Όταν μπαίνει κανείς σε μια τράπεζα, το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να
πάρει αριθμό προτεραιότητας και να περιμένει να δει πότε θα έρθει η
σειρά του και από ποιο ταμείο θα εξυπηρετηθεί.
Στον χώρο της τράπεζας υπάρχουν ταμίες, υπάλληλοι στα γραφεία για τις διάφορες πιθανές υποθέσεις των πελατών και για τα προϊόντα της.
Στην «Raiffeisen Gammesfeld ΕG», όμως, είναι όλα διαφορετικά. Δεν υπάρχουν αριθμοί προτεραιότητας αλλά καφέδες και κεράσματα. Δεν υπάρχουν όμως και πολλοί υπάλληλοι: ταμίας, προϊστάμενος και διευθυντής είναι... το ίδιο άτομο: ο Πήτερ Μπρέιτερ.
Ο 41χρονος, που «τρέχει» τη μικρότερη τράπεζα της Γερμανίας, φοράει τζιν όταν βρίσκεται στο ταμείο - όπου όλα γράφονται στο χέρι και σε μια παλιά γραφομηχανή - ενώ, όταν χρειαστεί να καθαρίσει τον χώρο του υποκαταστήματος, φοράει... στολή εργασίας.
Η τράπεζα ιδρύθηκε το 1890 και εξυπηρετεί μόνο τους κατοίκους του χωριού. Μάλιστα, κατάφερε να... γλυτώσει από την εποπτική Αρχή τραπεζών της Γερμανίας, η οποία της απέσυρε την άδεια εξαιτίας μη συμπλήρωσης του απαιτούμενου προσωπικού. Ο τότε διευθυντής Φριτζ Βογκτ κατάφερε να γλυτώσει και την ποινή φυλάκισης για την παράνομη λειτουργία της και παρέδωσε τα σκήπτρα και το πελατολόγιο (σ.σ.: γύρω στους 400 πελάτες) στον Μπρέιτερ το 2008.
«Δεν το έχω μετανιώσει ούτε για ένα δευτερόλεπτο, παρόλο που οι συνάδελφοί μου με κορόιδευαν και μου έλεγαν πως θα πάω σε ένα "μουσείο"» σημειώνει ο Μπρέιτερ και συμπληρώνει: «Όταν ένας αγρότης μού ζητεί απόδειξη για την παραλαβή των κερδών του από τα γαλακτοκομικά, δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε τις συναλλαγές. Ο κόσμος μού ανοίγει την καρδιά του -δουλειά, διαζύγιο, λεφτά- αλλά, όταν πάω στο σπίτι, η τράπεζα είναι θέμα ταμπού».
