ΠΑΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΚΩΜΩΔΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΦΑ
Ο Σάκης Σερέφας εμφανίστηκε στα γράμματα με την ποιητική συλλογή Λεζάντα για μια φωτογραφία (εκδόσεις Διαγωνίου 1983), συλλογή που την αποτελούν δώδεκα ποιήματα. Πρόκειται για κείμενα στα οποία έντονη είναι η σκιά των εν Θεσσαλονίκη ποιητών του κύκλου της Διαγωνίου, με μιαν ζωντάνια ωστόσο και ευλυγισία θεματική που προοινωνίζεται τα επόμενα βιβλία.
Από...
το 1983 μέχρι σήμερα ο ακούραστος Σερέφας έχει εκδώσει 56 βιβλία με ποίηση, πεζογραφία, θέατρο, μελέτες για πόλεις, για τόπους και ποιητές, μεταφράσεις και ανθολογίες. Τα τελευταία χρόνια θητεύει με μεγάλη επιτυχία στο θέατρο—συγκαταλέγεται ανάμεσα στους 7-8 καλύτερους σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς—και μάλιστα με επαναιτικότατες κριτικές: το έργο του "Μαμ" (βραβείο "Κάρολος Κουν" 2007 της Ένωσης Ελλήνων θεατρικών Κριτικών) ανέβηκε στο θέατρο "Αμόρε", το έργο του "Θεσσαλονίκη σε πρώτο πρόσωπο" ανέβηκε στο θέατρο Αμαλία από την Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης" ενώ το "Λιωμένο βούτυρο" ανέβηκε στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία του Σίμου Κακάλα, τον Φεβρουάριο του 2008 ενώ το "Σεμινάριο Βλακείας" ανέβηκε από το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας.
Τον Σάκη Σερέφα είδαμε προσκαλεσμένο στην πρεμιέρα του έργου «Έναν φιδέ κι ακίνητος» την οποία εμπιστεύθηκε στα μέλη του κατερινιώτικου θιάσου και απολαύσαμε χτες βράδυ, Σάββατο 20 Δεκεμβρίου. Την ωραία παράσταση σκηνοθέτησε με κέφι και έμπνευση ο Χάρης Αμανατίδης στον νέο, άνετο και λειτουργικό χώρο τού ευρώχωρου πια θεάτρου Πήγασος. Στο λιτό σκηνικό που έφτιαξε η Βέτα Χαϊλατζίδου, άκρως λειτουργικό και ιδεολογικά σύμφωνο με τις απόψεις του συγγραφέα (ο ίδιος παραδέχθηκε πως τα σκηνικά χωρίς πομπώδεις κατασκευές και περιττότητες ανέδειξαν το σύνθετο νόημα του έργου) μαζί με το Χάρη Αμανατίδη συνέπραξαν οι κεφάτοι ηθοποιοί Κώστας Παπουτσίδης και ο ιδιαιτέρως καλός σ’ αυτό το έργο Σπύρος Αναγνώστου οι οποίοι και απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα του κοινού.
Η ιστορία του έργου: Ένας συνταξιούχος αστυνόμος αφηγείται σε δύο φίλους του μία μυστηριώδη υπόθεση θανάτου την οποία κατάφερε να εξιχνιάσει. Πρόκειται για τον θάνατο ενός παθιασμένου αναγνώστη βιβλίων, τα οποία τελικά τον οδήγησαν στον χαμό. Όμως, ενώ η υπόθεση είναι πραγματικά συγκλονιστική, οι δύο φίλοι δεν φαίνεται να της δίνουν και πολύ σημασία. Τους απασχολούν άλλα πράγματα, πιο γήινα, όπως: Υπάρχουν φτηνά γεννόσημα πατάτας; Τι θα γίνει με την οικονομική κρίση; Γιατί έκλεισε το ΕΚΕΒΙ; Πόσο κοστίζει ένα πιάτο πατάτες γιαχνί στο μαγέρικο στη Βαρβάκειο; Αληθεύει πως λόγω περικοπών στα σκηνικά, από δω και στο εξής το Εθνικό Θέατρο θα ανεβάζει έργα χωρίς καθόλου πόρτες αλλά τίγκα στα παράθυρα;
Ενδεικτικό των απόψεων του ταλαντούχου φίλου και θεατρικού συγγραφέα Σάκη Σερέφα είναι και το απόσπασμα που παραθέτω και το οποίο αφορά μια ορισμένη αντίληψη για την σκηνική πλευρά της θεατρικής πράξης: «Σκηνικά; Είσαι καλά; Ποιος φτιάχνει σκηνικά σήμερα; Ένα ευρώ η βίδα έχει πάει. Βάλε και τα μεταφορικά, βάλε και το ΤΕΒΕ των τεχνικών, τι μένει; Δηλαδή, θα παίζουμε για να ξεπληρώσουμε τα σκηνικά; Κι ύστερα, άμα το σκεφτείς, τι είναι τα σκηνικά; Έκθεση επίπλων είναι. Τα 120 Ενωμένα Εργοστάσια είναι. Τι, δηλαδή; Δεν έχει φαντασία ο θεατής να σκεφτεί; Ο μεγαλύτερος ο σκηνογράφος είναι η φαντασία του κάθε θεατή. Καληώρα ας πούμε: όλα αυτά που θα δούνε συμβαίνουν μέσα σε κάποιον χώρο. Άσε τον καθένα να φανταστεί ό,τι θέλει, μην τον περιορίζεις. Χώρια που έτσι τροφοδοτείς τον προβληματισμό και τη συζήτηση. Θα βγει ο άλλος από το θέατρο με την καλή του, θα πάνε να πιούνε το ποτάκι τους, άμα το σηκώνει η τσέπη τους το δεύτερο ποτάκι, γιατί κι εδώ που ήρθανε, όσο ένα ποτάκι πληρώσανε ο καθένας, είμαστε λαϊκό θέατρο εμείς, δεν τον βαράμε στο κεφάλι τον πελάτη, λαϊκό θέατρο κάνουμε αλλά χωρίς να λαϊκίζουμε, έτσι; εμείς χτίζουμε γέφυρες με τον κόσμο, όχι τείχους, οπότε επειδή δεν θα έχουνε λεφτά για δεύτερο ποτάκι θα πάνε στο σπίτι εκείνου μετά κι εκεί που θα της βγάζει το πρίτι μπρα, για να αναφέρουμε και τον χορηγό μας, τον ρωτάει εκείνη «Είδες τελικά που τα αστυνομικά τμήματα μπορούν να είναι χώροι τέχνης και γόνιμου προβληματισμού;» και της απαντάει εκείνος «Ποια αστυνομικά τμήματα, μωρό μου; στο καφενείο της γειτονιάς συμβαίνανε όλα αυτά».
