Σε σένα Πατέρα μας γλυκέ,
Αθάνατε, σεμνέ Λευίτη,
Που η αγάπη σου η πατρική, καθέναν έχει αγγίξει.
Σε σένα που μας άφησες μονάχους το χειμώνα
Κι ανέβηκες αγέρωχος σε Ουράνιο Λειμώνα.
Σε σένα το Διδάσκαλο και Άγιο Γεωργό μας,
Που όργωσες το χωράφι μας, τον ψυχικό αγρό μας.
Που έβγαλες μέσα απ΄ τα σχολειά, παιδιά που σε τιμήσαν
Κι Ότι αγάπησες εσύ κι αυτά Αυτό αγαπήσαν!
Σε σένα που δίδαξες Χριστό
Σε σένα που η μουσική, Τάλαντο ήταν θείο
Κι υμνολογούσε πάντοτε τα έργα του Κυρίου.
Που σαν αηδόνι έψαλλες γλυκόλαλα τους ύμνους
Και τους απλούς … ευχάριστους τους έπλαθες τους ήχους!
Σε σένα που ξαλάφρωσες φορτία αμαρτίας,
Από ανθρώπους που έψαχναν σανίδα σωτηρίας…
Πόσους Σταυρούς εσήκωσες με τ’ άγιο πετραχείλι
Και τις καρδιές γλυκαίνανε τα πατρικά σου χείλη!
Σε σένα Ιερέα μας, που τ’ άγια σου τα χέρια
Εβάσταξαν Αίμα Χριστού
Σαν να ’ταν αγιοκέρια!
Τώρα θα θυμιατίζουνε τον Θρόνο του Κυρίου,
Θα λειτουργούν μ’ Αρχάγγελους και μ’ όλους τους Αγίους!
Θα ψάλλεις το Χερουβικό με Άγια Αγγελούδια
Και ευφρόσυνα, Αναστάσιμα θα ψάλλετε τραγούδια!
Στης Παναγιάς μας το Θρονί θα ψάλλεις παρακλήσεις
Γι’ αυτούς που αγάπησες πολύ, γι’ αυτούς που δε θ’ αφήσεις…
Σε μας ο πόνος μας βουβός, μα κρύβει μια γαλήνη
Καθ’ ότι αναπαύεσαι σε Θεϊκή Ειρήνη…..
Μείναμε μόνοι Πάτερ μας κι αυτό είναι που πονάει,
Του χωρισμού το αίσθημα, τον πόνο μας γεννάει.
Μας άφησες κληρονομιά, των χαρισμάτων πλήθος,
Που εσύ μας τα εδίδαξες με του Χριστού το Ήθος.
Κι έχοντας τούτα θησαυρό και άγια πυξίδα,
Στις τρικυμίες της ζωής σωτήρια σανίδα,
Θα πορευόμαστε κι εμείς μέχρι να έρθει η ώρα,
Που θα συναντηθούμε εκεί, στην Ουρανία Χώρα!
Να’ χουμε την ευχούλα σου αξέχαστε Πατέρα!
Ειρήνη Μπίνου - Δημόκα,
Δεκέμβριος 2012
