Του Γ. Τεκίδη
Με αφορμή την συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2016, από το βήμα της βουλής και επί τέσσερις ημέρες διαγκωνίζονταν βουλευτές και αρχηγοί της μείζονος αλλά και της ελάσσονος αντιπολίτευσης για το ποιος θα βρίσει περισσότερο και θα στολίσει με απίστευτης χυδαιότητας επίθετα τον Τσίπρα και την κυβέρνηση. Ως να κατέφθασαν όλοι αυτοί από άλλο πλανήτη μόλις χθες στη χώρα, προσπαθούσαν...
μάταια φυσικά και προκαλώντας την πανελλήνια αγανάκτηση και οργή, να φορτώσουν τα όσα μύρια κακά βασανίζουν σήμερα τον τόπο και τα οποία οι ίδιοι κοντά τέσσερις δεκαετίες με τις εγκληματικές και ανερμάτιστες πολιτικές τους δημιούργησαν, στον Τσίπρα και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που έχουν την διακυβέρνηση του τόπου μόλις δέκα μήνες. Eξαιρουμένου βέβαια του ΚΚΕ που δεν περιορίστηκε σε χαρακτηρισμού και ανοίκειες αντικυβερνητικές επιθέσεις αλλά προσπάθησε να αρθρώσει και τον γνωστό πολιτικοθρησκευτικό του λόγο, ο οποίος όμως αφορά την μετά θάνατον ζωή.
Όλα αυτά αναμενόμενα , όπως αναμενόμενη ήταν και είναι η λυσσαλέα προσπάθεια του εγχώριου μαύρου μετώπου που βλέπει το έδαφος να τρέμει κάτω από τα πόδια του έστω και από τις προς το παρόν σπασμωδικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης εναντίον του, αλλά και του ξένου με προεξάρχοντα τον μισαλλόδοξο Σοιμπλε που βυσσοδομεί καθημερινά εναντίον της χώρας μας για τους δικούς του αμιγώς πολιτικούς λόγους. Απέναντι σ αυτήν την χωρίς αύριο πολεμική που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει θεμιτά και αθέμιτα μέσα, η κυβέρνηση πρέπει να αντιτάξει με σθένος και γενναιότητα τα δικά της όπλα, την αλήθεια και το δικό της παράλληλο με αυτό της συμφωνίας του Ιουλίου, πρόγραμμα. Όλη η αλήθεια λοιπόν χωρίς φτιασιδώματα και μισές κουβέντες , στο λαό. Για την πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας, για τις υποχρεώσεις, τα άμεσα προβλήματα και τις ευκαιρίες που πιθανόν να της δοθούν για να βγει η χώρα από τα αδιέξοδα. Οι πρωτοβουλίες για την υλοποίηση του παράλληλου προγράμματος δεν στοιχίζουν οικονομικά ιδιαίτερα και είναι υπόθεση πολιτικής πρόθεσης, επίμονης και διαρκούς δουλειάς, στοχεύοντας στην ικανοποίηση του περί δικαίου αισθήματος του κόσμου, που περιμένει την παραπομπή στη δικαιοσύνη όσων λεηλάτησαν τα ασφαλιστικά ταμεία και το δημόσιο χρήμα , που περιμένει να πληρώσουν κι αυτοί που μόνιμα φοροδιαφεύγουν, που περιμένει να ελεγχθούν οι περιβόητες λίστες των χρυσοκάνθαρων, που περιμένει το συμμάζεμα του γραφειοκρατικού τέρατος, που περιμένει τέλος, να αισθανθεί πως αυτή η κυβέρνηση είναι πραγματικά δική του. Η κυβέρνηση που στις άμεσες προτεραιότητες της πρώτη και καλύτερη είναι η προώθηση των συλλογικών συμφερόντων του κόσμου της εργασίας, της νεολαίας και των ασθενέστερων λαϊκών τάξεων που πλήγηκαν βίαια από τη παρατεταμένη λιτότητα. Ο λαός μας δεν είχε αυταπάτες όταν τον Σεπτέμβρη ψήφισε την πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς, για το περιεχόμενο της συμφωνίας-μνημόνιο που προέκυψε το καλοκαίρι ως προϊόν ενός χωρίς προηγούμενο αισχρού εκβιασμού εκ μέρους των κατ όνομα εταίρων μας στη Ευρώπη.
Δεν περιμένει κανείς θαύματα από την μία μέρα στην άλλη. Ούτε να αρθεί μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα η και λίγους μήνες η κόλαση στην οποία έχουν βυθίσει την κοινωνία οι πρασινογάλαζες κυβερνήσεις του παρελθόντος με τις ανθρωποκτόνες πολιτικές τους. Η κυβέρνηση έχει χρέος ιερό να κάνει κοινωνό και συμμέτοχο την κοινωνία στον υπέρ πάντων αγώνα που δίνει υπέρ των λαϊκών στρωμάτων. Δίχως λεκτικές φιοριτούρες και υπεκφυγές, με σκληρή δουλειά και προσήλωση αταλάντευτη στους στόχους που έχει θέσει προκειμένου η χώρα να βγει στο ξέφωτο της ελπίδας. Μ ε σύμμαχο της την μεγάλη πλειοψηφία των χειμαζόμενων σήμερα από την λιτότητα λαϊκών στρωμάτων, μπορεί και πρέπει να τα καταφέρει.
------------------------------------
