Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Και μετά το πτυχίο, τι κάνουμε κ. Πρύτανη;


  Γράφει  o Άκης Δημητριάδης


       Εβδομήντα χιλιάδες τριακόσιοι πέντε (70.305) θα είναι φέτος οι εισακτέοι στα ελληνικά πανεπιστήμια, κατά 20% περισσότεροι από πέρσι. Εκτός από αυτούς θα εισαχθούν επίσης μερικές χιλιάδες στις Στρατιωτικές Σχολές, στις Σχολές της Αστυνομικής Ακαδημίας και της Πυροσβεστικής Ακαδημίας, Σχολές των Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού, αθλητές με διακρίσεις, Έλληνες του εξωτερικού, αλλοδαποί-αλλογενείς, πάσχοντες από σοβαρές παθήσεις κλπ.

Ποιο είναι το μέλλον όλων αυτών;

Τι προοπτική έχουν;

Αυτό είναι το ζήτημα που καίει γονείς και φοιτητές.

Και κανείς δεν μας ενημερώνει.


      Την ίδια ώρα που οι νέοι φοιτητές ετοιμάζονται να σπουδάσουν 4-6 χρόνια – και τους γονείς τους να κάνουν αιματηρές θυσίες για να πληρώνουν τα έξοδα σπουδών, ενοίκια, διατροφή κλπ. – χιλιάδες απελπισμένοι Έλληνες πτυχιούχοι επιστήμονες,  αριστούχοι αλλά άνεργοι, πήραν των οματιών τους, την κοπάνησαν και μετανάστευσαν στο εξωτερικό αναζητώντας καλύτερη μοίρα.

·         Οι περισσότεροι πήγαν στην Αγγλία, Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ελβετία και ΗΠΑ.

·         Το 24,5% είναι μηχανικοί, 22.3 με σπουδές στα Οικονομικά και Διοίκηση Επιχειρήσεων, 19% στην Πληροφορική και Επιστήμη των Υπολογιστών, 12% στα Μαθηματικά και 12% στις Κοινωνικές Επιστήμες.

·         Το 67% κατέχουν διευθυντικές θέσεις.  (πηγή: capital.gr).

·         Οι περισσότεροι θα μείνουν στις χώρες αυτές, ακόμα κι αν στην Ελλάδα φτιάξουν τα πράγματα. Θα συνηθίσουν τον τρόπο ζωής και τη νοοτροπία της ξένης χώρας, το ίδιο και τα παιδιά τους, που θα γεννηθούν εκεί.

Ο Πρύτανης και η Σύγκλητος του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης μαζεύτηκαν πριν λίγες μέρες στην αίθουσα συνεδριάσεων, και αφού συζήτησαν και τα είπαν μεταξύ τους, «εξέδωσαν ένα ψήφισμα» - όπως λέει το ρεπορτάζ (Real.gr 25-07-2014). Αυτό το ψήφισμα ανάμεσα στα άλλα λέει ότι:

·           Μειώθηκαν σημαντικά οι καθηγητές του.

·           Μειώθηκε σημαντικά το διοικητικό προσωπικό.

·           Μειώθηκαν σημαντικά τα λεφτά που δίνει το κράτος.

·           Έχει προειδοποιήσει εγγράφως το Υπουργείο να μην υπάρξουν υπεράριθμοι εισακτέοι,  γιατί 1) θα υποβαθμιστεί η ποιότητα σπουδών, και 2) θα υπάρξει «αδυναμία διεξαγωγής της εκπαιδευτικής διαδικασίας», με άλλα λόγια δεν θα γίνονται κανονικά μαθήματα, αλλά κάτι άλλο, επειδή δεν θα υπάρχουν επαρκείς υποδομές, αίθουσες, εργαστήρια  κλπ.

·           Ότι οι φοιτητές και οι γονείς τους υποφέρουν και δεν έχουν αρκετά λεφτά για να τη βγάλουν. Γι’ αυτό προτείνει το κράτος, αντί να συνεχίσει να τους φορολογεί – όπως κάνει μέχρι σήμερα – να τους φοροελαφρύνει και να τους δώσει λεφτά με υποτροφίες.

·           Πέρσι στο ΑΠΘ αντί για 5.500 φοιτητές, τελικά με τις μεταγραφές μπήκαν άλλοι 3.000 και έφτασαν τους 8.500

·           Ότι πριν από 5 μήνες (Φεβρουάριο 2014) έστειλαν ένα επίσημο έγγραφο στον Υπουργό, αλλά ότι αυτός τους έγραψε κανονικά και ακόμα να τους απαντήσει.

Όλα αυτά είναι σωστά.

