Κρυψώνα

Έχω μέσα μου μια κρυψώνα
Την ξέρω από μικρό παιδί
Όποτε θλίβεται η ψυχή μου
Πάω και κρύβομαι εκεί


Δεν έχει φως δεν έχει ήχους
Μα ούτε έχει σκοτεινιά
Η μουσική της ησυχίας
Παράγει φως απ’ την καρδιά

Κάποιος εκεί με περιμένει
Μου λέει «κάθισε εδώ
Μείνε κοντά μου να ξεχάσεις
Του έξω κόσμου τον καημό»

Ο φόβος πια δε με φοβίζει
Ο πόνος πια δε με πονά
Νιώθω μια άπειρη γαλήνη
Και μια ανάπαυση βαθιά

Παίζω με της ζωής την αυταπάτη
Του θάνατου το χωρατό
Υπάρχω δίχως να υπάρχω
Πεθαίνω δίχως να χαθώ

Αργύρης Ολοκτσίδης