Το Άγιο Μύρο δεν έχει καμία σχέση με το κείμενο, απλώς κάνει ομοιοκαταληξία. Από την άλλη βέβαια βοηθάει να ξεβρομίσει λίγο ο τόπος, όχι καθαρίζοντας τη βρωμιά, αλλά καλύπτοντας απλά την μπόχα. Η συνέντευξη, που ακολουθεί είναι...
εντελώς φανταστική.
- Δημοσιογράφος: Πείτε μας για το Φ.Π.Α. στην εκπαίδευση
- Υπουργός: Ακούστε, ήταν μνημονιακή υποχρέωση και επομένως πρέπει να υλοποιηθεί.
- Δημοσιογράφος: Δεν ξεκινάμε καλά κ. υπουργέ. Δεν θα σας θυμίσω ότι, θα σκίζατε τα μνημόνια ή ότι, θα στέλνατε τους τροϊκανούς στο σπίτι τους γιατί είναι λαϊκισμός. Ωστόσο όμως θα σας θυμίσω ότι, υποσχεθήκατε να ματώσετε από τη διαπραγμάτευση. Δεν σας βλέπω και πολύ ματωμένο.
- Υπουργός: Αυτό ήταν ένα σχήμα λόγου. Όμως τα τραύματα δεν φαίνονται πάντα. Υπάρχουν και εσωτερικά τραύματα, όπως π.χ. τα ψυχολογικά τραύματα. Εξάλλου, αν δεν φορούσα μακρύ μανίκι, θα βλέπατε τις πληγές από το ξύλο, που έχουμε φάει 9 μήνες τώρα.
- Δημοσιογράφος: Ας ξαναγυρίσουμε στο Φ.Π.Α. Είχατε δεσμευτεί προεκλογικά ότι, η επιβολή του Φ.Π.Α. στην εκπαίδευση τελικά δεν θα ισχύσει.
- Υπουργός: Δεν το θυμάμαι αυτό, που λέτε. Τον Ιανουάριο δεν είχαμε αναλάβει καμία τέτοια δέσμευση.
- Δημοσιογράφος: Δεν μιλάω για τις εκλογές του Ιανουαρίου, αλλά για τις πρόσφατες εκλογές του Σεπτεμβρίου.
- Υπουργός: Αα … εννοείτε αυτή την τυπική διαδικασία, με την οποία ο λαός επιβεβαίωσε την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση της Αριστεράς;
- Δημοσιογράφος: (!!) Τι είναι αυτά, που λέτε; Διακρίνω μια αλαζονεία. Σας θυμίζω όμως ότι, υπήρχε ρητή δέσμευση.
- Υπουργός: Εε ... εντάξει, προεκλογικά πάντα λέμε και καμιά μ@λ@κία για να ξεγελάμε τους υπηκόους. Δε σημαίνει ότι, τα εννοούμε κιόλας. Άλλωστε ισοδύναμα δε βρήκαμε. Τι να κάνουμε τώρα; Μήπως έχετε εσείς να μου προτείνετε μερικά;
- Δημοσιογράφος: Μήπως θέλετε να αλλάξουμε θέσεις; Να γίνω εγώ - Υπουργός και σεις να ξαναγίνετε - Δημοσιογράφος;
- Υπουργός: L.O.L. καλό αυτό. Με έκανες και γέλασα. Έχεις πολλά καρβέλια ακόμα να φας για να μπορέσεις να γίνεις - Υπουργός.
- Δημοσιογράφος: Το βλέπω. Ίσως μάλιστα να μη γίνω ποτέ, όσα καρβέλια κι αν φάω.
- Υπουργός: Έχουμε ξεφύγει. Δεν πιστεύω να τα γράψετε αυτά. Καλύτερα να ξαναγυρίσουμε στη συνέντευξη.
- Δημοσιογράφος: ok
- Υπουργός: Ο Φ.Π.Α. στην εκπαίδευση ήταν επιβεβλημένος. Διαφορετικά θα έπρεπε να φορολογήσουμε τη μπριζόλα του λαού. Και τώρα είναι η σειρά μου να σας θυμίσω την πάγια θέση μας, από την εποχή, που ήμασταν στους δρόμους «την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία».
- Δημοσιογράφος: Τι εννοείτε; Αυτός, που στέλνει το παιδί του στο φροντιστήριο είναι πλουτοκρατία;
- Υπουργός: Στα φροντιστήρια η επιβάρυνση είναι μόνο 6%. Μιλάμε για πενταροδεκάρες.
- Δημοσιογράφος: Οι πενταροδεκάρες, που λέτε είναι μια επιβάρυνση 60 € στα 1000 €. Δηλαδή τέσσερα ζευγάρια φθηνά παπούτσια από το LIDL για τα παιδιά του λαού.
- Υπουργός: Άμα δεν τους αρέσει να στείλουν τα παιδιά τους στο κοινωνικό φροντιστήριο, που είναι τζάμπα.
- Δημοσιογράφος: ……
- Υπουργός: Άλλωστε, αν δεν έχουν λεφτά για ψωμί, μπορούν να φάνε παντεσπάνι.
- Δημοσιογράφος: Αυτό δεν είναι δικό σας κ. υπουργέ. Κάτι μου θυμίζει. Επίσης μου θυμίζει έναν άλλο συνάδελφό σας, που είπε ότι, για να σώσει τις επικουρικές συντάξεις, πρέπει να τις κόψει!!
Σ’ αυτό το σημείο η συνέντευξη διακόπηκε, γιατί αγανακτισμένοι γονείς, που στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία, μπούκαραν στο studio πετώντας γιαούρτια.
Τι είπατε; Αποκλείεται; Γιατί παρακαλώ; Επειδή αυτοί, που τα έκαναν αυτά στο παρελθόν είναι οι ίδιοι με αυτούς, που παίρνουν σήμερα τις αποφάσεις;
Εδώ βέβαια να δώσουμε κι ένα δίκιο στον υπουργό, διότι τη σήμερον ημέρα, όποιος έχει λεφτά να αγοράσει γιαούρτι και αντί να το φάει, το πετάει, σίγουρα ανήκει στην πλουτοκρατία.
Θυμηθείτε. Δεν πρόκειται για πραγματική συνέντευξη. Όποιος φυλάει τον κώλο του (μετά συγχωρήσεως) έχει το μισό.
Γιώργος Βαρδακώστας
