Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
Πιερίας, συνεπής στη γραμμή του
τυχοδιωκτισμού, κάνει δήθεν έκκληση
στο Π.Α.ΜΕ. στις επόμενες απεργιακές
κινητοποιήσεις να είναι δίπλα τους
γιατί δήθεν «δεν μας χωρίζει τίποτα
αλλά μας ενώνουν πολλά».
Αυτό είναι
αλήθεια, μόνο όμως η ενότητα της εργατικής
τάξης γίνεται σε ταξική βάση και βρίσκεται
στην ανειρήνευτη πάλη με τους καπιταλιστές,
την αστική τάξη που σαν ιδιοκτήτες των
μέσων παραγωγής σφετερίζονται τον
παραγόμενο πλούτο και ζουν πλουσιοπάροχα
από τον κλεμμένο μόχθο της εργασίας.
Η έκκληση
του περί ενότητας είναι ένα τέχνασμα,
τρικ που αξιοποιεί ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ,
ορμώμενος και από το εκλογικό αποτέλεσμα,
για να αποπροσανατολίζει και να
ενσωματώνει το εργατικό - λαϊκό κίνημα
για να είναι χειραγωγήσιμο και να το
υποτάσσει στις ανάγκες του κεφαλαίου,
της μεγαλοεργοδοσίας, του συστήματος.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ
είναι αυτός που πρωτοστάτησε μαζί με
τις σοσιαλδημοκρατικές και φιλελεύθερες
δυνάμεις που δρουν στο εργατικό-συνδικαλιστικό
κίνημα (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ) που τον Ιούλη του
1994 συναποφάσισαν για το λεγόμενο
«ευρωπαϊκό προσανατολισμό» του
συνδικαλιστικού κινήματος. Ουσιαστικά
υιοθέτησαν την στρατηγική της
ανταγωνιστικότητας μέσα στο συνδικαλιστικό
κίνημα, στρατηγική εχθρική για τα
εργατικά συμφέροντα γιατί βασίζεται
στην αποψίλωση εργατικών δικαιωμάτων
και κατακτήσεων προς όφελος της
κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η γραμμή
αυτή προωθήθηκε μέσα από τους λεγόμενους
«κοινωνικούς διαλόγους» της απάτης που
και εδώ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνίστησε για
να αφοπλίσουν αγωνιστικά και ταξικά το
εργατικό κίνημα, να το απονευρώσουν, να
το αποσαρθρώσουν, ώστε να περάσουν πιο
εύκολα άλλα τα αντεργατικά - αντιλαϊκά
σχέδια της ΕΕ και των μονοπωλίων.
Ακρογωνιαίος λίθος αυτής της πολιτικής
ήταν η συνθήκη του Μάαστριχτ που ο
Συνασπισμός ψήφισε τότε μαζί με το
ΠΑΣΟΚ, την ΝΔ και την ΠΟΛΑΝ.
Αυτή η
τακτική που ακολούθησε και ακολουθεί
και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι αυτή που
αποδυνάμωσε το εργατικό κίνημα, μετέτρεψε
σωματεία-σφραγίδες, απομαζικοποίησε
συλλογικές διαδικασίες του συνδικαλιστικού
κινήματος, απομάκρυνε τους εργαζόμενους
από τα σωματεία, απαξίωσε το συνδικαλιστικό
κίνημα στα μάτια των εργαζομένων.
Αυτή είναι
η ενότητα που θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και σε
αυτήν θα βρει πολλούς πρόθυμους, όπως
και έχει βρει, αφού δεν είναι λίγα τα
σωματεία ανά την Ελλάδα που πλειοψηφούν
οι δυνάμεις του με τη στήριξη της ΠΑΣΚΕ
και ΔΑΚΕ. Ενδεικτικά μπορούμε να πούμε
για το νομό μας, μαζί είναι στο Σύλλογο
Δασκάλων Ν.Πιερίας, μαζί βρίσκονται στο
Σύλλογο Δημοτικών Υπαλλήλων Ν. Πιερίας,
και μπορούμε να αναφέρουμε εκατοντάδες
παραδείγματα σε όλη την Ελλάδα. Είναι
αυτός που συνεργάζεται με τις δυνάμεις
του συμβιβασμού, τις φιλοκυβερνητικές
και φιλοεργοδοτικές συνδικαλιστικές
πλειοψηφίες που αποδιοργάνωσαν το
εργατικό κίνημα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
δεν θέλει καμία ενότητα με το Π.Α.ΜΕ.,
αφού το εχθρεύεται σε σωματεία,
ομοσπονδίες, εργατικά κέντρα και κάνει
ότι περνά από το χέρι του για να το
αποδυναμώνει, να νοθεύει πλειοψηφίες
όπως στο Εργατικό Κέντρο Πειραιά που
συμμάχησε με ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-Αριστεριστές
για να αποσπάσουν την πλειοψηφία της
διοίκησης από τις δυνάμεις του Π.Α.ΜΕ.
που αναδείχτηκαν πρώτη δύναμη.
Οι επιθέσει
φιλίας που γίνονται κατά καιρούς έχουν
καιροσκοπικό χαρακτήρα και γίνονται
σε μια περίοδο για να συγκροτηθεί μέσα
στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ένα
διακριτό κεντροαριστερό ρεύμα που σε
αυτό θα πρωταγωνιστήσουν οι δυνάμεις
του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με ένα παραδοσιακό κορμό
της ΠΑΣΚΕ που έχει προσχωρήσει σε αυτόν.
Πρόκειται για μια νέα προσπάθεια υποταγής
της δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος
στις ανάγκες και τις επιδιώξεις της
«κυβερνώσας αριστεράς». Η επίθεση φιλίας
αποσκοπεί στην εκμετάλλευση της εργατικής
λαϊκής δυσαρέσκειας και των όποιων
αγώνων αναπτύσσονται, για να ανοίξει
πιο εύκολα ο δρόμος για να αναλάβει ο
ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ τα κυβερνητικά ηνία διαχείρισης
της αστικής εξουσίας.
Το Πανεργατικό
Αγωνιστικό Μέτωπο καλεί τον εργαζόμενο
λαό σε αγωνιστική επαγρύπνηση, σε ταξική
συσπείρωση και κοινή δράση με τα σύμμαχα
κοινωνικά στρώματα των μικρομεσαίων
της πόλης και της υπαίθρου. Κοινή δράση
και αγώνας, όχι μόνο για να μην περάσουν
τα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, αλλά
και για να οργανωθεί ο αγώνας στη γραμμή
της αντεπίθεσης που θα αμφισβητεί την
εξουσία των μονοπωλίων, θα δημιουργεί
ρήγματα στο σάπιο παρασιτικό αστικό
σύστημα, ώστε να ανοίξει ο δρόμος της
εργατικής - λαϊκής εξουσίας που είναι
η μοναδική φιλολαϊκή διέξοδος από την
καπιταλιστική οικονομική κρίση. Δρόμος
λαϊκής ευημερίας και προκοπής που θα
κάνει το λαό αφέντη στον τόπο του και
κυρίαρχο στον πλούτο που παράγει.
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ
ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΟΥ Π.Α.ΜΕ.