Τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ τιμάει σήμερα ο κυπριακός Ελληνισμός. Ημέρα τιμής για τους αγωνιστές που σήκωσαν το λάβαρο της επανάστασης σαν ένα άλλο κυπριακό 1821.
Όταν γίνεται αναφορά στον αγώνα της ΕΟΚΑ, αναφερόμαστε συνήθως στο κυπριακό 1821. Όχι άδικα, ούτε με δόση υπερβολής, αφού ο αγώνας της ΕΟΚΑ για αυτοδιάθεση ήταν η μεγαλύτερη ένοπλη μάχη που έδωσε ποτέ ο κυπριακός λαός. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας αγώνας για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ιστορικά, ο αγώνας αυτός δεν είχε κανένα άλλο σκοπό πέραν από την ένωση. Εξήντα χρόνια μετά, ο κυπριακός Ελληνισμός τιμάει τη θυσία εκατοντάδων νέων που έχασαν τη ζωή τους στα πεδία μάχης, στα νοσοκομεία και στην αγχόνη.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
Ουσιαστικά όμως ο αγώνας αυτός άρχισε να ετοιμάζεται σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, πολλά χρόνια πριν. Μάλιστα στις 15 του Γενάρη του 1950 η Εκκλησία της Κύπρου πραγματοποίησε το Ενωτικό Δημοψήφισμα μέσα σε κλίμα γενικού ενθουσιασμού και ο Ελληνικός Κυπριακός λαός ψήφισε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα σε ποσοστό 95,7%. Οι Άγγλοι όμως τήρησαν και πάλιν αρνητική στάση, γιατί θεωρούσαν πάντα κλειστό το Κυπριακό ζήτημα. Δύο χρόνια πριν από τον αγώνα, στις 28 Ιουνίου του 1953 η Κύπρος σείστηκε από παγκύπριο συλλαλητήριο στη Λευκωσία με το Μακάριο να δηλώνει: ¨Εν και μόνο επιδιώκοντες, εις ένα και μόνο αποβλέποντες, την Ένωσιν ¨.
Την περίοδο αυτή εμφανίστηκαν οι πρώτες ενδείξεις βρετανικής υποκίνησης του Τουρκοκυπριακού παράγοντα. Παρατηρήθηκε ραγδαία πολιτικοποίηση και άνοδος του εθνικού συναισθήματος των Τουρκοκυπρίων. Ξαφνικά η Τουρκία ¨ανακάλυψε¨ την Κύπρο. Η επικύρωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα ανησύχησε την Άγκυρα, η οποία φοβόταν επανάληψη του ίδιου σκηνικού στην Κύπρο.
Την περίοδο αυτή εμφανίστηκαν οι πρώτες ενδείξεις βρετανικής υποκίνησης του Τουρκοκυπριακού παράγοντα. Παρατηρήθηκε ραγδαία πολιτικοποίηση και άνοδος του εθνικού συναισθήματος των Τουρκοκυπρίων. Ξαφνικά η Τουρκία ¨ανακάλυψε¨ την Κύπρο. Η επικύρωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα ανησύχησε την Άγκυρα, η οποία φοβόταν επανάληψη του ίδιου σκηνικού στην Κύπρο.
Ένα χρόνο αργότερα, η Ελλάδα με αίτησή της στον ΟΗΕ το 1954 ζήτησε την "Εφαρμογήν υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών της αρχής των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιαθέσεως των λαών εις την περίπτωσιν του λαού της Κύπρου". Στις 17 Δεκεμβρίου 1954 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ απέρριψε όμως την αίτηση της Ελλάδας.
Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Στην Αθήνα σχηματίστηκε μια δωδεκαμελής Επιτροπή από εξέχοντα πρόσωπα της Κύπρου και της Ελλάδας, η οποία αποφάσισε να διεκδικήσει δυναμικά την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Τα μέλη της Επιτροπής επισφράγισαν την πίστη τους στο σκοπό του Αγώνα με όρκο στην Καινή Διαθήκη στις 7 Μαρτίου 1953. Πρόεδρος της Επιτροπής αυτής ορίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο οποίος ενεργούσε ως πολιτικός αρχηγός του Απελευθερωτικού Αγώνα, τον οποίο και χρηματοδοτούσε. Η Επιτροπή διόρισε ένα από τα μέλη της, τον Γεώργιο Γρίβα, στρατιωτικό αρχηγό του Αγώνα, ο οποίος ήταν συνταγματάρχης εν αποστρατεία και διέθετε πλούσια πείρα στρατιωτική, κυρίως σε θέματα τακτικής πολέμου. Ως αρχηγός της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Διγενής. Ο Γεώργιος Γρίβας ήξερε ότι αναλάμβανε ένα πολύ δύσκολο έργο, αλλά είχε ισχυρή θέληση, αποφασιστικότητα και προπαντός απόλυτη πίστη στο σκοπό του Αγώνα. Αφού μελέτησε τις δυνατότητες διεξαγωγής ένοπλου Αγώνα με δυο επισκέψεις του στην Κύπρο, το 1951 και το 1952, κατάρτισε στην Αθήνα γενικό σχέδιο δράσης, το οποίο έθεσε σε εφαρμογή αμέσως μετά τη μυστική άφιξή του στις ακτές της Πάφου το βράδυ της 10ης Νοεμβρίου 1954. Για την εισαγωγή οπλισμού στην Κύπρο από την Ελλάδα ο Διγενής χρησιμοποίησε φίλους και συνεργάτες του. Το πρώτο φορτίο όπλων έφτασε στην Κύπρο το Μάρτιο του 1954. Μ' αυτά τα λίγα όπλα ξεκίνησε ο Αγώνας της ΕΟΚΑ την 1η Απριλίου 1955. Ένα δεύτερο φορτίο, που μεταφερόταν με το πλοιάριο "Άγιος Γεώργιος", τον Ιανουάριο του 1955, κατασχέθηκε από τις Αγγλικές Αρχές, κατόπιν προδοσίας, κοντά στο χωριό Χλώρακα της Πάφου.
Κατά καιρούς όμως βρέθηκαν διάφοροι τρόποι για εισαγωγή όπλων και πυρομαχικών σε πολύ περιορισμένες ποσότητες, όπως με ατομικές αποσκευές, με το ταχυδρομείο και μέσω του τελωνείου σαν εμπορεύματα, με τη συνεργασία των υπαλλήλων του τελωνείου.
Τον
εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ τιμάει σήμερα ο κυπριακός
Ελληνισμός. Ημέρα τιμής για τους αγωνιστές που σήκωσαν το λάβαρο της
επανάστασης σαν ένα άλλο κυπριακό 1821.
Όταν γίνεται αναφορά στον αγώνα της ΕΟΚΑ, αναφερόμαστε συνήθως στο κυπριακό 1821. Όχι άδικα, ούτε με δόση υπερβολής, αφού ο αγώνας της ΕΟΚΑ για αυτοδιάθεση ήταν η μεγαλύτερη ένοπλη μάχη που έδωσε ποτέ ο κυπριακός λαός. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας αγώνας για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ιστορικά, ο αγώνας αυτός δεν είχε κανένα άλλο σκοπό πέραν από την ένωση. Εξήντα χρόνια μετά, ο κυπριακός Ελληνισμός τιμάει τη θυσία εκατοντάδων νέων που έχασαν τη ζωή τους στα πεδία μάχης, στα νοσοκομεία και στην αγχόνη.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.
Ουσιαστικά όμως ο αγώνας αυτός άρχισε να ετοιμάζεται σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, πολλά χρόνια πριν. Μάλιστα στις 15 του Γενάρη του 1950 η Εκκλησία της Κύπρου πραγματοποίησε το Ενωτικό Δημοψήφισμα μέσα σε κλίμα γενικού ενθουσιασμού και ο Ελληνικός Κυπριακός λαός ψήφισε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα σε ποσοστό 95,7%. Οι Άγγλοι όμως τήρησαν και πάλιν αρνητική στάση, γιατί θεωρούσαν πάντα κλειστό το Κυπριακό ζήτημα. Δύο χρόνια πριν από τον αγώνα, στις 28 Ιουνίου του 1953 η Κύπρος σείστηκε από παγκύπριο συλλαλητήριο στη Λευκωσία με το Μακάριο να δηλώνει: ¨Εν και μόνο επιδιώκοντες, εις ένα και μόνο αποβλέποντες, την Ένωσιν ¨. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκαν οι πρώτες ενδείξεις βρετανικής υποκίνησης του Τουρκοκυπριακού παράγοντα. Παρατηρήθηκε ραγδαία πολιτικοποίηση και άνοδος του εθνικού συναισθήματος των Τουρκοκυπρίων. Ξαφνικά η Τουρκία ¨ανακάλυψε¨ την Κύπρο. Η επικύρωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα ανησύχησε την Άγκυρα, η οποία φοβόταν επανάληψη του ίδιου σκηνικού στην Κύπρο.
