Εκπληκτική Διάλεξη για τα Εθνικά θέματα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, του Διεθνολόγου και Καθηγητού Νομικής κ.Βενιαμίν Καρακωστάνογλου στην τελευταία εκδήλωση της Σχολής Γονέων Κατερίνης της περιόδου 2014-2015.
Αυλαία για την Σχολή Γονέων Κατερίνης, καθώς η χθεσινή εκδήλωση ήταν και η τελευταία ομιλία για το 2014-2015.Το θέμα της τελευταίας εκδήλωσης του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης την...
Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015, ήταν «Οι Τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και η αξιολόγησή τους κατά το Διεθνές Δίκαιο» Καλεσμένος ομιλητής ήταν ο Διεθνολόγος Λέκτορας της Νομικής του Α.Π.Θ. κ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου. Την εκδήλωση άνοιξε η Γυναικεία Χορωδία Παραδοσιακής Μουσικής «Αγ. Αντώνιος ο Μέγας» καθώς και η νεοσύστατη παραδοσιακή ορχήστρα υπό τη διεύθυνση του κ. Αντώνη Θανουρή. Το πρόγραμμα περιελάμβανε παραδοσιακά μικρασιάτικα και τραγούδια του Ιονίου. Σημειώνουμε ότι η εκδήλωση ήταν Συνδιοργάνωση της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών καθώς και της Ένωσης Εφέδρων Αξιωματικών. Πριν την ομιλία ο Πρόεδρος της Σχολής Γονέων Κατερίνης, διάβασε ένα μικρό βιογραφικό του καλεσμένου. Κατά την ομιλία του ο κ. Καρακωστάνογλου τόνισε ότι είναι... Εθνική προτεραιότητα η θέσπιση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) Η Αποκλειστικὴ Οἰκονοµικὴ Ζώνη (ΑΟΖ) µόνο πρόσφατα άρχισε να αντιµετωπίζεται ως εθνικό ζήτηµα στην Ελλάδα. Τὸ θέµα αυτό όμως θα έπρεπε να είχε απασχολήσει το δηµόσιο διάλογο, τις αρµόδιες κρατικὲς υπηρεσίες και τις εκάστοτε κυβερνήσεις ήδη από το 1982, οπότε υπογράφηκε (και από την Ελλάδα) η Διεθνής Σύµβαση του 1982 για το (Νέο) Δίκαιο της Θάλασσας, που τέθηκε σε ισχὺ την 16.11.1994 (για την Ελλάδα από τον Ιούλιο 1995). Ουσιαστικά, πρόκειται για το τεράστιο και ακατανόητο (µε όρους ορθολογισμού και εθνικού συμφέροντος) έλλειμμα εφαρμογής και αξιοποίησης από την χώρα µας πολλών, παλαιών και νέων, θεσμών και δικαιωμάτων στις παρακείμενες θαλάσσιες περιοχὲς που την περιβάλλουν. και του βυθού-υπεδάφους της περιοχής της (που αρχίζει βεβαία µετὰ το τέλος της Αιγιαλίτιδας Ζώνης). Η περιοχή των 200 ν.µ. καλύπτει το 36% του παγκόσμιου θαλάσσιου χώρου, που ουσιαστικά εθνικοποιείται για οικονομικούς σκοπούς. Σ᾽ αυτή την περιοχή άλλωστε βρίσκεται σχεδόν το σύνολο των µέχρι σήµερα γνωστών υποθαλάσσιων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, ενώ εκεί αλιεύεται περὶ το 95% των παγκόσμιων αλιευμάτων και πραγματοποιείται το 80% της θαλάσσιας επιστημονικής έρευνας παγκοσμίως.
Tόνισε επίσης ότι μεγάλη σηµασία αποκτούν άλλωστε και οι ανανεώσιμες πηγὲς ενέργειας, που ανήκουν πλέον αποκλειστικά στο παράκτιο κράτος, στα όρια της ΑΟΖ, όπως η ενέργεια απὸ τα κύµατα, τους ανέµους και τα θαλάσσια ρεύµατα. Τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικά, αιγιαλίτιδα ζώνη, καθώς ισχύουν στο χώρο της Επίσης είπε πως είναι πλέον ανεπίτρεπτο και ακατανόητο τα κυρίαρχα παράκτια κράτη να αµελούν να αξιοποιήσουν τα δικαιώματα που πληθωρικά τους παρέχει το Δίκαιο της Θάλασσας. Τα συντριπτικά περισσότερα παράκτια κράτη έχουν ήδη απὸ πολλά χρόνια υιοθετήσει τὴ ΑΟΖ. Έτσι και η Ελλάδα οφείλει λοιπόν, απέναντι στο λαό της ορισµένα σηµεία του Αιγαίου θα µπορούσε ίσως να ισχύσει το όριο τῶν 10 ναυτ. µιλίων). Μόνο στο Αιγαίο η επέκταση αυτή, απὸ τὰ 6 στα 12 ναυτ. µίλια, θα αυξήσει τον εθνικό κυρίαρχο χώρο µας απὸ τὸ 35% περίπου που είναι σήµερα, στο 65% περίπου. 3) Συνοδεύουσα ζώνη 24 ναυτ. µιλίων (και µέσα σ᾽ αυτὴν την σπουδαιότατη για τις υποθαλάσσιες αρχαιότητες, αρχαιολογική ζώνη) 4) Αποκλειστική Οικονοµικὴ Ζώνη 200 ναυτ. µιλίων (που περιλαμβάνει ως βυθό - υπέδαφος και την Υφαλοκρηπίδα µέχρι τα 200 ναυτ. µίλια). Όπου οι Ζώνες αυτὲς συναντώνται (δηλαδή επικαλύπτονται) µε αντίστοιχες ζώνες γειτονικών κρατών, θα υπάρξει οριοθέτηση µε βάση την αρχή της µέσης γραµµής ίσης απόστασης, ἡ άλλη μέθοδο, µέσω διαπραγμάτευσης ή δικαστικής επίλυσης. Αντ᾽ αυτών, δυστυχώς, η Ελλάδα επὶ 33 χρόνια δεν έχει αναμορφώσει το καθεστώς των θαλάσσιων δικαιωμάτων της. Αιτίες ή προσχήματα: Το «φοβικὸ σύνδροµο» απέναντι στην Τουρκία και τις απειλής πολέµου που αυτὴ εκτοξεύει, η αµφιθυµία, η µη ετοιμότητα ή η αναποφασιστικότητα των πολιτικών ηγεσιών και των κρατικών υπηρεσιών για την ανάληψη ουσιαστικών πρωτοβουλιών, ιδίως στην εξωτερική πολιτική, που, εκτός απὸ τα μεγάλα πλεονεκτήματα, ίσως προς στιγµὴ να υποκύπτουν και κάποιους κινδύνους. Τέλος, η µη επαρκής µελέτη και η µη ὀρθὴ αξιολόγηση και κατανόηση των νέων θεσμών του δικαίου, όπως η ΑΟΖ . Για την Ελλάδα είναι κρίσιµο να διασφαλιστούν οι θαλάσσιες ζώνες των Ελληνικών νησιωτικών συμπλεγμάτων, που εδώ και δεκαετίες αμφισβητεί η Τουρκία, µε παράνοµα και αυθαίρετα επιχειρήματα. Mετά το πέρας της διάλεξης ακολούθησε μακρύς και γόνιμος διάλογος με τον κ. Καρακωστάνογλου.
