ΣΑΒΒΙΔΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΜΕΛΟΣ
ΤΟΥ ΚΚΕ ΤΗΣ Κ.Ο. ΠΙΕΡΙΑΣ
Τα
φερέφωνα του αστικού πολιτικού
συστήματος(αστοί πολιτικοί, αστοί
δημοσιολόγοι, εκδοτικά συγκροτήματα,
διάφοροι εκλεκτοί των τηλεοπτικών
πάνελ, καθηγητάδες, οικονομολόγοι,
φοροτεχνικοί κ.ά) θεματοφύλακες της
αστικής πολιτικής και οι διάφοροι
μηχανισμοί χειραγώγησης τους, διαμορφωτές
της λεγόμενης «κοινής γνώμης», αφήνουν
να εννοηθεί ότι οι εργατικοί - λαϊκοί
αγώνες που αναπτύσσονται δεν φέρνουν
κανένα αποτέλεσμα, σπρώχνοντας τον
εργατικό - λαϊκό κόσμο στην παραίτηση
του από το στίβο της ταξικής πάλης.
Επιδιώκουν με αυτό τον τρόπο να σκορπίσουν
την απογοήτευση στις τάξεις των
εργαζομένων, του λαού γενικότερα, να
καλλιεργήσουν κλίμα ηττοπάθειας και
μοιρολατρείας, για να αποδέχονται κάθε
φορά αδιαμαρτύρητα και χωρίς λαϊκές
αντιστάσεις τα σαρωτικά αντεργατικά
αντιλαϊκά μέτρα που υπονομεύουν μόνιμα
και σταθερά το βιοτικό επίπεδο της
εργατικής - λαϊκής οικογένειας.
Αυτή
η αστική προπαγάνδα, που δεν είναι
καινούργια, οξύνεται αυτό το διάστημα,
για να αμβλύνουν όσο μπορούνε τις
αγωνιστικές διαθέσεις του λαού. Νερό
στο μύλο της αποστράτευσης από τον
εργατικό - λαϊκό ταξικό αγώνα, βάζουν
συνειδητά οι δυνάμεις του ρεφορμισμού
- συμβιβασμού στο συνδικαλιστικό κίνημα,
οι δυνάμεις(ΠΑΣΚΕ,ΔΑΚΕ, Αυτόνομη
Παρέμβαση-ΣΥΡΙΖΑ) που κάνουν ο,τι περνά
από το χέρι τους για να ατονίζουν οι
λαϊκοί αγώνες, οι απεργιακές κινητοποιήσεις.
Οι δυνάμεις αυτές είναι σύμμαχες με την
αστική τάξη, και από αυτή τη σκοπιά
επικίνδυνες για τους αγώνες και τις
προοπτικές του εργατικού λαϊκού
κινήματος. Όποιες κινητοποιήσεις και
αν ανακοινώνουν, γίνονται κάτω από τις
πιέσεις του κόσμου της δουλειάς που του
αποψιλώνουν εργατικά λαϊκά δικαιώματα.
Η πρακτική που εφαρμόζουν και υπονομεύουν
τις εργατικές λαϊκές κινητοποιήσεις
είναι ότι τις αφήνουν στην τύχη τους,
μη παίρνοντας κανένα οργανωτικό μέτρο
για τη μαζικοποίηση των λαϊκών
κινητοποιήσεων(δεν
συνεδριάζουν τα Δ.Σ. Σωματείων, δεν
πραγματοποιούν γενικές συνελεύσεις,
δεν ενημερώνουν τον κόσμο, δεν
πραγματοποιούν εξορμήσεις- περιοδείες
στους χώρους δουλειάς, δεν προφυλάσσουν
τους εργαζόμενους από την εργοδοτική
αυθαιρεσία και τρομοκρατία, δεν συγκροτούν
νέα σωματεία ή άλλες μορφές οργάνωσης
σε χώρους που απουσιάζει η συνδικαλιστική
εκπροσώπηση των εργαζομένων).
Επικίνδυνο
επίσης για τους λαϊκούς αγώνες σε
πολιτικό επίπεδο είναι και οι δυνάμεις
του οπορτουνισμού και τις
σοσιαλδημοκρατίας(ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ)
που κρατάν τους εργαζόμενους σε αναμονή,
τρέφοντας την αυταπάτη ότι η συμμετοχή
τους σε μια αστική διαχείριση της
εξουσίας θα επιλύσει τα εργατικά λαϊκά
προβλήματα. Είναι δυνάμεις που προσπαθούν
να αποκοιμίσουν το εργατικό λαϊκό
κίνημα, να το αφοπλίσουν για να είναι
ευάλωτο και χειραγωγήσιμο από την
κυρίαρχη ιδεολογία και την αστική
πολιτική.