Ένα χρόνο αργότερα, η Ελλάδα με αίτησή της στον ΟΗΕ το 1954 ζήτησε την "Εφαρμογήν υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών της αρχής των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιαθέσεως των λαών εις την περίπτωσιν του λαού της Κύπρου". Στις 17 Δεκεμβρίου 1954 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ απέρριψε όμως την αίτηση της Ελλάδας.
Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Στην Αθήνα σχηματίστηκε μια δωδεκαμελής Επιτροπή από εξέχοντα πρόσωπα της Κύπρου και της Ελλάδας, η οποία αποφάσισε να διεκδικήσει δυναμικά την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Τα μέλη της Επιτροπής επισφράγισαν την πίστη τους στο σκοπό του Αγώνα με όρκο στην Καινή Διαθήκη στις 7 Μαρτίου 1953. Πρόεδρος της Επιτροπής αυτής ορίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο οποίος ενεργούσε ως πολιτικός αρχηγός του Απελευθερωτικού Αγώνα, τον οποίο και χρηματοδοτούσε. Η Επιτροπή διόρισε ένα από τα μέλη της, τον Γεώργιο Γρίβα, στρατιωτικό αρχηγό του Αγώνα, ο οποίος ήταν συνταγματάρχης εν αποστρατεία και διέθετε πλούσια πείρα στρατιωτική, κυρίως σε θέματα τακτικής πολέμου. Ως αρχηγός της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Διγενής. Ο Γεώργιος Γρίβας ήξερε ότι αναλάμβανε ένα πολύ δύσκολο έργο, αλλά είχε ισχυρή θέληση, αποφασιστικότητα και προπαντός απόλυτη πίστη στο σκοπό του Αγώνα. Αφού μελέτησε τις δυνατότητες διεξαγωγής ένοπλου Αγώνα με δυο επισκέψεις του στην Κύπρο, το 1951 και το 1952, κατάρτισε στην Αθήνα γενικό σχέδιο δράσης, το οποίο έθεσε σε εφαρμογή αμέσως μετά τη μυστική άφιξή του στις ακτές της Πάφου το βράδυ της 10ης Νοεμβρίου 1954. Για την εισαγωγή οπλισμού στην Κύπρο από την Ελλάδα ο Διγενής χρησιμοποίησε φίλους και συνεργάτες του. Το πρώτο φορτίο όπλων έφτασε στην Κύπρο το Μάρτιο του 1954. Μ' αυτά τα λίγα όπλα ξεκίνησε ο Αγώνας της ΕΟΚΑ την 1η Απριλίου 1955. Ένα δεύτερο φορτίο, που μεταφερόταν με το πλοιάριο "Άγιος Γεώργιος", τον Ιανουάριο του 1955, κατασχέθηκε από τις Αγγλικές Αρχές, κατόπιν προδοσίας, κοντά στο χωριό Χλώρακα της Πάφου.
Κατά καιρούς όμως βρέθηκαν διάφοροι τρόποι για εισαγωγή όπλων και πυρομαχικών σε πολύ περιορισμένες ποσότητες, όπως με ατομικές αποσκευές, με το ταχυδρομείο και μέσω του τελωνείου σαν εμπορεύματα, με τη συνεργασία των υπαλλήλων του τελωνείου.
- See more at: http://www.alfanews.com.cy/kypros/item/13679-60-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%B1.html#sthash.W0eULQLy.dpuf
Όταν γίνεται αναφορά στον αγώνα της ΕΟΚΑ, αναφερόμαστε συνήθως στο κυπριακό 1821. Όχι άδικα, ούτε με δόση υπερβολής, αφού ο αγώνας της ΕΟΚΑ για αυτοδιάθεση ήταν η μεγαλύτερη ένοπλη μάχη που έδωσε ποτέ ο κυπριακός λαός. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας αγώνας για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ιστορικά, ο αγώνας αυτός δεν είχε κανένα άλλο σκοπό πέραν από την ένωση. Εξήντα χρόνια μετά, ο κυπριακός Ελληνισμός τιμάει τη θυσία εκατοντάδων νέων που έχασαν τη ζωή τους στα πεδία μάχης, στα νοσοκομεία και στην αγχόνη.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.
