Η Γη ήταν δική τους,
η τροφή άφθονη, τα λημέρια τους τεράστιες
ελεύθερες εκτάσεις κι έτσι οι δεινόσαυροι
δεν είχαν να κάνουν και τίποτε ιδιαίτερο
για να ζήσουν και γενικώς την περνούσαν…
ζάχαρη!
Αυτή η νιρβάνα κράτησε
χρόόόνια, αιώνες, χιλιετηρίδες κλπ. Έλα
όμως που τα καλά δεν κρατάνε για πάντα.
Ήρθε η κακιά η ώρα και κείνος ο ρημάδης
ο Αστεροειδής ξεστράτισε κι ήρθε και
καρφώθηκε στη Γηηή. Ε, δεν ήταν και λίγο,
χαμός έγινε, σκοτείνιασε ο τόπος, να η
σκόνη, πήχτρα ο κουρνιαχτός, κρύφτηκε
ο Ήλιος και τέρμα η τζάμπα ζέστηηηη.
Πίκρα για τους φίλους μας τους δεινόσαυρους
γιατί εδώ που τα λέμε εκτός από κακάσχημοι
ήταν και ψυχρόαιμοι ,δηλαδή είχαν απόλυτη
ανάγκη τη θερμότητα από τον Ήλιο για να
ζήσουν. Εν ολίγοις, τέρμα η …ζάχαρη!
Κάπου εδώ γεννήθηκε
και ο απαράβατος Νόμος της πάνσοφης
Φύσης : ΄΄Το είδος που δεν προσαρμόζεται,
εκλείπει΄΄.
Οι φουκαράδες, πρώην
καλοπερασάκηδες δεινόσαυροι ήταν
τελειωμένοι. Ή μήπως δεν ήταν; Η ιστορία
απέδειξε ότι δεν τέλειωσαν όλοι γι αυτό
είμαι εγώ εδώ και γράφω και σεις εκεί
και διαβάζετε…
Τι ακριβώς και πως
ακριβώς έγινε δεν το γνωρίζουμε αλλά
ένα είναι σίγουρο : επιβίωσαν μόνο τα
είδη εκείνα που με διάφορους τρόπους
προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες που
επικρατούσαν στο περιβάλλον τους. Τα
πιο…ψαγμένα μεταλλάχθηκαν σε θερμόαιμα
και επικράτησαν τα μικρά μεγέθη που
καμία σχέση δεν είχαν με τα τεράστια
και αντιοικονομικά δεινοσαυράκια. Τα
νέα αυτά είδη μπορούσαν να αντέξουν τις
χαμηλές θερμοκρασίες σε βάθος χρόνου
παράγοντας δική τους θερμότητα και σαν
μικρόσωμα είχαν ελάχιστες απαιτήσεις
για τη δυσεύρετη πια τροφή.
Με δυό λόγια αυτά
που προσαρμόστηκαν , αυτά και μόνον αυτά
επιβίωσαν…
Τα υπόλοιπα έγιναν
…εκθέματα μουσείων φυσικής ιστορίας
κι ένα καλό δίδαγμα προς αποφυγή.
Μια άλλη φορά και σε
σημερινό καιρό στην όμορφη Ελλάδα , ο
κόσμος ζούσε επίσης γενικά λίγο πολύ
καλά ,σχεδόν σαν τους παππούδες μας τους
δεινόσαυρους. Η τελεολογία και η παράδοση
που θέλει την ιστορία να επαναλαμβάνεται
,έστειλε κι εδώ έναν αστεροειδή να σκάσει
ανάμεσα στους Ελληνόσαυρους και να τους
χαλάσει τη μέρα, ή τον αιώνα (θα δείξει).
Αυτός ο μοντέρνος
Αρμαγεδδών (για να δώσουμε κι ένα σινιέ
ονοματάκι στην κεραμίδα) δεν αποτελούνταν
από χώμα ,πέτρες, μέταλλα κλπ σαν εκείνον
τον παλιό. Εκείνος βλέπετε μάλλον το’
χε σκάσει από κάποιον πλανήτη που
διαλύθηκε. Ο δικός μας τώρα, ο σύγχρονος
ήταν φτιαγμένος από λάθη. Μικρά, μεγάλα
και τερατώδη, επαναλαμβανόμενα και
γεωμετρικώς βλαπτικά λάθη στη διαχείριση
αυτού του νεφελώδους οικοδομήματος που
λέγεται Παγκόσμια Οικονομία.
