«Η Οδύσσεια ενός Κατερινιώτη» από το θέατρο Πήγασος
κατάθεση αγάπης για την πόλη και τους ανθρώπους της
ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΦΑ
Η συμπλήρωση σε λίγους μήνες 100 χρόνων από την απελευθέρωση του 1912 όφειλε να αποτελέσει ένα μείζον γεγονός για την πιερική μας αυτογνωσία. Η έγκαιρη οργάνωση αυτού του γεγονότος θα μπορούσε να βάλει μερικά λιθαράκια ουσιαστικής γνώσης και ιστορικής πατριδογνωσίας. Δυστυχώς, η παταγώδης έλλειψη φαντασίας και όρεξης εκ μέρους του Δήμου Κατερίνης (ΟΠΠΑΠ) με ψευδοεπιχείρημα την οικονομική κρίση οδηγεί την πόλη και τον πολιτισμό της σε επίπεδα συνοικιακού συλλόγου (για να καταλάβετε τι εννοώ κοιτάξτε τις δραστηριότητες, τα συνέδρια, τις πρωτοβουλίες και τα εκπαιδευτικά προγράμματα που εκπονήθηκαν από όμορους δήμους μακεδονικών πόλεων).
Μικρές ανάσες στην αβουλία των δημοτικών πολιτευτών παρέχει η ιδιωτική πρωτοβουλία ομάδων ή συλλόγων (η Εστία Πιερίδων Μουσών για παράδειγμα οργανώνει με τις δικές της αποκλειστικά δυνάμεις, επιστημονικές και οργανωτικές, διήμερο συνέδριο για την ιστορία της Πιερίας τον Νοέμβριο ενώ στο «Ιδεοδρόμιο» ετοιμάζονται τρεις εκδηλώσεις για τον πολιτισμό της Πιερίας—μαρτυρίες, λογοτεχνία και θέατρο). Εν παρενθέσει αξίζει να αναφερθεί πως η σύγχρονη, εμπορική και «τουριστική» Κατερίνη των 85 χιλιάδων δημοτών, έναν αιώνα ύστερα από την απελευθέρωση, δεν διαθέτει μία ευσύνοπτη και σύντομη ιστορία της πόλης ούτε και ένα στοιχειώδες λεύκωμα φωτογραφιών!
Ωστόσο υπάρχει ευτυχώς και η Κατερίνη των πολιτών. Λαμπρό δείγμα της όρεξης και της φαντασίας των συνδημοτών μας είναι και οι φίλοι του θεάτρου Πήγασος ο οποίος φέτος γιορτάζει τα τριάντα του χρόνια. Με χορταστικές ερμηνείες των ταλαντούχων ηθοποιών του σχολιάζουν επί σκηνής τον Νεοέλληνα της Κατερίνης. Με χιούμορ αναφέρονται στη φυλετική σύνθεση των κατοίκων της (Ποντίων, Βλάχων κλπ), ασκούν κριτική σε πλευρές της τοπικής κοινωνίας (λακούβες, πλημμύρες, καθημερινή ζωή αλλά και τα χαράτσια των κυβερνήσεων) αλλά και σε ευτράπελα και σε μορφές της μικρής κοινωνίας.
Με νοσταλγία αναπολούν την εποχή των πολυάριθμων σινεμά, της μαζικής λαϊκής ψυχαγωγίας, της ποδοσφαιρομάνας Κατερίνης με τις δόξες του Πιερικού. Πρόκειται για μια λαϊκή παράσταση με ζωντανή μουσική, εικοσαμελή θίασο και απίστευτο κέφι.
Τα κείμενα έγραψαν ο Χάρης Αμανατίδης και (το κομμάτι «Δάμων και Φειδίας») ο Πέρης Ουσταμπασίδης. Η σκηνοθεσία είναι του Χάρη Αμανατίδη ενώτα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελήθηκε η Βέτα Χαϊλατζίδου. Η σκηνοθεσία του κινηματογραφικού υλικού είναι του Γιώργου Χανδόλια, η μουσική σύνθεση του τραγουδιού «Κοίτα τ’ άστρα» είναι του Βαγγέλη Μπουσμαλή, ενώ το τραγούδι για την Κατερίνη έγραψε ο Γιώργος Βατουσιάδης. Επί σκηνής παίζουν οι μουσικοί Άρης Καπαγιαννίδης (βιολί), Παναγιώτης Λιμπανοβνός (μπουζούκι) και Ανδρέας Ζιάκας (κιθάρα). Την ωραία αφίσα της παράστασης φιλοτέχνησε ο γραφίστας Σπύρος Τσιλιγγιρίδης.
Την Κατερίνη της μνήμης και της νοσταλγίας υλοποιούν επί σκηνής οι ηθοποιοί (με τη σειρά εμφάνισης): Κώστας Μυστακίδης, Τατιάνα Σιδηροπoύλου, Σπύρος Αναγνώστου, Χριστίνα Μπομπόλη, Γιώργος Μπαλιάκας, Κατερίνα Παρλίτση, Γιάννης Χατζηϊωαννίδης, Κώστας Παπουτσίδης, Άννα Γκούντα, Τίνα Ιωαννίδου, Αγγελική Γκουντρουμπή, Πωλίνα Γώγου, Μαρία Στάθη, Θωμαή Σιούμη, Σοφία Αγαθαγγελίδου, Γιάννης Γαλάνης, Χάρης Αμανατίδης.
