Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Τίνος εμπιστοσύνη ζητάτε κ. Σαμαρά;



του Ζήση Ζάννα*

Ως μέσον διαφυγής από τους ισχυρούς κλυδωνισμούς εντός του κυβερνητικού σχήματος επέλεξε ο κ. Σαμαράς και ο συγκυβερνήτης κ. Βενιζέλος την διαδικασία παροχής ψήφου εμπιστοσύνης στην βουλή. Κλυδωνισμοί που προέρχονται από το αναπόδραστο πλέον τέλος της συγκυβέρνησης υπό το βάρος της κοινωνικής δυσαρέσκειας και των αδιεξόδων της μνημονιακής πολιτικής που εφαρμόζουν.

Παρά την... 

ενορχηστρωμένη μιντιακή καταιγίδα για την “κίνηση ματ” του πρωθυπουργού κανείς δεν μπορεί να κάνει πως δεν βλέπει τον πανικό τους καθώς η παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από 154 ή και 156 βουλευτές θα δώσει μία τεχνητή ανάσα 3-4 μηνών στη συγκυβέρνηση μέχρι την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Την Παρασκευή τα μεσάνυχτα θα γνωρίζουμε αν ο Πρωθυπουργός είναι ειλικρινής λέγοντας ότι έχει τους 180 βουλευτές για την εκλογή του Προέδρου ή μπλοφάρει.

Μέσω της ψήφου εμπιστοσύνης ο κ. Σαμαράς προσπαθεί να συσπειρώσει την κοινοβουλευτική του ομάδα βάζοντας τέλος στα σενάρια για πρόωρες εθνικές εκλογές μέσα στο 2014 και να εγγυηθεί την απρόσκοπτη υπερψήφιση του προϋπολογισμού με τα νέα μέτρα που ζητάνε οι πιστωτές. Στην ουσία δηλαδή, κατά παραγγελία της κ. Μέρκελ, η συγκυβέρνηση μέχρι τέλους του χρόνου πρέπει να τακτοποιήσει εκκρεμότητες που έχουν ζητηθεί από την Τρόϊκα και να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο μία νέα κυβέρνηση, αυτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι κοινοβουλευτικοί τακτικισμοί της συγκυβέρνησης έρχονται και σαν συνέπεια της προγραμματικής κυβερνητικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ, του προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Δεσμεύσεις άμεσης προτεραιότητας της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, την επανεκκίνηση της οικονομίας, την εργασία και τα κοινωνικά δικαιώματα, την δημοκρατία. Η δυναμική αυτή ανατροπή της ατζέντας από μεριάς του ΣΥΡΙΖΑ πανικόβαλε το κυρίαρχο σύστημα και όξυνε τις εσωτερικές αντιθέσεις στα κόμματα της συγκυβέρνησης. Ήταν τέτοια η ταραχή τους ώστε άρχισαν τις διακηρύξεις περί εξόδου από τα μνημόνια, περί σύγκρουσης με την Τρόϊκα, την ίδια όμως στιγμή που φέρνουν στη βουλή το νέο προϋπολογισμό με περικοπές εκατομμυρίων ευρώ από την κοινωνική ασφάλιση και νέα φοροεπιδρομή 1,7 δις ευρώ. Κυρίως όμως το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε ελπίδα στον ελληνικό λαό ότι σύντομα μία αριστερή κυβέρνηση μπορεί να σταματήσει την μνημονιακή καταστροφή και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μία νέα πορεία δημοκρατίας, αξιοπρέπειας και δημιουργίας για τον τόπο.

Γνωρίζει πολύ καλά όλος ο ελληνικός λαός ότι την ψήφο εμπιστοσύνης μπορεί να την δώσει μόνον ο ίδιος. Όχι αποκλειστικά από την κάλπη και τις εκλογές αλλά και κάθε μέρα αντιπαλεύοντας τις πολιτικές που επιβάλλει αυτή η κυβέρνηση. Μέσα από τους καθημερινούς αγώνες του, από την αξιοπρέπεια του και την αντίσταση μέχρι την πολιτική ανατροπή. Αυτήν την εμπιστοσύνη η συγκυβέρνηση της έχει χάσει προ πολλού, από τη πρώτη μέρα της εκλογής της αθετώντας ακόμα και αυτές τις λίγες προεκλογικές της δεσμεύσεις. Η μόνη αδιαπραγμάτευτη σχέση εμπιστοσύνης είναι αυτή της κας Μέρκελ με τη συγκυβέρνηση των κυρίων Σαμαρά και Βενιζέλου. Αποδείχτηκε άλλωστε από την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Καγκελαρία για να λάβει τις απαραίτητες οδηγίες- εντολές.

Ταυτόχρονα η επόμενη κυβέρνηση, του ΣΥΡΙΖΑ που θα αναδειχθεί σύντομα, θα πρέπει να οικοδομήσει στέρεες σχέσεις εμπιστοσύνης με τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους αγρότες, τους νέους και τις νέες και αυτό θα το κάνει ακολουθώντας με συνέπεια την πολιτική που έχει παρουσιάσει στον ελληνικό λαό. Μαζί με το λαό και όχι χώρια από αυτόν γιατί το ριζοσπαστικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πρόγραμμα ρήξεων και συγκρούσεων και όχι μεταφρασμένα μνημόνια του ΔΝΤ και των τραπεζιτών. Έτσι η εμπιστοσύνη αποκτάει περιεχόμενο, γιατί είναι δοκιμασμένη στους αγώνες και τις διεκδικήσεις και όχι εμπιστοσύνη μεταξύ κατεργαρέων, που ζητάει η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά. Εμπιστοσύνη που θα δώσουν οι συνένοχοι βουλευτές της φτώχειας και της εξαθλίωσης του λαού μας αλλά δεν έχει σε καμία περίπτωση η συγκυβέρνηση από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Μέλος Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ,
συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας

δημοσιεύτηκε στον "Αντίλογο της Πιερίας"