ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΞΑΝΑΔΕΙ…

   Γράφει ο Ν. Σαλπιστής

  Διαβάζοντας κανεις το πρόσφατο άρθρο του Γιαννη Τεκιδη (Γ.Τ.) με τιτλο «Αυτή είναι η δημοκρατια τους», για τα οσα συμβαινουν στην ελληνικη κοινωνία, δεν μπορει παρα να θυμηθει το βιο και την πολιτεια του ΠΑΣΟΚ, τόσο ως αντιπολιτευσης όσο και ως κυβέρνησης. Γιατί τόσο η οπτική, όσο και η επιχειρηματολογια και φρασεολογια του αρθρογραφου μας θυμιζουν το διαχρονικό ΠΑΣΟΚ.

Με το άρθρο γίνεται μια προσπάθεια υπεράσπισης της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και της ύπαρξης του ως κόμματος ενάντια στο σύστημα. Δεν θα μπορουσε δε να κλεισει το άρθρο παρά με μια επίθεση εναντίον του ΚΚΕ, ως του μοναδικου κόμματος που αντιπαλευει την αντιλαϊκή πολιτική με ορους ανατροπής του καπιταλισμού.

Στο βαθμό που ο Γ.Τ. εκφραζει το Συριζα, και δεν εχουμε λόγους να μην το δεχθουμε, θα μπορουσε να πει κανεις ότι ο Συριζα διεκδικεί να γίνει « Χαλίφης στη θέση του Χαλιφη» , δηλαδή να γίνει ΠΑΣΟΚ, αν δεν έχει γίνει ήδη, στις σύγχρονες συνθήκες. Ποιο είναι το χαρακτηριστικο γνωρισμα της επιχειρηματολογιας του Συριζα που θυμιζουν ΠΑΣΟΚ;

Η γενικολογία. Πολλα τα παραδείγματα στο άρθρο.

Γίνεται λόγος για   «κομμάτι του Ελληνικού λαού που θέλει να εκφραστεί μέσω ενός αριστερού αντισυστημικού κόμματος». Ποιο είναι αυτό το κομματι; Έχει τα χαρακτηριστικά ταξης; Είναι διαταξικο; Οι βιομηχανοι είναι μαζί με τους εργάτες;  Έχουν τις ιδιες προσδοκίες;  Δεν διευκρινιζεται. Μας θυμίζει πολύ το χαρακτηρισμό «των μη προνομιουχων Ελλήνων» του πρωίμου ΠΑΣΟΚ , που λειτουργούσε ως ομπρέλα, κάτω από την οποία μπορούσαν να καλυφθουν τόσο ο εργατης όσο και ο βιομηχανος, που δεν πήρε την επιδότηση από το κράτος της «Δεξιας».

Δεύτερο παράδειγμα.

 Γινεται λόγος για « καθεστηκυία τάξη ». Ποια είναι αυτή η τάξη και   το καθεστώς; Τι χαρακτηριστικά έχει;  Είναι τάξη πολιτική, οικονομική , κοινωνική;  Δεν μας λέει.

 Πιο κάτω γίνεται μια απόπειρα να ορισθει. Τι ανακαλύπτουμε εκεί;  Ότι η τάξη αυτή είναι «Το ντόπιο παρασιτικό κεφάλαιο, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, οι εθνικοί εργολάβοι, μεγαλοεκδότες ». Αρα στο κατεστημένο δεν ανηκει το παραγωγικο κεφάλαιο, τα μη διαπλεκομενα συμφέροντα. Θέλει άραγε ο Συριζα να εκφρασει αυτό το κεφάλαιο, που μόνο σ’ ένα φανταστικο κόσμο υπαρχει; Όπως φαινεται ναι . Γιατί εκτός από τους  συντηρητικους εκπροσώπους της « καθεστηκυιας τάξης» φαινεται ότι υπάρχουν και οι « προοδευτικοί» , ρόλο που διεκδικεί ο Συριζα.

Τρίτο παράδειγμα. Ο Συριζα είναι  « αριστερό αντισυστημικο κόμμα».Ποιο είναι αυτό το σύστημα ενάντια στο οποίο ειναι αντιθετος ο Συριζα ; Μήπως ο καπιταλισμος; Και αν ναι γιατί δεν ονοματίζεται; Όμως όχι , δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι η νεοφιλελευθερη εκδοχή του. Που σημαίνει ότι , κατά τον Συριζα, υπάρχει και η καλή εκδοχή του.

Ο Γ.Τ. το μισολεει παρακατω, προσπαθώντας να κατηγορησει την Ευρωπαϊκή Ένωση

( αλήθεια ξέχασε που υποστήριζε την μητρα των σημερινων Μνημονιων, δηλαδή τη συνθήκη του Μααστριχτ;) ως «βάρβαρου νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊκού εγχειρήματος». Προσεξτε όχι καπιταλιστικό, όχι ιμπεριαλιστικο (αυτές είναι απαγορευμενες λεξεις στο λεξιλογο του Συριζα) αλλα «νεοφιλελευθερο» , που σημαίνει οτι μια σοσιαλδημοκρατικη εκδοχη της Ευρωπαϊκής Ενωσης  είναι για το Συριζα εφικτη, εκδοχή που μόνο στη φαντασια ορισμενων υπάρχει, αφού τον χαρακτήρα της πολιτικής διακυβερνησης τον προσδιοριζουν τα συμφέροντα της μονοπωλιακης αστικής τάξης και όχι οι πολιτικοι υπηρέτες της.

