Το βιομηχανικό πια σήμερα προϊόν της επεξεργασίας των σπερμάτων του
κακαόδεντρου (Theobroma cacao, της οικογένειας Στερκουλιϊδες), ενός
φυτού της τροπικής Αμερικής.
Είναι μια τροφή που η παρατεταμένη και σε μεγάλες ποσότητες χρήση της
μπορεί να προκαλέσει εθισμό, όσο κι αν σας φαίνεται αυτό υπερβολικό.
Το φυτό και το προϊόν που έχουν μια παλιά και πλούσια ιστορία.
Οι Μάγια,
.....
οι
αλλοτινοί κυρίαρχοι της περιοχής που καταλαμβάνει σήμερα το Μεξικό και η
Γουατεμάλα, έπιναν αλεσμένα σπέρματα του κακαόδεντρου ζυμωμένα σε
καλαμποκίσια μπύρα.
Οι Ινδιάνοι
της κεντρικής Αμερικής καλλιεργούσαν το δέντρο για
χιλιάδες χρόνια και θεωρούσαν το κακάο εξαιρετική τροφή και σπουδαίο
αφροδισιακό.
Ο Αινναίος
, που πρώτος περιέγραψε το δέντρο, ονόμασε το γένος
Θεόβρωμα (θεϊκή τροφή) εξαιτίας της σπουδαίας φήμης που είχαν τα
σπέρματά του.
Ήταν τέτοια η αξία τους, που στην χερσόνησο του Γιουκατάν έπαιζαν τον
ρόλο του νομίσματος και είχαν θεσπιστεί αυστηρότατοι νόμοι για τους
κιβδηλοποιούς που πάσχιζαν να αφαιρέσουν το πολύτιμο περιεχόμενό τους
και να το αντικαταστήσουν με άλλη ευτελή ουσία.
Οι Ινδιάνοι του Περού
ονομάζουν ακόμα και σήμερα τα σπέρματα
«pepe de oro» (χρυσαφόσπορους) και τα χρησιμοποιούν για τις διεγερτικές
τους ιδιότητες αλλά και για να ελαφρύνουν τους πόνους της γέννας.
Ο μύθος των Αζτέκων
για το κακάο μοιάζει πολύ με το αρχαίο Ελληνικό γιαι τον Προμηθέα, με τον ημίθεο Κουετζαλκοάτλ να κλέβει τα πολύτιμα σπέρματα από τον κήπο των θεών και να τα δωρίζει στους ανθρώπους.
Η προφητεία για την επιστροφή αυτού του λευκού ήρωα επέτρεψε στον ληστή
Κορτέζ να καταλάβει πολύ εύκολα ολόκληρη την χώρα, μια που οι Ατζέκοι
τον υποδέχτηκαν σαν θεό και όχι σαν εισβολέα
όπως του ταίριαζε.
Ο επίσκοπος Ντιέγκο ντε Λάντα
, ο προσωπικός ιερέας του Κορτέζ,
σημειώνει στα απομνημονεύματά του πώς δέκα σπέρματα ήταν το αντίτιμο
μιας ερωτικής βραδιάς με μια Ινδιάνα πόρνη της εποχής.
Στο παλάτι του αυτοκράτορα Μοντεζούμα ο Κορτέζ μαζί με τον τυχοδιωκτικό
του συρφετό δοκίμασε το ξοκοάτλ, ένα γλυκό ποτό από κακάο, βανίλια και
μέλι που για να σερβίρεται παγωμένο φρόντιζαν ακούραστοι δρομείς να
φέρνουν χιόνι από τα γύρω βουνά.
Στο παλάτι γινόταν τεράστια κατανάλωση του ποτού ενώ ο Μοντεζούμα, σαφώς
εθισμένος, καμάρωνε πως έπινε πενήντα κούπες καθημερινά.
Είχε απαγορέψει όμως τη χρήση τους για ευνόητους λόγους στο πολυάριθμο χαρέμι του
.
