Ακριβώς 10 χρόνια πριν στην Ελληνική Αστυνομία και στις τράπεζες της χώρας ηχούσε ο κόκκινος συναγερμός του «σκίμινγκ».
Το πρώτο μηχάνημα κλέφτης κωδικών από πιστωτικές κάρτες έπεφτε στα χέρια των ελληνικών Αρχών και οι τραπεζίτες διαπίστωναν με αγωνία ότι τα συστήματα ασφαλείας στα ΑΤΜ είχαν αλωθεί από αετονύχηδες, που είχαν βρει τον τρόπο να βάζουν χέρι στους τραπεζικούς λογαριασμούς των ανυποψίαστων πολιτών. Σήμερα, οι «μπίζνες» έχουν προχωρήσει όσο και η τεχνολογία. Η Ασφάλεια έχει εξαρθρώσει τουλάχιστον 400 συμμορίες μέσα σε μια δεκαετία, αλλά το παιχνίδι συνεχίζεται. Και όπως λέει στην «Espresso της Κυριακής» έμπειρος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. «...έχει εξελιχθεί σε ντέρμπι».
Στην πραγματικότητα, η περίπτωση στον Προμαχώνα Σερρών τον Οκτώβριο του 2003, με τις συλλήψεις ενός Βούλγαρου και ενός Ελληνογεωργιανού που είχαν στην κατοχή τους ηλεκτρονική συσκευή «σκίμερ», καταγράφηκε στα ευρωπαϊκά αρχεία εγκλήματος ως μία από τις πρώτες -αν όχι η πρώτη- του είδους. Hταν η εποχή που οι χρήστες των χρεωστικών καρτών μάθαιναν ότι πρέπει να σκεπάζουν με το χέρι τους το πληκτρολόγιο του ΑΤΜ όταν περνούν τον κωδικό τους και διάβαζαν για τις κάρτες-κλώνους που είχαν στα χέρια τους οι κακοποιοί για να «εξαφανίζουν» τα χρήματα των πολιτών.
Oσο κι αν φαίνεται περίεργο, όλα ξεκίνησαν από μια παλιά κάρτα καρτοτηλεφώνου κι ένα κόλπο που βρήκαν Πακιστανοί που ζούσαν νόμιμα στην Ελλάδα. Η τεχνολογία «ξαναγεμίσματος» αυτών των καρτών, στις αρχές του μιλένιουμ, αποτέλεσε και τη βάση για την κάρτα-κλώνο των χρεωστικών, με την... εξέλιξή να οφείλεται στους Ευρωπαίους και κυρίως στους Βρετανούς.
Μέχρι τότε ο στόχος ήταν η υφαρπαγή κάρτας, με μέθοδο απλή, αν και όχι τόσο αποδοτική. Οι απατεώνες έκοβαν ένα μικρό κομμάτι από ακτινογραφία και το «βύθιζαν» μέσα στη σχισμή υποδοχής της κάρτας, αφού πρώτα είχαν δέσει τις τέσσερις γωνίες με ψιλή πετονιά.
Ο ανυποψίαστος χρήστης του ΑΤΜ έβαζε την κάρτα του, η οποία έφτανε μέχρι και το σημείο της «ανάγνωσής» της από το μηχάνημα. Ο πελάτης πληκτρολογούσε το PIN, έπαιρνε τα χρήματα, αλλά η κάρτα δεν έβγαινε, διότι την είχε παγιδεύσει το έντεχνα προσαρμοσμένο στη σχισμή κομμάτι της ακτινογραφίας. Την ώρα εκείνη, σαν από μηχανής θεός εμφανιζόταν και ο... περαστικός, ο οποίος προθυμοποιούνταν να βοηθήσει και να πληκτρολογήσει εκ νέου το PIN για να ξεμπλοκάρει. Εκεί το παιχνίδι είχε ήδη χαθεί, καθώς η κάρτα δεν έβγαινε και ο πελάτης έτρεχε να ειδοποιήσει την τράπεζα. Ο αετονύχης όμως είχε ήδη τραβήξει την πετονιά σηκώνοντας από τον λογαριασμό τα υπόλοιπα χρήματα, αφού πια γνώριζε το PIN. Το κόλπο αυτό τις περισσότερες φορές δεν έπιανε, με αποτέλεσμα γρήγορα να εγκαταλειφθεί και οι απατεώνες να περάσουν σε συστήματα σύγχρονης τεχνολογίας. Μικροκάμερες, σχισμές ακόμα και πληκτρολόγια επιστρατεύτηκαν από τους επιστήμονες της απάτης.
Εβρισκαν τον κωδικό από κάμερα
Το 2003 εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα η μέθοδος με την κάρτα-κλώνο. Οι αετονύχηδες παγιδεύουν τα ΑΤΜ με μικροκάμερες σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερη της καρφίτσας. Ανυποψίαστος ο πελάτης πληκτρολογεί το PIN και ο απατεώνας το βλέπει στο μόνιτορ λίγα μέτρα μακριά από το σημείο. Την ίδια στιγμή η ηλεκτρονική σχισμή που έχει προσαρμόσει στην κανονική ο κακοποιός έχει ήδη διαβάσει τα στοιχεία της κάρτας τα οποία αποθηκεύει σε έναν μαγνητικό «αναγνώστη». Ηδη ο κακοποιός έχει μαγνητίσει τη δική του κάρτα περνώντας την από το μηχάνημα που έχει στην κατοχή του και πλέον έχει στα χέρια του την κάρτα-κλώνο. Το PIN το έχει ήδη δει από τη μικροκάμερα και έτσι είναι ο «κυρίαρχος» του λογαριασμού του ανυποψίαστου καταθέτη. Μέσα σε αυτή τη δεκαετία, ωστόσο, το σύστημα που πραγματικά εντυπωσίασε τους αστυνομικούς δεν ήταν άλλο από τα πληκτρολόγια-μαϊμού που προσάρμοζαν οι απατεώνες επάνω στα κανονικά, με αποτέλεσμα να καταγράφεται αυτόματα το PIN στα μηχανήματα του απατεώνα.
