Το να είναι κάποιος καρπός μιας προβεβλημένης προσωπικότητας διεθνούς βεληνεκούς μόνο εύκολο έργο δεν είναι, καθώς το βαρύ όνομα θα ρίχνει ισόβια τη σκιά του στον βίο του.
Συνεχώς κάτω από το...
Συνεχώς κάτω από το...
μικροσκόπιο της κοινωνίας και του Τύπου, τα παιδιά των ηγετών έχουν έναν άθλο να παλέψουν και παρά τις ανέσεις και τις διασυνδέσεις, οι ζωές τους μόνο εύκολες δεν είναι.
Κι ενώ κάποια έζησαν ήσυχους βίους στο περιθώριο χωρίς λάμψη και περιπέτειες, άλλα πάλι προσπάθησαν να χαράξουν τη δική τους διαδρομή και να κόψουν δεσμούς με τα παλιά, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε πάλι με παταγώδη αποτυχία.
Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι ο γιος της Θάτσερ προκάλεσε μεγάλο πονοκέφαλο στη «Σιδηρά Κυρία» παρά το γεγονός ότι έγινε πετυχημένος επιχειρηματίας. Κι αυτό γιατί ο Μαρκ χρηματοδότησε ένα πραξικόπημα στην αφρικανική Ισημερινή Γουινέα που απέτυχε και σύρθηκε στα δικαστήρια, κηλιδώνοντας το οικογενειακό όνομα.
Άλλοι απόγονοι έχουν τελείως διαφορετικές ιστορίες να διηγηθούν…
Γκαλίνα Μπρέζνιεφ: Σκανδαλώδη ζωή με άφθονο αλκοόλ και πάρτι
Η κόρη του άλλοτε ισχυρού άντρα της ΕΣΣΔ δεν είχε μάλλον ποτέ ευκαιρία για μια καλή ζωή. Η Γκαλίνα, γνωστή επίσης ως Μπρέζνιεβα, ως κόρη του φιλόδοξου και πανίσχυρου Λεονίντ υποχρεώθηκε από μικρή να ζει μια ζωή στο περιθώριο και την απομόνωση, πάντα κάτω από την έγκριση του πατρός της. Παρά το γεγονός ότι ο Λεονίντ της εκχώρησε κάποια στιγμή κάποιες ελευθερίες, του τύπου να οδηγεί όπου και όποτε ήθελε τη Μερσεντές της, κρατούσε διαχρονικά τα γκέμια της ζωής της, ειδικά στα αισθηματικά της.
Κάποια στιγμή η Γκαλίνα αποφάσισε να αψηφήσει τους περιορισμούς του πατέρα της, όταν ξεκίνησαν τα οικογενειακά προβλήματα. Η ίδια είχε ως νεαρή μεγάλο πρόβλημα με τους περιορισμούς του σοβιετικού καθεστώτος και το έριξε στο πάρτι και το αλκοόλ, όπως και πολλοί ακόμα γόνοι ισχυρών αντρών της χώρας. Ο αλκοολισμός και οι δημόσιες εκδηλώσεις της ντρόπιαζαν τον Λεονίντ, που την ήθελε πρότυπο σοβιετικής ηθικής, και όσο προσπαθούσε να τη μαζέψει τόσο ξέφευγε η κατάσταση από οποιαδήποτε έννοια ελέγχου.
Το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο όταν η 22χρονη Μπρέζνιεβα το έσκασε με έναν ακροβάτη του τσίρκου, αν και ο πανταχού παρόντας Λεονίντ θα τους έβρισκε σύντομα και θα τους χώριζε βιαίως. Αυτό ήταν! Η Γκαλίνα απέκτησε έναν παράλογο θαυμασμό, όπως θα πει αργότερα, για τους καλλιτέχνες του τσίρκου και παντρεύτηκε αρκετούς από δαύτους. Ο Μπρέζνιεφ ήταν πάντα παρόντας για να ακυρώνει τους γαμήλιους όρκους, αν και δεν θα ξέφευγε από τη μοίρα της κόρης του: ο Λεονίντ πέθανε το 1982 καταμεσής ενός σκανδάλου που συγκλόνισε την Ένωση και περιλάμβανε μια διαβόητη υπόθεση λαθρεμπορίου στο οποίο εμπλεκόταν ο τότε σύντροφος της Γκαλίνα, άλλος ένας καλλιτέχνης του τσίρκου.
