Δρ Ελένη Κωτσή
Παιδίατρος Διδάκτωρ Α.Π.Θ
Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες μιας κατάστασης που μόνο θλίψη
και απορία προκαλεί. Η κραυγή αγωνίας της διευθύντριας της Π/Δ κλινικής
του νοσοκομείου μας, η προσπάθεια του διοικητή και ο αγώνας του
προσωπικού να κρατηθεί αυτή η κλινική δεν είναι αρκετά για να αφυπνίσουν
κάποιους.
Σκέφτομαι λοιπόν αρκετά χρόνια πριν όταν στα κρεβάτια της παλαιάς ακόμα κλινικής άρχιζε η...
εκπαίδευση πολλών από εμάς ως ειδικευόμενοι, λίγα χρόνια αργότερα κάποιοι γυρίζουμε ως επιμελητές πια και όλοι μαζί με τους παλαιότερους συναδέλφους, το προσωπικό αυτής της ίδιας είχαμε φτάσει την κλινική όλων μας σε τέτοιο επίπεδο που θα ζήλευαν πολλές άλλες περιφερειακές. Λίγο αργότερα πάλι το μεγαλύτερο μέρος του ίδιου ανθρώπινου δυναμικού με πολύ μεράκι και κόπο συμβάλει στην μεταφορά και την οργάνωση της κλινικής στις εγκαταστάσεις του νέου νοσοκομείου, και τότε το αποτέλεσμα εξίσου σημαντικό.
Μέχρι που άρχισε η κάθοδος. Απώλεια ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, απλήρωτες εφημερίες , μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας τα οποία μένουν παροπλισμένα, έλλειψη βασικών υλικών ,αναμονή και ταλαιπωρία μικρών και μεγάλων. Ώσπου σήμερα αυτό: ένας άνθρωπος να εφημερεύει σε καθημερινή βάση, να εκπαιδεύει και ο ίδιος άνθρωπος να κραυγάζει για βοήθεια. Και όλος ο νομός να βρίσκεται στο έσχατο αυτό σημείο που το πάλαι ποτέ στολίδι του να πάψει να υφίσταται με τις αρνητικότερες συνέπειες : να κινδυνεύουν παιδικές ζωές, να μένει χωρίς κάλυψη παιδιάτρου η μαιευτική κλινική ώστε το 2015 να γεννιούνται παιδιά απουσία παιδιάτρου. Και όταν φτάσει στην πόρτα του νοσοκομείου ο διαβήτης, η μηνιγγίτιδα, όταν γεννηθεί το πρόωρο τότε θα τα βάλουμε με τον ειδικευόμενο, ο οποίος εργάζεται αγόγγυστα, δεν ξέρει αν θα πληρωθεί τις παραπάνω εφημερίες και το πιο σημαντικό στερείται της εκπαίδευσής του. Γιατί πώς ένας άνθρωπος να τα κάνει όλα δεν γίνεται.
Ψάχνει κανείς τρόπο να βοηθήσει πως όμως αφού η γραφειοκρατία και το Ελληνικό δημόσιο του σφαλίζει χέρια και νου. Και μετά συμβαίνουν τα εξής : υποψήφιοι βουλευτές δηλώνουν άγνοια και αγωνία για την κατάσταση και τρέχουν να βοηθήσουν, άλλοι φορούν την ιατρική τους μπλούζα και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και όλοι την ίδια άλλα αυτήν την τελευταία στιγμή προσπαθούν να σώσουν. Τι, και γιατί τώρα και ποιο τελικά το αποτέλεσμα. Αν πιστεύει κανείς πως η παρουσία ενός επιπλέον παιδιάτρου είναι αρκετή είναι γελασμένος.
Θλίψη και οργή ξεχειλίζει από την καρδιά όσων πασχίσαμε και αυτών που συνεχίζουν να πασχίζουν για αυτή την κλινική. Σκέφτομαι τι θα μπορούσαμε και εμείς οι ιδιώτες παιδίατροι να κάνουμε για να εμποδίσουμε αυτό το τέλος του τόσο ζωτικού τμήματος του νοσοκομείου. Ένα είναι σίγουρο όσοι βρισκόμαστε στον χώρο της υγείας με ψυχραιμία, σύνεση και ενότητα επιβάλλεται να συνεργαστούμε για την εξεύρεση λύσης ειδικά αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνά η χώρα μας. Είναι ακόμα ανάγκη οι πολιτικοί του νομού μας ενεργοί και μη ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων να δουλέψουν άμεσα για την σωτηρία της κλινικής μας, αλλά και οι πολίτες του νομού θα πρέπει να αφυπνιστού , να ενημερωθούν και να απαιτήσουν καλύτερες συνθήκες υγείας.
Σάββατο πρωί :δέχομαι ακόμα ένα τηλεφώνημα από έναν από τους πρωτεργάτες της κλινικής, ο οποίος αγωνιά και πονά για το σπίτι του, το σπίτι όλων μας όσοι περάσαμε από εκεί. Λίγο αργότερα συναντώ στο δρόμο νοσηλευτές με την ίδια οδύνη στο πρόσωπό τους.
Λίγο παρακάτω πλήθος κόσμου βρίσκεται σε καφέ, στην αγορά, στα εκλογικά κέντρα και αναρωτιέμαι ΞΕΡΟΥΝ;
Σάββατο μεσημέρι: αναγκάζομαι να στείλω για νοσηλεία δυο παιδιά μου στη Θεσσαλονίκη, η απόλυτη ταλαιπωρία του παιδιού και της οικογένειας και ευτυχώς ο κίνδυνος για τη ζωή των παιδιών μικρός.
Σκέφτομαι όμως την επόμενη φορά τι θα συμβεί ……..
Δρ Ελένη Κωτσή
Παιδίατρος Διδάκτωρ Α.Π.Θ
