Είναι φορές που μπροστά σε ένα σοβαρό και κρίσιμο αδιέξοδο, που αφορά μάλιστα έναν ολόκληρο τόπο, να έχεις την ανάγκη μιας δεύτερης γνώμης ενός αξιόπιστου προσώπου. Ενός σεβαστού προσώπου που όσες φορές έλαβες σοβαρά την άποψή του δεν έκανες λάθος. Ένα τέτοιο πρόσωπο ήταν για μένα ο Τάκης Μυλωνέρος. Ευθύς, απόλυτος, ξεκάθαρος, ειλικρινής.
Με τον Τάκη γνωριζόμασταν από τα όμορφα εκείνα χρόνια της νιότης μας, της ενασχόλησης μας με την πολιτική και την αυτοδιοίκηση. Αυτός τότε πρόεδρος στην κοινότητα Λεπτοκαριάς, εγώ γραμματέας στην Νομαρχιακή του ΠΑΣΟΚ.
Συνεχίστηκε η φιλία μας χωρίς διακοπή, από διαφορετικούς ρόλους ο καθένας. Με τον Τάκη μπορεί να μη βλεπόμασταν συχνά, αλλά κάθε φορά που έπρεπε να αποφασίσουμε για κάποιο σοβαρό θέμα, που αφορούσε ως συνήθως την αυτοδιοίκηση και γενικώς τα κοινά, επικοινωνούσαμε απαραίτητα μεταξύ μας.
Ο Τάκης είχε άποψη, είχε γνώμη, ήταν άτομο με ευθύτητα, ρεαλισμό αλλά και ευαισθησία. Δεν υπήρξε ποτέ υποκριτής, δεν ωραιοποιούσε ποτέ τις καταστάσεις, δεν συμφωνούσε με μεσοβέζικες λύσεις, προτιμούσε τη σύγκρουση από το συμβιβασμό, αυτός ήταν και ο κύριος λόγος, που παρά τις μεγάλες ικανότητές του, δεν συνέχισε στην αυτοδιοίκηση.
Τελευταία φορά που τα είπαμε, ήταν λίγες μέρες πριν τη μοιραία αρρώστια του. Μεταξύ άλλων μου εξέφρασε την απογοήτευση του για το ΠΑΣΟΚ, «δεν έχει τύχη και προοπτική αυτό το ΠΑΣΟΚ» μου είπε, «είναι αναγκαία η δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα της κεντροαριστεράς, με νέα ηγεσία και διακριτές πολιτικές». Μου μίλησε επίσης για το νέο δήμο Δίου- Ολύμπου, στον οποίο ανήκουμε και οι δύο. «Δεν καλλιεργείται κλίμα ισότιμης συμμετοχής, δεν υπάρχει συνείδηση ενιαίου δήμου και ανησυχώ για το μέλλον του» μου είπε χαρακτηριστικά.
Ο Τάκης έφυγε νωρίς. Δεν θα είναι παρών στις νέες εξελίξεις. Δυστυχώς οι αγωνίες και οι επιθυμίες του, όσο ήταν εν ζωή, έμειναν ανεκπλήρωτες. Ας ευχηθούμε πως σύντομα όλα θα εξελιχθούν όπως αυτός τα ονειρεύονταν και τα επιθυμούσε. Είναι βέβαιο πως το πνεύμα του, από εκεί που προχθές βρίσκεται, θα παρακολουθεί και θα αγωνιεί για τον τόπο του, τους φίλους του και για ότι με ανιδιοτέλεια πίστεψε και αγάπησε.
Τάκη, οι φίλοι σου και εγώ προσωπικά, που είχα την τύχη να συγκαταλέγομαι σε αυτούς, να είσαι βέβαιος πως δεν θα πάψουμε να προσπαθούμε για όσα από κοινού πιστέψαμε και οραματιστήκαμε.
Καλό σου ταξίδι στο απέραντο του ουρανού.
Γρηγόρης Παπαχρήστος