Παρά το γεγονός ότι πια είχε την πολυπόθητη ελευθερία της, η ζωή της δεν δικαιώθηκε ποτέ: πέθανε το 1998, σε ηλικία 69 ετών, ως αλκοολική και περιθωριακή σκιά του παλιού εαυτού της…
Ουντάι Χουσεΐν: Χρήση ναρκωτικών και βασανισμός ποδοσφαιριστών
Ο μακροχρόνιος δικτάτορας του Ιράκ, γνωστός για το ανηλεές του χαρακτήρα του και τη δίψα του για εξουσία, έκανε ό,τι έκανε για να κρατηθεί στο τιμόνι της χώρας. Ο γιος του όμως, ο Ουντάι, βασάνιζε και βίαζε μόνο και μόνο για τη δική του τέρψη. Και βέβαια εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι ήταν γιος του παντοδύναμου Σαντάμ για να ζήσει μια ζωή υπερβολής που μόνο η απόλυτη ηγεμονία του πατρός μπορούσε να του εξασφαλίσει.
Κακομαθημένος από μικρός, ο Ουντάι όρια δεν γνώριζε στις ακρότητές του, καθώς είχε μια ολόκληρη χώρα παιδότοπο.
Πανάκριβα αυτοκίνητα, ιδιωτικά αεροπλάνα, ρούχα σχεδιαστών και βασιλική ζωή για το καμάρι του Σαντάμ, αν και αυτά δεν ήταν παρά η βιτρίνα για τις σαδιστικές του τάσεις και τους σκοτεινούς πόθους του. Καμιά γυναίκα που έμπαινε στο στόχαστρό του δεν γλίτωνε, όποια κι αν ήταν: έβαζε τους μπράβους του να την απαγάγουν και να τη μεταφέρουν στο παλάτι του, όπου τη βίαζε, τη ξυλοκοπούσε και τη μετέτρεπε σε ερωτικό αντικείμενο για τις διεστραμμένες ορέξεις του.
Τα προσωπικά του διαμερίσματα περιλάμβαναν ακόμα και θάλαμο ερωτικών βασανιστηρίων, αλλά και μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών. Ακόμα και φορητό τεστ για HIV βρήκαν στους χώρους του. Παρά το γεγονός ότι ο Σαντάμ έκανε πάντα τα στραβά μάτια όταν επρόκειτο για τον Ουντάι, η έξαλλη συμπεριφορά του δεν περνούσε απαρατήρητη από τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους της χώρας, που πίεζαν τον ηγέτη να κάνει κάτι για να τον περιορίσει. Όταν ο Ουντάι πυροβόλησε λοιπόν τον θείο του στο πόδι, το ποτήρι της πατρικής οργής ξεχείλισε και ο Σαντάμ τον εξόρισε στην Ελβετία για ένα διάστημα και όταν ο μικρός επέστρεψε στο Ιράκ δεν είχε πια καμία εξουσία στα χέρια του.
Η διαβόητη διασκέδασή του συνεχίστηκε φυσικά με αμείωτη ένταση όπως και η καθημερινή κακοποίηση, και σε ένα πάρτι του το 1998 δολοφόνησε έναν σωματοφύλακά του μπροστά στους καλεσμένους του. Το νέο του παιχνίδι ήταν τώρα το ποδόσφαιρο. Όχι ότι ενδιαφερόταν για το άθλημα βέβαια, ήθελε απλώς να βλέπει την ομάδα του να κερδίζει. Όταν έχαναν, βασάνιζε τους παίκτες του και κρατούσε «σκορ βασανιστηρίων» για τους ποδοσφαιριστές του με τις ξυλιές που έτρωγαν στα πέλματά τους μετά τις κακές εμφανίσεις τους.
Όταν έγινε μάλιστα η δολοφονική απόπειρα εναντίον του το 1996 που τον άφησε σχεδόν παράλυτο, η οργή του ξεχείλιζε πια και όρια δεν γνώριζε. Τα βασανιστήρια στα οποία υπέβαλε τους παίκτες του ήταν τόσο βάρβαρα που καλό είναι να μην περιγραφούν, αρκεί πάντως να αναφερθεί ότι θυμίζουν παλιότερες ιστορικές εποχές παρακμής και αχρειότητας. Ο Ουντάι και ο αδερφός του Κουσάι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια αμερικανικής στρατιωτικής επιχείρησης στην έπαυλή τους στη Μοσούλη το 2003…
Ράντολφ Τσόρτσιλ: Αλκοολισμός και συναισθηματική αστάθεια
Ως γιος του ηγέτη που οδήγησε αγέρωχα τη Βρετανία στη δυσκολότερη ίσως ιστορική της περίοδο, τον Β’ Παγκόσμιο, ο Ράντολφ μόνο εύκολο έργο δεν είχε ήδη από τα γεννοφάσκια του. Κι έτσι από μικρός αποφάσισε να απαλλαγεί από τις τυπικότητες και τα πρωτόκολλα και να ζήσει στα άκρα, μη γνωρίζοντας όρια. Γνωστός από πιτσιρίκι για το ταμπεραμέντο και την παροιμιώδη κυκλοθυμία του, ήταν τη μία λογικός και συνεννοήσιμος και την άλλη εντελώς παράλογος, ξεσπώντας σε όποιον βρισκόταν στον δρόμο του.
