Πού σαι, μεγάλε Σόλων
Να τους τα ψάλεις όλων;
Να ’ρθεις να νουθετήσεις
Και να νομοθετήσεις.
Ετούτοι, οι πολιτικοί
Που μας διδάσκουν ηθική
Μας πήρανε και το βρακί
Κι ήμαστε για τη φυλακή.
Πού είσαι, σοφέ Πλάτων;
Μας ξέσκισαν τον πάτον!
Πού σαι, να τους μορφώσεις
Και να τους συμμορφώσεις!
Ετούτοι, οι ιθύνοντες
Οι τεχνοκράτες γδύνοντες
«Development, μας λεν, «it is»
Το φορομπηχτικό «striptease»!!
Πού είσαι, Λυσιστράτη
Να τους διδάξεις κράτει;
Η ληστρική τους στύση
Βαριά θα μας κοστίσει!
Ετούτοι, οι δημαγωγοί
Του ολέθρου οι προαγωγοί
Μας δέρνουν, μας τα παίρνουνε
Κι όλο μας καταφέρνουνε!
Πού σαι, Αριστοφάνη;
Νέο βγάλαν φιρμάνι.
Βγες να τους σατιρίσεις
Και να τους σιχτιρίσεις!
Με πρόσχημα τα χρέη μας
Δήμευσαν και τα πέη μας!
Κι οι τράπεζες πιστοποιούν
Ποιοι θα μπορούν να το… «ποιούν»!!
Πού είσαι, Ηρακλέα;
Μας πήραν τη σκελέα!
Πού σαι, να δεις τους φαύλους
Στων Βρυξελών τους στάβλους!
Έλα, ν’ αδειάσεις ποταμούς
Στους βουλωμένους οχετούς
Μ’ ορμή να τρέξουν δυνατά
Να διώξουν όλα τα σκατά!
Πού σαι, Θεέ του ελέους;
Δώσε στους πειναλέους
Ελπίδα να γευθούνε
Μυαλό για να σκεφτούνε.
Δώσε μας, Κύριε, φώτιση
Να φύγει η συσκότιση
Να πάρουμε στα χέρια μας
Τη μαύρη τη μιζέρια μας.
Στο διάολο να τους στείλουμε
Μηδέν να τους οφείλουμε!
Αργύρης Ολοκτσίδης
