Του Γιάννη Μηλιού
Τις
τελευταίες εβδομάδες, με αφορμή μια δήλωση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ
αλλά με πραγματική αιτία τη ραγδαία αποδυνάμωση της κυβέρνησης, το
μνημονιακό μπλοκ εξουσίας ακκίζεται λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν θέλει
ή/και δεν μπορεί να κυβερνήσει. Το γεγονός ότι για να υπερασπιστούν την
παραμονή τους στην εξουσία έχουν φτάσει στο έσχατο σημείο αρνητικής
επιχειρηματολογίας («σίγουρα δεν είμαστε καλοί εμείς, αλλά,
κοιτάξτε, οι άλλοι είναι χειρότεροι») δεν αποτελεί πλέον έκπληξη. Αυτή
είναι η μόνη πολιτική που διαθέτουν από την αρχή της μνημονιακής
περιόδου.
Αυτό
που ίσως θα μπορούσε να προκαλέσει έκπληξη είναι ότι οι άνθρωποι
βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Τι κι αν τα ποσοστά τους από το 80+%
έχουν φτάσει να είναι γύρω στο 30% σήμερα; Αυτοί παριστάνουν ακόμη ότι η
ελληνική κοινωνία ψάχνει κάποιον που να μπορεί να κυβερνήσει όπως
εννοούν αυτοί. Φαίνεται ότι η απόστασή τους από
την πραγματικότητα της καθημερινότητας της συντριπτικής πλειοψηφίας των
πολιτών, ο γυάλινος πύργος μέσα στον οποίο βρίσκονται, τους κάνει να
θεωρούν ότι το να «ξέρει να κυβερνήσει» είναι ένα ζήτημα διαχείρισης,
ένα ζήτημα τεχνοκρατικό, ένα ζήτημα της πιάτσας, για να μιλήσουμε και
στη γλώσσα που μιλάνε μεταξύ τους όταν δεν βγαίνουν στην τηλεόραση.
Δεν
είναι όμως τυχαία αυτή η αδυναμία τους να κατανοήσουν την
πραγματικότητα, μια αδυναμία που τους οδηγεί να αυτογελοιοποιούνται
την ώρα που νομίζουν ότι κατακεραυνώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Η αδυναμία
τους είναι έκφραση της συγκυρίας. Η συγκυρία, δηλαδή η συμπύκνωση των
συγκρούσεων που λαμβάνουν χώρα στο κοινωνικοπολιτικό πεδίο, τους έχει
βγάλει εκτός παιχνιδιού και έχει βάλει τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ στην ιστορικής
ευθύνης θέση να βρει τον τρόπο να συνεργαστεί με την κοινωνία για να
βγούμε από αυτήν την κρίση.
Ό,τι
παρουσιάζουν οι μνημονιακοί αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ως αδυναμία είναι
στην πραγματικότητα η δύναμή του.
Η «άγνοια κινδύνου» απέναντι στους θεόρατους πιστωτές και η απέχθεια
του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ για το προδοτικό απέναντι στην πλειοψηφία της κοινωνίας
δόγμα «οι πιστωτές είναι φίλοι μας» είναι τα στοιχεία που θα βοηθήσουν
την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ να διαπραγματευτεί επιτέλους πραγματικά με
τους πιστωτές, να τους αντιμετωπίσει σε ένα τραπέζι που θα έχει δύο
πλευρές και όχι μία, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα.
Η
σχέση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ με το κίνημα των μαζών είναι αυτή που θα του
επιτρέψει να
διαπραγματευτεί με διαφάνεια απέναντι στην κοινωνία και θα τον βοηθήσει
να πιέσει περισσότερο πολιτικά τους νεοφιλελεύθερους σε όλη την Ευρώπη.
Η αδυναμία του να «κάνει business» με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα είναι
αυτή που θα βοηθήσει αύριο σε μια λύση υπέρ της κοινωνίας όλων των
ανοικτών εκκρεμοτήτων που θα έχει αφήσει η μνημονιακή κυβέρνηση με τα
συμφέροντα αυτά.
Το
γεγονός ότι «δεν έχει εμπειρία στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης»,
δηλαδή η αποχή του από τους πελατειακούς
μηχανισμούς του κράτους, θα τον βοηθήσει να συνεργαστεί αρμονικά με το
υγιές δυναμικό των ανθρώπων του δημόσιου τομέα και να πετύχει την
απαιτούμενη αναδιάρθρωση του κρατικού μηχανισμού με τη μέγιστη δυνατή
συναίνεση. Η εμμονή του στην κατάργηση των αντεργατικών νόμων των
Μνημονίων θα τον βοηθήσει να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή. Η εμμονή
του με τη δημοκρατία και τα δικαιώματα θα τον βοηθήσει να αποκρούσει
μαζί με την αγωνιζόμενη κοινωνία τον φασισμό και να εκκαθαρίσει
επιτέλους τα σώματα ασφαλείας από τα παλιά και
νέα φασιστικά σταγονίδια. Η εμμονή του στη διαφάνεια και στο «δόγμα» να
συνεισφέρει ο καθένας στον κρατικό προϋπολογισμό ανάλογα με τη
φοροδοτική του ικανότητα θα τον βοηθήσει να φτιάξει ένα πρωτοποριακό
φορολογικό σύστημα και να διορθώσει στρεβλώσεις δεκαετιών.
Η
επερχόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ δεν είναι ουρανοκατέβατη, είναι
γέννημα μιας συγκυρίας που θα έχει ως διακύβευμα την ανάταση του κόσμου
της εργασίας και ένα καλύτερο μέλλον. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ είναι η μόνη δύναμη
που
μπορεί να κυβερνήσει όπως απαιτούν οι δύσκολοι καιροί που ζει η
πλειοψηφία της κοινωνίας.