Ο ίδιος είχε συνείδηση του παροξυσμού και των κρίσεών του και έγραψε κάποια στιγμή: «Αν προλάβω να το σταματήσω πριν φτάσει στα γόνατά μου θα είμαι εντάξει, αν όμως τα περάσει μια μαύρη ομίχλη με τυλίγει και δεν με νοιάζει πια τι θα πω». Σήμερα η ψυχολογία θα χαρακτήριζε τη συμπεριφορά του «διπολική διαταραχή» και θα την κατεύναζε με φαρμακευτική εποχή, στην εποχή του όμως τέτοια σκευάσματα δεν υπήρχαν και όλοι τον νόμιζαν τρελό.
Μόνος και ουσιαστικά αβοήθητος, ο υιός Τσόρτσιλ στράφηκε στο ποτό για παρηγοριά και η συμπεριφορά του έγινε έτσι ακόμα πιο προβληματική. Όταν τον έπιασαν, για παράδειγμα, να οδηγεί υπό την επήρεια μέθης, ο Ράντολφ αποφάσισε να υπερασπιστεί μόνος του τον εαυτό του στο δικαστήριο και η γραμμή του ήταν «θα οδηγώ όπως θέλω». Εξαιτίας της σκανδαλώδους συμπεριφοράς του, ο πατέρας του αποξενώθηκε από τον Ράντολφ και στα τελευταία του αρνούνταν μάλιστα να τον αποδεχτεί ως παιδί του…
Ιάκωβος Στάλιν: Παραδόθηκε στους Ναζί αηδιασμένος από τον πατέρα του
Ο «Πατερούλης» είχε δύο συζύγους και τρία παιδιά. Η πρώτη του γυναίκα, η Αικατερίνη Σβανίντζε, πέθανε το 1907 (λέγεται ότι αυτοκτόνησε), έπειτα από τρία χρόνια κοινής βασανιστικής ζωής. Στην κηδεία της ο Στάλιν είπε ότι κάθε τρυφερό συναίσθημά του για τους ανθρώπους πέθανε μαζί της. Κάτι που απαθανατίστηκε στα σίγουρα στον τρόπο που μεγάλωσε τον μοναχογιό του τότε Ιάκωβο Τζουγκασβίλι, με τον οποίο θα έκοβε αργότερα κάθε επαφή.
Ιδιαίτερα ψυχρός στην ανατροφή του Ιάκωβου, ο μικρός δεν ξέφυγε από τη γνώριμη σκληρότητα του Στάλιν αλλά και το μονίμως επικριτικό ύφος του. Ό,τι κι αν έκανε ο Ιάκωβος, ήταν πάντα λίγο για τον Ιωσήφ, ο οποίος δεν έκρυβε την αποδοκιμασία και τη δυσαρέσκεια που του προκαλούσε συνεχώς το παιδί του. Όταν έφτασε στα 18 του, ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, μόνο και μόνο για να προσελκύσει για άλλη μια φορά την πατρική μήνη. Προσπάθησε να αυτοκτονήσει, αν και ο αυτοπυροβολισμός το μόνο που κατάφερε ήταν να τον τραυματίσει, κάνοντας τον «Πατερούλη» να σχολιάσει: «Ούτε να πυροβολήσει καλά δεν μπορεί».
