Του ΒΑΣΙΛΗ Δ.ΝΟΥΛΕΖΑ
Οι παθογένειες και οι αδυναμίες τού δημόσιου βίου
επανεμφανίζονται, είναι δυσεξήγητο πώς οι υπό δικαστική διερεύνηση υποθέσεις
καθυστερούν χρόνια να φθάσουν στο ακροατήριο, πώς κατορθώνουν οι εκλεγμένοι
εκπρόσωποι μας στο Κοινοβούλιο να πολλαπλασιάζουν την ακίνητη περιουσία τους, τις τραπεζικές
καταθέσεις τους και όταν αποκαλύπτονται να απειλούν με μηνύσεις.
Σκιάζεται έτσι η πολιτική ζωή τού τόπου διότι δε γίνεται αποτελεσματικός
έλεγχος των περιουσιακών στοιχείων των πολιτικών, ο τρόπος με τον οποίον τα
απέκτησαν τόσο εύκολα, δεν ελέγχεται ουσιαστικά το πόθεν εσχες τους, δεν
φορολογούνται, και δεν λογοδοτούν στην δικαιοσύνη. Στην Ευρώπη οι πολιτικοί με την
παραμικρή παραβατική όχι κακουργηματική συμπεριφορά αποβάλλονται από την
πολιτική ζωή μονομιάς, καταργούνται στην συνείδηση τού πολίτη πού δεν ανέχεται
τέτοια φαινόμενα νεποτισμού, διαφθοράς και συνδιαλλαγής με το χρήμα.
Έχουν καταργηθεί έννοιες όπως αξιοπρέπεια, ηθική και ευθιξία για τούς δημόσιους
άνδρες πού είναι γαντζωμένοι στην εξουσία, στην καρέκλα των προνομίων και την
κληροδοτούν στα παιδιά τους.
Είναι αυτονόητο ότι ΕΜΕΙΣ ευθυνόμεθα για αυτήν την τραγική κατάσταση πού μάς
εκθέτει ως χώρα στην παγκόσμια κοινή γνώμη , παρόλο που εδώ γεννήθηκε η
δημοκρατία, πού δεν σεβόμαστε.
Ο κοινοβουλευτικός βίος πρέπει να καθαρθεί, να επιστρέψει στον πραγματικό ρόλο
του, να απαλλαγεί από τα καρκινώματα και τούς πολιτικάντηδες-μιζαδόρους τού
δημόσιου χρήματος, πού κάνουν μπίζνες στο όνομα τού ελληνικού λαού.
ΔΕΝ ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ ΜΕ ΑΤΟΛΜΑ
ΗΜΙΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, δυστυχώς αν δεν αλλάξει προς το αυστηρότερο η
νομοθεσία περί ευθύνης Υπουργών, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, ας κάνουμε
ότι στην γείτονα Ιταλία την δεκαετία τού 1980 οπότε αποκαθηλώθηκαν πολιτικές
φυσιογνωμίες όπως οι Τζούλιο Αντρεόττι και Μπετίνο Κράξι πού απεβίωσε στα
χρόνια τής πολιτικής αναγέννησης ξεχασμένος στο εξωτερικό φυγόδικος.
Σημ. ο β. Νουλέζας είναι δικηγόρος ποινικού δικαίου.