Στον
αντίποδα αυτής της γραμμής βρίσκεται
το ταξικό κίνημα, οι αγωνιστικές
αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις, οι
λαϊκές οργανώσεις των γειτονιών και
των συνοικιών, με μπροστάρηδες τους
κομμουνιστές. Είναι η γραμμή που κόντρα
στην απάθεια, στο συμβιβασμό και την
υποταγή, αναδεικνύει τον ταξικό χαρακτήρα
της επίθεσης που δέχονται οι εργάτες,
τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Η γραμμή αυτή
είναι κόντρα στους μονόδρομους της
ενσωμάτωσης, της ΕΕ, του καπιταλιστικού
δρόμου ανάπτυξης, που απαξιώνουν την
εργατική λαϊκή δύναμη, που σε συνθήκες
καπιταλισμού και ιδιαίτερα σε περιόδους
όξυνσης των ενδοκαπιταλιστικών αντιθέσεων
και οικονομικής κρίσης, την μετατρέπουν
σε φθηνό εμπόρευμα για να συντηρηθούν
τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών.
Οι
αγώνες του ταξικού κινήματος δεν είναι
ένας περίπατος, δεν είναι η συμμετοχή
μιας μέρας σε κάποιο συλλαλητήριο, σε
κάποια απεργία. Είναι η αδιάκοπη
καθημερινή πάλη για την οργάνωση της
εργατικής τάξης, η προώθηση της κοινής
δράσης με όρους κοινωνικής συμμαχίας
με τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης
και της υπαίθρου, δίνοντας ιδιαίτερη
έμφαση στις γυναίκες και τη νεολαία.
Είναι ο αγώνας που αποσπά εργατικές
λαϊκές δυνάμεις από την επιρροή της
αστικής πολιτικής και αστικής ιδεολογίας,
τις χειραφετεί πολιτικοταξικά, και τις
προετοιμάζει για να περάσουν στην
αντεπίθεση. Το περιεχόμενο αυτής της
πάλης, πηγάζει από το χαρακτήρα της
εποχής, που είναι εποχή περάσματος από
τον ξεπερασμένο ιστορικά σάπιο καπιταλισμό
σε ένα άλλο ανώτερο σύστημα, που στο
επίκεντρο θα είναι ο άνθρωπος με τις
ανάγκες και τα δικαιώματα του, και όχι
τα αιματοβαμμένα κέρδη των καπιταλιστών.
Μόνο
σε αυτόν τον αγώνα θα πιάσουν τόπο οι
λαϊκές θυσίες, θα αναδεχθεί η δύναμη
της εργατικής λαϊκής οργάνωσης, οι αξίες
της συλλογικότητας, της αυταπάρνησης,
της ανιδιοτέλειας, θα δώσει αισιοδοξία
και προοπτική για το δίκιο του εργαζόμενου
λαού. Αυτός ο αγώνας δομείται καθημερινά,
πρώτα από όλα μέσα στους χώρους δουλειάς,
σε γειτονιές, σε συνοικίες, στα χωριά.
Σωματεία, σύλλογοι, άλλες μορφές
οργάνωσης, να γίνουν κάστρα του αγώνα
με ουσιαστική και ζωντανή λειτουργία,
με συμμετοχή του κόσμου, με πρωτοβουλίες
και αυτενέργεια των μαζών.
Χωρίς
άλλη καθυστέρηση, χωρίς άλλη αναμονή,
οι πιο πρωτοπόροι εργάτες, προβληματισμένοι
άνθρωποι από την κατάσταση που έχει
διαμορφωθεί, να ριχτούν τώρα στη μάχη.
Να πρωτοστατήσουν στη δημιουργία ενός
πολιτικοκοιωνικού κινηματος σύγκρουσης,
ρήξης και ανατροπής του σάπιου αστικού
πολιτικού συστήματος. Να φέρουν στο
προσκήνιο της ιστορίας το νέο και το
καινούργιο, ως μια αντικειμενική
κοινωνική εξέλιξη. Πολιτικός αγώνας
τώρα για να αποδεσμευτεί η χώρα μας από
τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, να διαγραφεί
μονομερώς το χρέος που το δημιούργησαν
οι κεφαλαιοκράτες, να ακυρώσουν τα
μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις, το
μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, τους εφαρμοστικούς
νομούς. Να διεκδικήσει ο λαός τον πλούτο
που παράγει, να γίνει ιδιοκτήτης των
μέσων παραγωγής που σήμερα απαξιώνονται
και καταστρέφονται.
Το
ταξικό κίνημα, το Π.Α.ΜΕ, οι κομμουνιστές
παλεύουν ακούραστα σε αυτή την κατεύθυνση
και προοπτική. Η απεργία
στις 26 Σεπτέμβρη με τη συμμετοχή του
κόσμο στις συγκεντρώσεις του Π.Α.ΜΕ
πρέπει να αποτελέσει εφαλτήριο για την
όξυνση της ταξική πάλης στη χώρα μας με
προοπτική ο λαός να γίνει νοικοκύρης
στο τόπο του. Αυτό θα επιτευχθεί με την
εργατική - λαϊκή εξουσία που θα απαλλάξει
το λαό από το βραχνά την καπιταλιστικής
καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Από αυτή
τη σκοπιά κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος
μέχρι τον τελικό σκοπό.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΜΕΛΟΣ
ΤΟΥ ΚΚΕ ΤΗΣ Κ.Ο. ΠΙΕΡΙΑΣ
