Μάκης Τριανταφυλλόπουλος
Πήγε ο Λαφαζάνης ως όφειλε στις φωτιές, κι έπεσε πάνω σε έναν τύπο ο οποίος του επιτέθηκε με την επίπλαστη ευπρέπεια του πληθυντικού, κατά τρόπο...
αυθάδη, σχεδόν χρυσαυγίτικο.
Τι κάνετε εδώ, γιατί ήρθατε, να φωτογραφηθούμε, πάρτε έναν κουβά κι ελάτε μαζί μας, με τα πόδια όχι με το αυτοκίνητο (είχε πάει με μηχανή ο πρώην υπουργός), μόνο πόσα δηλώνει στην εφορία δεν τον ρώτησε.
Ο τύπος που παρίστανε τον πυροσβέστη δεν είναι η περίπτωση του καλώς εννοούμενου εκπαιδευμένου εθελοντή, ο οποίος κάτω από τις οδηγίες, των ειδικών, θα μπορούσε να συνεισφέρει κατά τρόπο ουσιαστικό στην κατάσβεση της φωτιάς.
Εάν συναντούσε τον Λαφαζάνη στο Σύνταγμα τα ίδια θα του έλεγε κι αν τον πετύχαινε στα βόρεια προάστια θα του έσερνε τα εξ αμάξης. Είναι η κλασική περίπτωση του Έλληνα φιγουρατζή, που περιφέρεται κατά τον ίδιο τρόπο στις κηδείες επωνύμων, στους σεισμούς και στα πανηγύρια. Όταν δει κάμερα τρελαίνεται σαν τον Κούγια. Θέλει να φανεί, να κάνει δηλώσεις, ακόμα και ξύλο να φάει, αρκεί να τον πάρει η κάμερα...
Εάν ο Λαφαζάνης δεν πήγαινε στη φωτιά είμαι σίγουρος ότι το ίδιο βράδυ, ξύνοντας τα αχαμνά του γιατί δεν θα είχε κάτι καλύτερο να κάνει, θα του ασκούσε κριτική από το Facebook επειδή αδιαφόρησε.
Είναι η κλασική περίπτωση του ανάγωγου κωλοέλληνα, που τον ενδιαφέρει η φιγούρα κι όχι η ουσία. Του άξεστου τζάμπα μάγκα που επιτίθεται στους πάντες πιστεύοντας ότι τα ξέρει όλα. Είναι ο κλασικός καιροσκόπος που έπιασε περιστασιακά τον κουβά επειδή γύρω υπήρχε πανικός κι όχι φωτιά. Είναι η εξουσία του κουβά.
Η μιζέρια αυτού του τόπου και η κακοδαιμονία της ταυτόχρονα, για να αισθάνεσαι τελικά ότι τα καθεστώτα χρησιμοποιούν τους σκεπτόμενους για να εγκαθιδρυθούν και τους ηλίθιους για να διατηρηθούν.
Η υπομονή έχει και όρια! Έλεος...
