Ο Πέτρος Λαγούτης ανοίγει την καρδιά του
Είναι ένας από τους πιο χαρισματικούς ηθοποιούς της γενιάς του και το αποδεικνύει για άλλη μία φορά επί σκηνής, στην παράσταση «Δύο χρόνια το πολύ». Ο Πέτρος Λαγούτης πρωταγωνιστεί και έχει γράψει το έργο. Παρά τη λάμψη της φήμης και της αναγνωρισιμότητας, παραμένει ρομαντικός, ειλικρινής, προσγειωμένος και «καλός άνθρωπος».
Σε συνέντευξή του στο k-mag.gr. Ο γοητευτικός ηθοποιός μίλησε για τον έρωτα και τις ψυχοφθόρες συνέπειες, τη ζωή και τις αξίες της, τα «τερατάκια» του παρελθόντος και κυρίως για τη ζωή.
The K-magazine: «Δύο χρόνια το πολύ» Είναι ο τίτλος της νέας σου παράστασης, που έγραψες με τον Kώστα Καρυπίδη. Είσαι ο εαυτός σου σε αυτή την παράσταση; Πόσο βιωματική, «βγαλμένη από τη ζωή», είναι;
Πέτρος Λαγούτης: Υπάρχουν πολλά κομμάτια του εαυτού μου σε αυτή την παράσταση και βιωματικά. Επειδή και η σκέψη πολλές φορές είναι βίωμα, άρα ναι, είναι βιωματική, κάποια κομμάτια τα έχω βιώσει και άλλα τα έχω σκεφτεί και είναι σαν να τα έχω ζήσει.
The K-magazine: Όταν ήσουν μικρός, ήσουν ανήσυχος, με καλλιτεχνικές ανησυχίες ή το καλό παιδί που ακολουθούσες τον δρόμο που σου υπεδείκνυαν;
Πέτρος Λαγούτης: Ήμουν πάντα ένας συνδυασμός. Φρόντιζα να έχω τον «μανδύα» του καλού παιδιού, γιατί Μέσα από αυτό μπορούσα να κινηθώ πιο εύκολα. Ήμουν το καλό παιδί και προσπαθούσα να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου, έτσι ώστε να μπορώ να κάνω και τα δικά μου.
The K-magazine: Στην παράσταση μιλάτε για «φαντάσματα». Ποιες είναι οι δικές σου φοβίες; Ως παιδί και σήμερα…
Πέτρος Λαγούτης: Δεν ξέρω γιατί στην παράσταση λέμε ότι η παιδική ηλικία δεν έχει φαντάσματα. Μεγαλώνοντας έρχονται… Νομίζω ότι όταν βγαίνουμε από το προστατευμένο περιβάλλον του σπιτιού, που έχουμε μάθει και αντιμετωπίζουμε ξαφνικά μία άλλη πραγματικότητα, εκεί νομίζω ότι εμφανίζονται, οι φοβίες μας και τα άγχη. Αλλά νομίζω ότι και αυτό για καλό γίνεται, γιατί μέσα από αυτά, παλεύουμε ή δεν παλεύουμε με τα «φαντάσματα» μας, και γινόμαστε ή όχι καλύτεροι. Προχωράμε ή δεν προχωράμε… Ο εαυτός μου είναι «ο κακός ο λύκος», κομμάτια του εαυτού μου. Είμαι πολύ αναλυτικός, το κουράζω στη σκέψη μου! Όταν σκέφτεσαι πότε δεν τελειώνουν οι ερωτήσεις, δεν παίρνεις απόλυτη ικανοποίηση από τις απαντήσεις και καμιά φορά χρειάζεται να αφεθείς και λίγο στην αίσθηση των πραγμάτων. Και αυτά μπορεί να σου φέρουν άγχη και ανασφάλειες στις ερωτικές σου σχέσεις ίσως ζήλεια… «Φίλοι» μου είναι όλα αυτά! Νομίζω ότι ο πόνος είναι φίλος, με την έννοια ότι αν τον εκμεταλλευτούμε, μπορεί να μας κάνει καλύτερους. Δεν θέλω να πονάω και να ζω στο σκοτάδι, αλλά μόνο αν τον αντιμετωπίσεις και τον κοιτάξεις στα μάτια, τον πόνο και το πρόβλημά σου, μπορείς να πας παρακάτω. Και νομίζω ότι το έχω καταφέρει σε μεγάλο βαθμό και είμαι περήφανος γι’αυτό.
