Ο Ζέκος έζησε τα τελευταία 6 τουλάχιστον χρόνια μέσα στο κυνοκομείο. Χθες το μεσημέρι κατέληξε κι έφυγε για τόπους χλοερούς.
Τον τελευταίο καιρό έχανε βάρος και δεν είχε καλή εικόνα, παρόλα αυτά σε καμία από τις επισκέψεις που έγιναν από τον σύζυγο της συμβεβλημένης κτηνιάτρου δεν δόθηκε η ανάλογη προσοχή. Τελικά οδηγήθηκε από εθελοντές του Συμμετέχω στο συμβεβλημένο με το δήμο Κατερίνης κτηνιατρείο, με συμπτώματα εμέτου και διάρροιας πια. Η κτηνίατρος την Τρίτη, δύο ημέρες μετά δηλαδή έκρινε σωστό να επιστρέψει ο Ζέκος στο κελί του, και μετά από παρέμβασή μας σε συνεννόηση με τον διοικητικό υπεύθυνο υπάλληλο του δήμου παρέμεινε στο κτηνιατρείο, όπου και “κατέληξε” χθες.
Κατά τα λεγόμενα του συζύγου της συμβεβλημένης κτηνιάτρου σε εθελοντή, διαγνώστηκαν διροφιλλαρίωση και εριλίχεια, ασθένειες βέβαια δυνητικά θανατηφόρες, οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί εάν γινόταν οι προληπτικές αποπαρασιτώσεις έσω και έξω, με ελάχιστο κόστος δηλαδή για το Δήμο. Τι μας συμφέρει τελικά, αν έστω εξαιρέσουμε και τη σημαντικότατη παράμετρο της προστασίας της υγείας των ζώων; Πρόληψη ή θεραπεία;!
Αυτό που αναρωτιέμαι είναι: Υπάρχει τελικά κώδικας κτηνιατρικής δεοντολογίας? Τον ακολουθεί κανείς; Και ένας κτηνίατρος που συνεργάζεται με και εισπράττει από έναν δήμο, δεν θα πρέπει να φροντίζει και να ενημερώνει και να απαιτεί να γίνονται τα απαραίτητα για την προστασία της υγείας των ζώων υπό την επίβλεψή του, και όταν αυτό δεν συμβαίνει να διαχωρίζει τη θέση του και να μην συμμετέχει στην εξόντωση τελικά των ζώων αυτών, απλά και μόνον για το ανήθικο του πράγματος; Και σε αντίθετη περίπτωση μήπως τελικά το ζητούμενο, παρ΄ όλες τις χρόνιες οφειλές από το δήμο, είναι απλά οι εισπράξεις και το μονοπώλιο;
Το σίγουρο είναι ότι η περίπτωση του Ζέκου θα κατατεθεί ως επιπλέον στοιχείο στην ήδη υπάρχουσα καταγγελία, για την οποία έχει δοθεί εντολή και τελείται προανάκριση, με αφορμή την περίπτωση του Δάντη, καταγγελία στην οποία παράλληλα ζητήσαμε από την εισαγγελία να παρέμβει και να απαιτήσει άμεσα εξετάσεις για όλους τους έγκλειστους σκύλους προκειμένου να διαπιστωθεί η έκταση του φαινομένου και να σωθούν ζωές.
Για μας αυτός ο σκύλος, όπως και όλοι όσοι προσπαθήσαμε να σώσουμε, είχε όνομα, όχι αριθμό, και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε παρ' όλες τις δυσκολίες και με όποιο τρόπο μπορούμε για την δικαίωση του ίδιου και τόσων άλλων που χάθηκαν άδικα, σε πείσμα όλων όσων ισχυρίζονται ότι αυτός είναι ένας άσκοπος αγώνας.
Ο Ζέκος κάποτε... https://www.facebook.com/photo.php?fbid=205001012908467&set=a.205000619575173.49796.107989145942988&type=3&theater