Ουσιαστικά όμως ο αγώνας αυτός άρχισε να ετοιμάζεται σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, πολλά χρόνια πριν. Μάλιστα στις 15 του Γενάρη του 1950 η Εκκλησία της Κύπρου πραγματοποίησε το Ενωτικό Δημοψήφισμα μέσα σε κλίμα γενικού ενθουσιασμού και ο Ελληνικός Κυπριακός λαός ψήφισε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα σε ποσοστό 95,7%. Οι Άγγλοι όμως τήρησαν και πάλιν αρνητική στάση, γιατί θεωρούσαν πάντα κλειστό το Κυπριακό ζήτημα. Δύο χρόνια πριν από τον αγώνα, στις 28 Ιουνίου του 1953 η Κύπρος σείστηκε από παγκύπριο συλλαλητήριο στη Λευκωσία με το Μακάριο να δηλώνει: ¨Εν και μόνο επιδιώκοντες, εις ένα και μόνο αποβλέποντες, την Ένωσιν ¨. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκαν οι πρώτες ενδείξεις βρετανικής υποκίνησης του Τουρκοκυπριακού παράγοντα. Παρατηρήθηκε ραγδαία πολιτικοποίηση και άνοδος του εθνικού συναισθήματος των Τουρκοκυπρίων. Ξαφνικά η Τουρκία ¨ανακάλυψε¨ την Κύπρο. Η επικύρωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα ανησύχησε την Άγκυρα, η οποία φοβόταν επανάληψη του ίδιου σκηνικού στην Κύπρο.
Ένα χρόνο αργότερα, η Ελλάδα με αίτησή της στον ΟΗΕ το 1954 ζήτησε την "Εφαρμογήν υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών της αρχής των ίσων δικαιωμάτων και της αυτοδιαθέσεως των λαών εις την περίπτωσιν του λαού της Κύπρου". Στις 17 Δεκεμβρίου 1954 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ απέρριψε όμως την αίτηση της Ελλάδας.
Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Στην Αθήνα σχηματίστηκε μια δωδεκαμελής Επιτροπή από εξέχοντα πρόσωπα της Κύπρου και της Ελλάδας, η οποία αποφάσισε να διεκδικήσει δυναμικά την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Τα μέλη της Επιτροπής επισφράγισαν την πίστη τους στο σκοπό του Αγώνα με όρκο στην Καινή Διαθήκη στις 7 Μαρτίου 1953. Πρόεδρος της Επιτροπής αυτής ορίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο οποίος ενεργούσε ως πολιτικός αρχηγός του Απελευθερωτικού Αγώνα, τον οποίο και χρηματοδοτούσε. Η Επιτροπή διόρισε ένα από τα μέλη της, τον Γεώργιο Γρίβα, στρατιωτικό αρχηγό του Αγώνα, ο οποίος ήταν συνταγματάρχης εν αποστρατεία και διέθετε πλούσια πείρα στρατιωτική, κυρίως σε θέματα τακτικής πολέμου. Ως αρχηγός της Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Διγενής. Ο Γεώργιος Γρίβας ήξερε ότι αναλάμβανε ένα πολύ δύσκολο έργο, αλλά είχε ισχυρή θέληση, αποφασιστικότητα και προπαντός απόλυτη πίστη στο σκοπό του Αγώνα. Αφού μελέτησε τις δυνατότητες διεξαγωγής ένοπλου Αγώνα με δυο επισκέψεις του στην Κύπρο, το 1951 και το 1952, κατάρτισε στην Αθήνα γενικό σχέδιο δράσης, το οποίο έθεσε σε εφαρμογή αμέσως μετά τη μυστική άφιξή του στις ακτές της Πάφου το βράδυ της 10ης Νοεμβρίου 1954. Για την εισαγωγή οπλισμού στην Κύπρο από την Ελλάδα ο Διγενής χρησιμοποίησε φίλους και συνεργάτες του. Το πρώτο φορτίο όπλων έφτασε στην Κύπρο το Μάρτιο του 1954. Μ' αυτά τα λίγα όπλα ξεκίνησε ο Αγώνας της ΕΟΚΑ την 1η Απριλίου 1955. Ένα δεύτερο φορτίο, που μεταφερόταν με το πλοιάριο "Άγιος Γεώργιος", τον Ιανουάριο του 1955, κατασχέθηκε από τις Αγγλικές Αρχές, κατόπιν προδοσίας, κοντά στο χωριό Χλώρακα της Πάφου.
Κατά καιρούς όμως βρέθηκαν διάφοροι τρόποι για εισαγωγή όπλων και πυρομαχικών σε πολύ περιορισμένες ποσότητες, όπως με ατομικές αποσκευές, με το ταχυδρομείο και μέσω του τελωνείου σαν εμπορεύματα, με τη συνεργασία των υπαλλήλων του τελωνείου.
- See more at: http://www.alfanews.com.cy/kypros/item/13679-60-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BF%CE%BA%CE%B1.html#sthash.W0eULQLy.dpuf