The K-magazine: Είσαι άνθρωπος που απολαμβάνει τη ζωή;
Πέτρος Λαγούτης: Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που το μαθαίνουμε. Κάποιοι γεννιούνται με αυτό το ταλέντο. Εγώ νομίζω ότι ανήκω στην κατηγορία αυτών που το έμαθα. Αλλά για να το μάθεις, πρέπει πρώτα να έχεις περάσει από τα δύσκολα. Ας πούμε χαίρομαι πάρα πολύ, που έχω νικήσει αισθήματα-συναισθήματα, όπως το άγχος. Πολύ δύσκολα αγχώνομαι, σε μία εποχή που έχω λόγους να αγχωθώ για μένα και για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Αλλά θεωρώ το άγχος «δηλητήριο». Για το αν κάτι πρόκειται να συμβεί, σε ένα μήνα και μας αγχώνει. Όλο αυτό το διάστημα «αγχωνόμενοι» δηλητηριάζουμε τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας, για κάτι που μπορεί να συμβεί, αν δεν συμβεί αποδεικνύεται ότι κακώς «σκάγαμε» για αυτό και αν τελικά συμβεί, γινόμαστε ανίκανοι να αντιμετωπίσουμε αυτό που θα συμβεί. Το άγχος είναι πάντα ο χειρότερος σύμβουλος. Και σε μπλοκάρει, αφαιρώντας συ οποιαδήποτε δημιουργικότητα και νέα σκέψη για να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα. Και δεν τα λέω έτσι… επειδή έχω υπάρξει πολύ αγχώδης, μέσα από το βίωμα κατάφερα να το ξεπεράσω. Έχω απλοποιήσει τη ζωή μου, θα αγχωθώ για τα παιδιά μου… θεωρώ ότι όλα εξαρτώνται από εμάς –και μπορούμε να τα φτιάξουμε- εκτός από θέματα υγείας.
The K-magazine: Κεντρικός άξονας στο έργο είναι ο έρωτας και η αγάπη. Για σένα τι σημαίνει «αγάπη»;
Πέτρος Λαγούτης: Κεντρικός άξονας θα έλεγα ότι είναι ο έρωτας- ο παράφορος έρωτας- που μετά μετουσιώνεται ίσως σε αγάπη, αν καταφέρει να συμβεί αυτό σε μία σχέση. Δίπλα στην αγάπη και εγώ βάζω τα παιδιά μου και είναι η μόνη αγάπη που a priori δίνεις σε ανθρώπους αγάπη και άλλα πολλά, χωρίς να θέλεις να σου δώσουν τίποτα. Από εκεί και πέρα, θεωρώ ότι υπάρχουν κατηγορίες αγάπης. Αλλιώς αγαπάς τα παιδιά σου, τους φίλους σου, μία γυναίκα την οποία ερωτεύτηκες…. Οι φίλοι μου και γενικά οι άνθρωποι παίζουν τεράστιο ρόλο. Έχω μάθει πλέον, πρακτικά, να μένω μόνος μου… αλλά είναι κάτι που έπρεπε να μάθω. Η τάση μου πάντα είναι να έχω δίπλα μου ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπάνε. Είτε είναι μια σύντροφος, είτε είναι οι φίλοι μου. Οι φίλοι μου υπάρχουν πάντα στη ζωή μου. Είναι η περιουσία μου. Μου είπε μία μέρα ένας φίλος που ήμουν σε δύσκολη οικονομική φάση, και του έλεγα τα παραπόνα μου «Ναι, αλλά είσαι πλούσιος, έχεις φίλους» και το είπε τόσο γλυκά, τόσο ωραία κι αληθινά, που πείστηκα πραγματικά, είναι αλήθεια. Μεγαλώνοντας κάνω όλο και πιο δύσκολα φίλους, άλλα αν κάνω, θα είμαι σίγουρος ότι θα είναι «φίλοι» μου. Έχω φίλους που είναι από πολύ πίσω, οι οποίοι είναι αδέλφια μου πλέον.