Μια πολλή ευστοχη κριτική στις θέσεις και στην επιχειρηματολογια του ΠΑΣΟΚ και αρά του Συριζα κάνει ο προσφατως  εγκαταλειψας το παλιό ΠΑΣΟΚ για το νέο   Ν. Κοτζιας στο βιβλιο του «Ο τριτος δρομος του ΠΑΣΟΚ» (εκδ. «Σύγχρονη Εποχή» 1983). Ο Γ.Τεκιδης θα βρει εκεί πολύ χρησιμες απαντήσεις.

Ερχομαστε τώρα στην επίθεση που γίνεται στο τέλος εναντίον του ΚΚΕ. Προσπερναμε τον σχολιασμο των χαρακτηρισμων σε βάρος του ΚΚΕ και της γραμματέως του. («κοντοφθαλμη», «μικροψυχη», «ανιστορητη», «ανεκδιηγητη», «καλογεριστικος φανατισμος») αφού η πληθωρα εμπαθων χαρακτηρισμων μάλλον ενδεια επιχειρηματων δειχνει.

Η γενικολογια επανέρχεται . Διαβάζουμε ότι τα επιχειρήματα του ΚΚΕ είναι «σαθρα» και «προβοκατορικα» . Ποια είναι αυτά ; Δεν θα το μαθουμε πότε. Γιατί είναι προβοκατορικα ; Ούτε αυτό θα το μαθουμε.

Μας κατηγορεί ότι επαναλαμβάνουμε τα επιχειρήματα των μνημονιακων δυνάμεων . Πως προκύπτει αυτό; Δεν ξέρουμε, όμως ο ίδιος επαναλαμβάνει τις κατηγορίες των αστικών κόμματων εναντίον του ΚΚΕ ότι τα «αναχρονιστικά δόγματα απέτυχαν παταγωδώς» και ότι, «ευαγγελίζεται την μετά θάνατον δικαίωση της εργατικής τάξης». ( Μήπως σας θυμίζει το «εδώ και τώρα ,στις 18, σοσιαλισμός» του ΠΑΣΟΚ;)

Και καταλήγει ο Γ.Τ. με ένα άλλο επιχείρημα των αστικών κόμματων.

Την εκλογική επιτυχία η αποτυχία , και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης,  ως κριτήριο της σωστής η λανθασμένης πολιτικής ενός κόμματος. Όμως κριτήριο της ορθότητας μιας φιλολαϊκής πολιτικής είναι η ίδια η ζωή. Δικαιώθηκε η όχι το ΚΚΕ;

1) Για τον χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2) Για τον χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ  3) Για την επερχόμενη καπιταλιστική κρίση 4) Για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους 5) Για την περίφημη Περεστρόικα και για μια σειρά άλλα ζητήματα ;

Βέβαια το ΚΚΕ επιθυμεί και την εκλογική επιτυχία και , κυρίως την λαϊκή πάλη, για να αποκτήσει η σωστή πολιτική του δυναμική μέσα στην κοινωνία. Αυτό όμως δεν γίνεται αυτόματα και γρήγορα. Ειδικά για τα κόμματα που έχουν ως στόχο τους την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, που δεν λαϊκίζουν και δεν δημαγωγούν. Εξ άλλου τα υψηλα ποσοστά που έπαιρναν τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν ήταν η απόδειξη της φιλολαϊκής τους πολιτικής άλλα απόδειξη της εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων με το ρουσφέτι , τον εκβιασμό, το ψέμα, την χειραγώγηση. Το ΠΑΣΟΚ τα έχει διδάξει αυτά. Ο Συριζα φαίνεται ότι φιλοδόξει να τα εφαρμόσει.

Μετά από όλα αυτά ο Γ.Τ. μας προτείνει ενότητα. Προσέξτε όμως, δεν θέλουν ενότητα με το ΚΚΕ άλλα με ένα κακέκτυπο του , τέτοιο που επιχείρησαν να το κάνουν και το 1991. Άλλωστε τι νόημα έχει να συνεργαστείς με ένα κόμμα «αναχρονιστικών δογμάτων που απέτυχαν παταγωδώς» και που «ευαγγελίζεται την μετά θάνατον δικαίωση της εργατικής τάξης»;

Όχι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πάρουμε. Εξ άλλου η αντιμνημονιακη σας στόχευση και όχι αντικαπιταλιστική μπορεί να σας εξασφαλίσει πιο εύκολα συμμάχους. Υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι ενάντια στο Μνημόνιο , χωρίς να θίγεται η κυριαρχία της αστικής τάξης, της πλουτοκρατίας. Αν κριτήριο της συνεργασίας είναι μόνο η στάση απέναντι στο Μνημόνιο, μήπως οι «Ανεξάρτητου Έλληνες» δεν είναι ένας πιθανός σας σύμμαχος; Για να μην πούμε για τη «Χρυσή Αυγή».

                                                          Ν. Σαλπιστής, μέλος της Ν. Ε. Πιερίας του ΚΚΕ