Το 1937, σε άλλη μια απέλπιδα προσπάθεια να αποσπάσει την πατρική εύνοια, ο Ιάκωβος κατατάχθηκε στον Κόκκινο Στρατό, αν και δεν ήταν φτιαγμένος για στρατιωτικό βίο. Κάποια στιγμή εξαφανίστηκε και απ’ ό,τι δείχνουν οι καταστάσεις, πρέπει να παραδόθηκε στους Ναζί που προέλαυναν στο ρωσικό έδαφος. Ντροπιασμένος ο Στάλιν, αρνήθηκε την προσφορά των Γερμανών να ανταλλάξουν τον Ιάκωβο με έναν αιχμάλωτο ανώτερο αξιωματικό των SS. Σύμφωνα με την επίσημη σοβιετική προπαγάνδα, ο Στάλιν αποκρίθηκε: «Έχετε στα χέρια σας όχι μόνο τον γιο μου Ιάκωβο αλλά εκατομμύρια γιους μου. Ή θα τους απελευθερώσετε όλους ή ο γιος μου θα έχει την ίδια μοίρα». Σύμφωνα με την κόρη πάντως του Στάλιν, Σβετλάνα, καρπό του δεύτερου γάμου του, ο «Πατερούλης» απάντησε απλώς ότι «δεν έχω κανέναν γιο που να ονομάζεται Ιάκωβος».
Το 1943 ο Ιάκωβος προσπάθησε να αποδράσει από το στρατόπεδο αιχμαλώτων και σκοτώθηκε στην απόπειρά του, τόσο από το ηλεκτρικό ρεύμα του φράχτη όσο και από τις σφαίρες των Γερμανών…
Ζόγια Τσαουσέσκου: Αλκοόλ και μαθηματικά
Οι μνήμες του Τσαουσέσκου στη Ρουμανία κυμαίνονται ακόμα και σήμερα από νοσταλγικές θύμισες μέχρι και εφιαλτικές μνήμες, αναλόγως ποιον θα ρωτήσεις. Παρανοϊκός και αδίστακτος δικτάτορας για κάποιους και φωτισμένος ηγέτης για κάποιους άλλους, για τα παιδιά του ήταν πάντως απλώς πατέρας, μεγαλώνοντάς τα μέσα στα πλούτη και τη χλιδή. Αν και η μόνη κόρη του, η Ζόγια, έμελλε να γίνει διαβόητη για τον έξαλλο τρόπο της ζωής της.
Η μικρή μεγάλωσε σε σχετικά παρόμοιες συνθήκες με την Μπρέζνιεβα, κάτω από συνεχή επιτήρηση και με άπειρα πρέπει και μη, και κατέφυγε έφηβη ακόμα στο ποτό και την ασυδοσία ως αντιστάθμισμα των περιορισμών. Αν και η Ζόγια φαινόταν να το σηκώνει το ποτό και σύμφωνα με τις αναφορές, έπινε σχεδόν όλη μέρα, κρατώντας μια προσωπική κάβα στο παλάτι που θα ζήλευαν ακόμα και μπαρ.
Παρά τις πολλές απόπειρες να ξεκόψει από το αλκοόλ και τα κέντρα αποτοξίνωσης, δεν μπόρεσε να μείνει μακριά από τη σαγήνη του, φέρνοντας ντροπή στον πατέρα της με τα μεθυσμένα καμώματά της. Οι κακές γλώσσες τη χαρακτήριζαν επίσης νυμφομανή, καθώς δεν φαινόταν να έκανε διακρίσεις στο κρεβάτι της και στους εραστές της περιλαμβάνονταν από κυβερνητικά στελέχη και σωματοφύλακες μέχρι και πρώην κατάδικοι. Έλεγαν μάλιστα ότι όποιος δεν πήγαινε μαζί της, σύντομα βρισκόταν εξόριστος κάπου στις ερημιές της Ρουμανίας.
Η Ζόγια ήταν επικεφαλής του Τμήματος Μαθηματικών σε ένα τεχνικό ίδρυμα της Ρουμανίας, όπως ακριβώς και η μητέρα της ήταν κοσμήτορας του Τμήματος Χημείας. Για την Έλενα ξέρουμε σήμερα ότι το διδακτορικό τής είχε απονεμηθεί λόγω της σχέσης της με τον Νικολάε, καθώς ήταν όλο προϊόν λογοκλοπής. Αν η ακαδημαϊκή καριέρα της Ζόγια ήταν αποτέλεσμα της ίδιας πρακτικής, κανείς δεν ξέρει.
Μετά την εκτέλεση του ζεύγους Τσαουσέσκου το 1989 και τη χάρη που έλαβαν τα τρία παιδιά τους, η τύχη της Ζόγια αγνοείται, καθώς κανείς δεν ξανασχολήθηκε μαζί της. Πέθανε το 2006 χτυπημένη από καρκίνο, παλεύοντας τα τελευταία χρόνια της ζωής της για την εκταφή των γονιών της, ώστε να διαπιστωθεί αν τα σώματα που ήταν θαμμένα στο κοιμητήριο Γκεντσέα ήταν πράγματι των δικών της…
newsbeast.gr