The K-magazine: Ζηλεύεις, είσαι κτητικός τύπος;
Πέτρος Λαγούτης: Ζηλεύω μόνο σε ερωτικό επίπεδο. Επαγγελματικά ή σε άλλους τομείς δεν έχω ζηλέψει τίποτα… Άλλο να θαυμάσω κάτι! Αλλά το να ζηλεύεις ερωτικά, θεωρώ ότι είναι πολύ άσχημο συναίσθημα. Το λέμε στο έργο, κάπου διάβασα, δεν είναι δική μου έκφραση, και με εκφράζει πολύ «Η ζήλεια είναι το μοναδικό είδος τυραννίας που ο τύραννος, υποφέρει πολύ περισσότερο από αυτόν που τυραννά». Είναι εκπληκτικό… Αλλά είναι ένα συναίσθημα που επίσης έχω καταφέρει να αποτινάξω, ίσως σε βαθμό κακουργήματος. Σε σημείο που ο άλλος σκεφτεί «καλά, αυτός είναι αναίσθητος;» , απλά δεν θέλω να το ζήσω.
The K-magazine: Έχεις κάποιον ηθοποιό πρότυπο, και κάποιον συγκεκριμένο ρόλο του που θα ήθελες να παίξεις;
Πέτρος Λαγούτης: Είναι πολύ κλασσικο… Τον Al Pacino θα έλεγα. Από μικρός τον θαύμαζα απίστευτα, αλλά μεγαλώνοντας έβλεπα συνεχώς κι άλλους ηθοποιούς που θαύμαζα… Δυσκολεύομαι να πω ότι ταυτίζομαι με αυτό. Απλώς ο Πατσίνο με έχει επηρεάσει πολύ. Η πρώτη ταινία που είδα και λάτρεψα ήταν το «Σέρπικο» και μετά είδα όλες τις ταινίες του.Και είπα μακάρι να μπορούσα να παίξω λίγο σαν αυτόν. Έχω δει κι άλλες καλύτερες ταινίες, αλλά αυτή μου έχει μείνει, στο ρομαντικό μυαλό μου.
The K-magazine: Την οικονομική κρίση πως την αντιμετωπίζεις ; Πιστεύεις ότι δημιουργεί ευκαιρίες;
Πέτρος Λαγούτης: Ναι, το πιστεύω… Σου δίνει την δυνατότητα ακόμα και με έναν αναγκαστικό τρόπο να γίνεις πιο δημιουργικός για να επιβιώσεις. Δε μου αρέσει να περιμένω να χτυπήσει το τηλέφωνο, ακόμα κι αν θεωρώ ότι είμαι από τους τυχερούς που έχουν δουλειά, δεν μου αρέσει να είμαι εξαρτώμενος. Και στη δουλειά μας υπάρχει πολύ αυτή εξάρτηση. Ένας παραπάνω λόγος που μου αρέσει αυτό που γίνεται στο Koo-Koo είναι, ότι είναι ένα δικό μας «παιδί» αυτή η παράσταση, το γράψαμε μόνοι μας κάναμε την παράγωγη, το σκηνοθέτησε ένας άνθρωπος που είναι και φίλος και που εκτιμώ και παρά πολύ.
The K-magazine: Τι είναι αυτό που έχεις μάθει από τους γονείς σου και προσπαθείς να μεταδώσεις στα παιδιά σου;
Πέτρος Λαγούτης: Έχω ένα κομμάτι μέσα μου που είναι αρκετά παραδοσιακό και πιστεύω στις αρχές και αξίες των ανθρώπων. Μου αρέσουν οι τίμιοι άνθρωποι και οι δίκαιοι και νομίζω ότι αυτό το πήρα και πολύ από το σπίτι μου. Οι γονείς μου είναι πολύ «αυστηροί» σε αυτά τα πράγματα, το λέω και συγκινούμαι λίγο, καθώς είναι δίκαιοι, τίμιοι, είναι καλόψυχοι άνθρωποι… τα θεωρώ ανεκτίμητα και δεδομένα που θέλω να τα έχουν και τα παιδιά μου. Πρόσφατα, πριν 5-6 μήνες, ο Κώστας Καρυπίδης που γράψαμε μαζί το « Το πολύ δύο χρόνια», μου έστειλε σε μήνυμα την εξής φράση και αποφάσισα ότι αυτή θέλω να είναι το μότο της ζωής μου, είναι του Robert Frost “In 3 words I can sum up what I learnt about Life : It goes on” ( Σε τρεις λέξεις μπορώ να συγκεντρώσω ότι έμαθα για τη ζωή: συνεχίζεται). Μάλιστα η καινούργια μου εταιρεία λέγεται “LGO” από το «life goes on»….
Ο Πέτρος Λαγούτης πρωταγωνιστεί στο έργο «Δύο χρόνια το πολύ» που παίζεται κάθε Τρίτη στο Koo-koo στο Γκάζι.
Πηγή: k-mag.gr
