Ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος μιλάει για τις πιο απαισιόδοξες γιορτές των τελευταίων χρόνων.
«Προκειμένου να μην ζω, θα ζω ακόμα κι έτσι. Η τέχνη ιδιαίτερα το
θέατρο, αντιστέκεται και μάλιστα στις πιο δύσκολες ώρες χάριζε μια
αισιοδοξία και μια ελπίδα στον άνθρωπο. Ακόμα και στην Κατοχή. Γιατί και
τώρα Κατοχή έχουμε, γι΄ αυτό το λέω.
Αυτά τα Χριστούγεννα είναι σαν
Κατοχή. Ελπίδα υπάρχει. Δεν γίνεται αλλιώς. Αν δεν υπάρχει ελπίδα,
πρέπει να πέσουμε να σκοτωθούμε».
Λοιπόν
Λοιπόν