Φυσικά, υπάρχει και
η άλλη άποψη. Εκείνη που υποστηρίζει
ότι δεν υπήρξαν λάθη αλλά απλά μεθοδευμένες
διαδικασίες μιας παγκόσμιας ελίτ ισχυρών
για χειραγώγηση της οικονομίας για
…σκοτεινούς και άνομους σκοπούς κλπ
κλπ. Διαλέγετε και παίρνετε. Το θέμα μας
εδώ άλλωστε είναι άλλο: Τι πρέπει να
κάνουν οι Ελληνόσαυροι για να επιβιώσουν…
Άιντε πάλι, πίσω στο
παρελθόν, στα θρανία της προϊστορίας
για επανάληψη (μήτηρ μαθήσεως κλπ).Λοιπόν
έχουμε και λέμε : δεινόσαυροι που
προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες
επιβιώνουν ενώ εκείνοι που επέμεναν
στην εποχή της…ζάχαρης , τους έφαγε η
μαρμάγκααααα.
ΟΚ, το εμπεδώσαμε αυτό
για τους ΄΄παπούδες΄΄ μας. Και με μας
όμως τι γίνεται;
Αυτό ακριβώς : Προσαρμογή
ή εξαφάνιση.
Ας δούμε τώρα τι
γίνεται στο δικό μας μικρόκοσμο, στην
Πιερία.
Το παραδοσιακό μας
΄΄προϊόν΄΄ εδώ και πολλά χρόνια ήταν
και είναι ο τουρισμός.
Από πολύ παλιά έως
και πρόσφατα, τα πλούσια ελέη της φύσης
στα μέρη μας επέτρεψαν στους ντόπιους
Ελληνόσαυρους να την περνάνε ζάχαρη
χωρίς κάποια ιδαίτερη προσπάθεια, σκέψη,
οργάνωση, σχεδιασμό, εκσυγχρονισμό,
ενημέρωση, ανανέωση, χωρίς πραγματική
έγκαιρη και συνεχή προσαρμογή. Αυτή
που θα μπορούσε να είχε γίνει σταδιακά
,ανώδυνα ,αποτελεσματικά και προσοδοφόρα.
Αλλά… δεν.
Και ήρθε η…κεραμίδα,
ο Αρμαγεδδών, το τέλος της εποχής της
ζάχαρης. Μας βρήκε στον ύπνο. Πάει στο
καλό .Έγινε. Το μάθημά μας τώρα έπρεπε
να το ξέρουμε, να θυμηθούμε τον
παππού-δεινόσαυρο και να ΜΗΝ επαναλάβουμε
τα λάθη του.
Είμαστε λοιπόν σε μια
εποχή οικονομικής κρίσης και όπως κάθε
τομέας έτσι και αυτός του τουρισμού
είχε το μερίδιό του στη ζημία. Η κοινή
λογική λέει πως σε τέτοιες συνθήκες
πρέπει να αναβαθμίζεται και να
εμπλουτίζεται το τουριστικό ΄΄προιόν΄΄
ώστε κατ’ αρχήν να ελαχιστοποιηθούν
οι απώλειες και να εξασφαλισθεί η
βιωσιμότητα . Ιδανικά αυτό μπορεί να
γίνει με ελάχιστο ύψος επένδυσης όταν
το περιβάλλον, ο χώρος δραστηριοποίησης
και οι διαμορφούμενες συνθήκες από
εξωεπιχειρησιακούς παράγοντες ευνοούν.
Όπως…λέμε τώρα, όταν
σου φέρνουν ένα φρέσκο, ζουμερό τεχνητό
ύφαλο στην αυλή σου…
Και σε καλούν να σου
μιλήσουν γι αυτόν, άνθρωποι με επιστημονική
κατάρτιση και πείρα. Για να σου δείξουν
τους νέους δρόμους και τις μεγάλες
δυνατότητες. Αλλά εσύ έλειπες….
Οπότε αγαπητοί
Ελληνόσαυροι είναι ώρα αποφάσεων και
επιλογών: Προσαρμογή και επιβίωση με
καλές προοπτικές για το μέλλον ή εμμονή
στη φραπεδοξαπλώστρα και αργός οικονομικός
μαρασμός ως το πικρό τέλος όπως οι
ξεροκέφαλοι δεινοσαυροπαπούδες μας….
Η επιλογή είναι δική
σας.
Αθανασιάδης Άρης
