέχεια των πολιτικών που γνωρίσαμε
τα προηγούμενα χρόνια, που κινούνται
στα πλαίσια της Ε.Ε., της στρατηγικής
των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που
μόνιμα και σταθερά υπονόμευσαν εργασιακά,
μισθολογικά, κοινωνικοασφαλιστικά,
κοινωνικά δικαιώματα στο όνομα της
ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας
του κεφαλαίου. Τα μνημόνια αποτελούν
πολιτικά εργαλεία που αξιοποιούνται
σήμερα στο έπακρο για να βγει το κεφάλαιο
όσο γίνεται αλώβητο από την οικονομική
κρίση που το ίδιο δημιουργεί, αλλά
παράλληλα να δημιουργηθούν και οι
προϋποθέσεις για νέα εκκίνηση κερδών
των μονοπωλίων, των επιχειρηματικών
ομίλων, με την παράδοση σε αυτούς ενός
εργατικού δυναμικού που θα δουλεύει με
όρους σύγχρονης γαλέρας. Μέσα από τα
μνημόνια επισπεύδονται και δρομολογούνται
ταχύτερα όλες οι αντεργατικές, αντιλαϊκές
ρυθμίσεις, που έχουν επεξεργαστεί και
συνδιαμορφώσει από κοινού τα κόμματα
της αστικής τάξης, των χωρών – μελών
της Ε.Ε., είτε κεντροδεξιά είτε
κεντροαριστερά, που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν
θιασώτης αυτών των κυβερνήσεων.
Στις
εκλογές στις 17 Ιούνη δεν πρέπει να
κυριαρχήσουν τα τρομοκρατικά και ψεύτικα
διλήμματα, όπως «ευρωπαϊκές δυνάμεις
ή αντευρωπαϊκές» ή «Ε.Ε. ή χάος». Σε αυτό
παιχνίδι παίζει και ο ΣΥΡΙΖΑ δίνοντας
τα διαπιστευτήριά του στα αφεντικά της
Ευρώπης ότι θα είναι πιστός στις αρχές
της Ε.Ε. Τα τρομοκρατικά αυτά διλήμματα
στοχεύουν στο σκύψιμο της μέσης του
λαού, στην αποδοχή της βαρβαρότητας του
ευρωμονόδρομου του κεφαλαίου και στο
να δεχθεί τα νέα βάναυσα μέτρα που θα
τον εξαθλιώσουν ακόμη περισσότερο.
Η
εργατική τάξη, τα πλατιά λαϊκά στρώματα
μια επιλογή έχουν στις 17 Ιούνη, να
δυναμώσουν στην κάλπη το ΚΚΕ, που ποτέ
δεν είπε ψέματα, ποτέ δεν καιροσκόπησε
εις βάρος του λαού, αλλά μίλησε αληθινά
προβάλλοντας ολοκληρωμένη τη στρατηγική
του. Αναδεικνύει πρόταση εξουσίας, που
δεν έχει μορφή διαχείρισης ή συνδιαχείρισης
του συτήματος, αλλά είναι πρόταση
ανατροπής. Είναι ο δρόμος της λαϊκής
εξουσίας – λαϊκής οικονομίας, ο μόνος
ρεαλιστικός που μπορεί να υπηρετήσει
τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, γιατί θα
κάνει το λαό ιδιοκτήτη των μέσων
παραγωγής, όπου η παραγωγή θα υποτάσσεται
στην κάλυψη των λαϊκών κοινωνικών
αναγκών και όχι των κερδών. Αυτός ο
δρόμος της λαϊκής προοπτικής που
προτείνει το ΚΚΕ δεν είναι στρωμένος
με ροδοπέταλα, θα έχει την ανεξίτηλη
σφραγίδα της λαϊκής πάλης, θα έχει
στοιχεία αυτοθυσίας και προσφοράς, μόνο
που εδώ οι λαϊκές θυσίες θα πιάσουν
τόπο. Δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος,
τώρα να οργανωθεί η αντεπίθεση, τώρα
χρειάζεται πιο ισχυρό ΚΚΕ.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΜΕΛΟΣ
ΤΟΥ ΚΚΕ ΤΗΣ Κ.Ο. ΠΙΕΡΙΑΣ
