Στο βιβλίο του Χρήστου Λυμπέρη, Οψόμεθα την αλήθεια καθώς εστί, 1994-1996, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ποιότητα εκτός των πολύ σημαντικών αναλύσεων που κάνει ο συγγραφέας επί θεμάτων όπως:
- Πόσο έτοιμη, πολιτικά και στρατιωτικά, ήταν η χώρα μας να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις;
- Πώς λειτούργησε το πολιτικό σύστημα στη δόμηση και λειτουργία του αμυντικού συστήματος;
- Πώς ήταν οι πολιτικοστρατιωτικές σχέσεις;
- Ποια είναι τα όρια της εξωτερικής αλληλεγγύης (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ) στην υποστήριξη των νόμιμων κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας;
- Ποιος ο ρόλος των ΜΜΕ σε περιόδους έντασης και κρίσης; Προσφέρεται πορεία ασφαλούς εθνικού πλου;
αφιερώνει σχεδόν 600 σελίδες (Β΄ Μέρος του βιβλίου) στην «Κρίση των Ιμίων και τη διαχείρισή της».
Πέραν της λεπτομερούς αναφοράς των γεγονότων που αφορούν το επιχειρησιακό πεδίο και τη στρατιωτική διάσταση της κρίσης, ο συγγραφέας δίνει έμφαση και στα ακόλουθα:
Πρώτον, Τον χειρισμό της κρίσης διευθύνει ο πρωθυπουργός υποστηριζόμενος από το ΚΥΣΕΑ. Επί των στρατιωτικών ενεργειών ασκείται κλειστός πολιτικός έλεγχος. Οι ΕΔ ενεργούν με βάση τις πολιτικές εντολές και τους κανόνες εμπλοκής που αποδεσμεύει, εξουσιοδοτεί το ΚΥΣΕΑ.
Δεύτερον, Στην περίπτωση της κρίσης των Ιμίων προβλεπόταν και ήταν οργανωμένο ως κέντρο διαχείρισής της το ΕΘΚΕΠΙΧ.
Τρίτον, Μεταξύ των προϋποθέσεων αποτελεσματικής διαχείρισης μιας κρίσης είναι η γνώση του συστήματος χειρισμού κρίσεων από τους διευθυντές, η γνώση των δυνατοτήτων/αδυναμιών τόσο των δικών μας όσο και του αντιπάλου, ο καλός συντονισμός και η ενότητα μέσα στην ομάδα χειρισμού της κρίσης.
Και στα τρία αυτά πεδία η ελληνική πολιτική ηγεσία εμφανίσθηκε με σοβαρές αδυναμίες και παραλείψεις. Στο επιχειρησιακό μέρος οι ΕΔ βρέθηκαν από πλευράς ετοιμότητας και διαθεσιμότητας στο καλύτερο δυνατό σημείο. Στην ηγεσία των ΕΔ και της ΕΥΠ καθώς και του ΥΦΕΘΑ (Ν. Κουρή) υπήρχε η εμπειρία του 1987, τον Δεκέμβριο του 1995 είχε ολοκληρωθεί η επιχειρησιακή εκπαίδευση των ΕΔ, δεν είχε αρχίσει ο κύκλος ετήσιων μεταθέσεων του προσωπικού, τέλη Ιανουαρίου παιζόταν άσκηση επί χάρτου με σενάριο ελληνοτουρκική κρίση στο Αιγαίο και πάνω απ’ όλα υπήρχε υψηλό ηθικό.
Πέραν των παραπάνω επισημαίνει και τα ακόλουθα:
- Αν και υπήρχαν μηνύματα για επερχόμενη κρίση στο Αιγαίο όπως πολιτικές δηλώσεις από την Άγκυρα, πυκνότητα και χαρακτήρας τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο, διακήρυξη casus belli, πολιτική ρευστότητα και στις δύο χώρες κ.ά. η κυβέρνηση δεν ενεργοποιήθηκε ούτε και μετά τη ρηματική διακοίνωση της Άγκυρας, περί τουρκικής κυριαρχίας στα Ίμια, στις 29.12.95. Δεν οργάνωσε την απαραίτητη συλλογικότητα στην εκτίμηση της καταστάσεως. Ο ΑΓΕΕΘΑ τις ανησυχίες-εκτιμήσεις για τα επερχόμενα παρουσίασε στον πρωθυπουργό και τον υπουργό άμυνας. Πέραν τούτου ζήτησε και συγκλήθηκε το ΣΑΜ με θέμα: «Δυνατότητες-αδυναμίες σε ενδεχόμενη ελληνοτουρκική σύγκρουση».
- Η ασθένεια του Α. Παπανδρέου μαζί με τη διαμάχη διαδοχής του, αντί ενότητας στην πολιτική τριανδρία που διαχειρίστηκε την κρίση (πρωθυπουργός, ΥΠΕΘΑ, ΥΠΕΞ), συνοδεύτηκε από καχυποψία και αποσυντονισμό. Το ΚΥΣΕΑ δεν ενεργοποιήθηκε, λειτούργησαν τρεις δίαυλοι διαβούλευσης με την αμερικανική πλευρά, δεν καθορίστηκε στρατηγική διαχείρισης της κρίσης, δεν τέθηκαν κόκκινες γραμμές. Η στρατιωτική ηγεσία έμεινε στο σκοτάδι επί των διεξαγόμενων διαπραγματεύσεων.
- Αν και είχαμε ισχυρά νομικά επιχειρήματα υπέρ ημών, δεν προβλήθηκαν και πολλώ μάλλον δεν αξιοποιήθηκαν. Η κυβέρνηση δεν ανέπτυξε δική τους πρωτοβουλία επίλυσης της κρίσης, παραδόθηκε στην αμερικανική διαιτησία η οποία δεν ήταν αμερόληπτη, συνέκλινε προς την Άγκυρα.
- Τέλος, δεν πρέπει να διαφεύγει το γεγονός ότι η Τουρκία στην κρίση αυτή έθεσε τρία συνολικά θέματα: κυριότητα βραχονησίδων, χωρικά ύδατα και στρατιωτική παρουσία στα Δωδεκάνησα.
ISBN: 978-960-7803-80-1
Τιμή: 27,00 €
Σελίδες: 888
Σελίδα facebook
Ιστοσελίδα
