Γράφει o Άκης Δημητριάδης
φιλόλογος –
συγγραφέας
Αυτός που επινόησε τα ρεβεγιόν, πρέπει
να ήταν μεγάλος σαδιστής. Κι αυτοί που «διασκεδάζουν» στα ρεβεγιόν νομίζω ότι
είναι εξίσου μεγάλοι μαζοχιστές. Φέτος με κατάφεραν να πάω σε ένα «κέντρο
διασκέδασης» για να υποδεχτούμε τον καινούργιο χρόνο. Και τράβηξα τα πάθη του
Χριστού:
·
Πρώτα
– πρώτα, μας στρίμωξαν σαν τα πρόβατα σε κάτι στενές και άβολες καρέκλες.
Το κέντρο πρέπει να ήταν για 150-200 άτομα, αλλά στην πραγματικότητα ήμασταν
σαν παστωμένες σαρδέλες πάνω από 400.
·
Ανάμεσα
στα καθίσματα δεν υπήρχε ελεύθερος χώρος για να κινηθεί κανείς, ή να πάει στην
τουαλέτα. Όποιος περνούσε με έσπρωχνε. Μια χοντρή κυρία κυριολεκτικά με πήρε
σβάρνα με το παλτό της.
·
Επί
τρεις και περισσότερο ώρες, από τις 10 το βράδυ μέχρι τις 1.30 τα ξημερώματα
ήμουν καταδικασμένος και τιμωρημένος σε ακινησία στην σκληρή καρέκλα μου.
Πιάστηκα τα χέρια μου, πρήστηκαν τα πόδια μου.
·
Ο
χώρος δεν εξαεριζόταν. Όλοι κάπνιζαν σαν φουγάρο κι αναγκάστηκα κι εγώ να
αναπνέω τον καπνό απ’ τα τσιγάρα τους.
·
Όταν
πήγαμε σπίτι όλα τα ρούχα μου μύριζαν τσιγαρίλα.
·
Δεν
έφτανε ο καπνός, στην πίστα απ’ τους κυκλωτικούς χορούς σηκώθηκε σκόνη, η
οποία κι αυτή πήγε κατευθείαν στα πνευμόνια μου.
·
Το
κεφάλι μου έγινε κουδούνι απ’ τα μεγάφωνα στην διαπασών και τις
αγριοφωνάρες του τραγουδιστή ή της τραγουδίστριας.
·
Τρεισήμισι
ώρες, από το μεγάλο θόρυβο δεν μπορέσαμε να ανταλλάξουμε δυο κουβέντες μεταξύ
μας. Συνεννοούμασταν με χειρονομίες, όπως οι κωφάλαλοι, ή με σημειώματα σε
χαρτοπετσέτες!
·
Αντί
να ευθυμήσω και να ευχαριστηθώ – μια και βρισκόμασταν σε «κέντρο
διασκέδασης», μελαγχόλησα και με έπιασε κατάθλιψη από τους αναστεναγμούς και τα
κλαψιάρικα σεβνταλίδικα τραγούδια του θανάτου και του χωρισμού, όπως, λ.χ.
«Συννεφιασμένη
Κυριακή, μοιάζεις με την καρδιά μου…»
«Το
τελευταίο βράδυ μου απόψε το περνάω…»
«Όλα
είναι ένα ψέμα, μια ανάσα μια πνοή, σαν λουλούδι κάποιο χέρι θα μας κόψει μιαν
αυγή…»
«Από
τότε που σ’ έχασα λιώνω, τ’ όνομά σου φωνάζω με πόνο»…
«Πιο
καλή η μοναξιά, από σένα που σε χάνω…»
«Οι
χωρισμένοι δε γιορτάζουνε ποτέ…»
«Σαν
απόκληρος γυρίζω…»
«Θα
σε εκδικηθώ…»
«Προδομένη
αγάπη…»
«Η
καρδιά μου είναι μαύρη…».
·
Το
χειρότερο από όλα είναι ότι πλήρωσα πολύ αλμυρά όλη αυτή την περιπέτεια:
o
Για
βενζίνες κλπ. 15 ευρώ.
o
Για
προσκλήσεις, 30 ευρώ.
o
Για
τα τριαντάφυλλα, άλλα 15 ευρώ.
o
Για
φωτογραφίες, 20 ευρώ.
o
Για
το έξτρα μπουκάλι ουίσκι, άλλα 20 ευρώ.
o
Για
λαχνούς, άλλα 20 ευρώ.
Σύνολο, 120 ευρώ.
Αυτό δεν πρέπει να λέγεται ρεβεγιόν
και διασκέδαση, αλλά ληστεία, βασανιστήριο και βλακεία !