Αυτό που δεν μας λέει, όμως, ο σεβαστός κ. Πρύτανης και η σεβαστή Σύγκλητος, είναι η ταμπακιέρα:

·           Tι θα κάνουν τα παιδιά μας όταν κάποτε με χρόνια και καιρούς πάρουν με το καλό το πτυχίο τους, έστω και με υποβαθμισμένες σπουδές;

·           Πόσο τόπο θα έχουν πιάσει οι αιματηρές οικονομικές θυσίες των γονιών;

·           Πού θα βρουν δουλειά;

·           Πόσοι ακριβώς άνεργοι πτυχιούχοι είναι στην Ελλάδα σήμερα;

·           Τι θα το κάνουν το πτυχίο; Θα το κορνιζώσουν και θα γραφούν στους μακροχρόνια ανέργους του ΟΑΕΔ;

·           Ή μήπως θα πάρουν των οματιών τους και θα μεταναστεύσουν στο εξωτερικό;

Πέρσι  ένας άνεργος Ιταλός πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών αποφάσισε να πουλήσει το πτυχίο του στο διαδίκτυο με αντάλλαγμα μια θέση εργασίας. Στη σχετική αγγελία γράφει:

«Μπορεί να χρειάστηκαν χρόνια, κόπος, χρήματα για να αποκτηθεί ένα πολυπόθητο πτυχίο Ανώτατου Ιδρύματος όμως αυτό δε σημαίνει ότι ο απόφοιτος έχει εξασφαλισμένη εργασία. Πόσοι άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τον τομέα σπουδών τους για να απασχοληθούν σε θέσεις που δεν έχουν καμία σχέση με όσα κόπιασαν να αποκομίσουν, με αποτέλεσμα το «χαρτί» να παραμένει κορνιζαρισμένο για να χαίρεται η μαμά και ο μπαμπάς;
«Όταν ήμασταν μικροί μας μάθατε να ακολουθήσουμε το όνειρό μας. Τώρα σας το πουλάμε. Για να σας υπενθυμίσουμε ότι τα παραμύθια που ακούγαμε μικροί ήταν πιο ενδιαφέροντα από αυτά που ακούμε σήμερα.
Η περγαμηνή του πτυχίου μου που πουλάω μπορεί να έχει πολλές χρήσεις. Μπορείτε:

·         Να ανάψετε φωτιά τους χειμερινούς μήνες.

·         Να κάνετε αέρα σε συγγενείς και φίλους τις καυτές νύχτες του καλοκαιριού.

·         Επίσης μπορεί να γίνει ένα κιάλι πολύ ισχυρό για να δείτε τα αστέρια τα βράδια όταν εμείς θα είμαστε σερβιτόροι.

·         Επίσης, μπορεί να γίνει χωνάκι για να βάλετε κάστανα ενώ κάνετε βόλτα στα μαγαζιά όπου εμείς οι πτυχιούχοι θα εργαζόμαστε ως πωλητές.

·         Η εξωτερική πλευρά του πτυχίου μου μπορεί να χρησιμοποιηθεί επίσης και σαν τραπεζομάντιλο στα fast-food ή ακόμα τα παιδιά σας μπορούν να το αξιοποιήσουν για να ζωγραφίσουν.

·         Έχει κατασκευαστεί από ανθεκτικό υλικό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν μαγικό χαλί που πετάει για να ονειρευτείτε μια καλύτερη ζωή, τη ζωή που φανταζόμουν κι εγώ όταν πήρα το πτυχίο». (πηγή: apistefto.gr – 24ωρο).


Μια Ελληνίδα που σπούδασε ιατρική, και δεν μετανάστευσε, έγραψε:

«Έξι χρόνια πανεπιστήμιο, άλλα έξι χρόνια ειδικότητα, ένα χρόνο αγροτικό (πριν την ειδικότητα) και μετά άνεργη ή στην καλύτερη περίπτωση, κάνεις τη λάντζα ενός μεγαλογιατρού».


Κι ένας Έλληνας συνάδελφος της, επίσης πτυχιούχος που δεν μετανάστευσε, άνοιξε σουβλατζίδικο και γυράδικο και τυλίγει τα σάντουϊτς σε αντίγραφα του πτυχίου του. Αυτός έγραψε:
«Σουβλάκι με πτυχίο»

Λοιπόν έχουμε και λέμε: Ένα χρόνο στο νηπιαγωγείο, έξι στο δημοτικό, τρία στο γυμνάσιο, τρία στο λύκειο, τέσσερα -στην καλύτερη- στο πανεπιστήμιο συν άλλα δύο για το μεταπτυχιακό.

Και μετά κορνιζάρεις το ωραίο σου πτυχίο δίπλα στο Λόουερ και ως νέος Κονκισταδόρ διαπλέεις τους μανιασμένους ωκεανούς της αγοράς εργασίας. Κι αν είσαι τυχερός και βρεις καμιά άκρη, δεν σε περιμένουν οι αμύθητοι θησαυροί του βασιλιά Μοντεζούμα αλλά 700 ολόκληρα ευρώ μισθός, μπόνους για όλα τα χρόνια που έφαγες στα θρανία. Κοιτάς το πτυχίο με παράπονο, λες και δυο τρία γαλλικά από μέσα σου και τότε, τσουπ, σου έρχεται η μεγαλειώδης ιδέα: Γίνεσαι ο Αϊνστάιν της σούβλας και το ωραίο σου πτυχίο τυλίγει τα πιτόγυρα, τα κοτομπέικον και τα σάντουιτς με καλαμάκι.

Και κάπου εκεί ανακαλύπτεις ότι το Ελντοράντο που έψαχνες βρίσκεται στην κυριολεξία «στα κάρβουνα».

(πηγή: pastaflor.blogspot.gr 16-04-2008)