Ας τα πάρουμε λοιπόν με τη σειρά.
Καταρχήν εύχομαι υγεία. Κοινότυπο μεν, χωρίς αυτή όμως καμία από τις υπόλοιπες ευχές δεν έχει νόημα.
Δεύτερη ευχή. Τροφή, ρούχα και στέγη για όλους, ακόμη και σ’ αυτούς, που δεν την αξίζουν.
Αν υπάρχει η στέγη, καλό είναι να έχει νερό, ρεύμα και θέρμανση.
Αν...
εξασφαλιστούν αυτά, εύχομαι όλοι οι άνθρωποι να έχουν αρκετά λεφτά, για να πληρώνουν τους φόρους, τον ΕΝΦΙΑ, τα τέλη κυκλοφορίας, τις ασφαλιστικές εισφορές, τις δόσεις για τα δάνεια και τις λοιπές ρυθμίσεις.
Εύχομαι σε όλους όσους χρωστούν να απαλλαγούν από τα αισθήματα ντροπής, να διώξουν τη θλίψη και το άγχος, γιατί ως γνωστόν μια ζωή την έχουμε και δεν ξέρουμε και πόσο θα διαρκέσει, οπότε καλό είναι να τη χαρούμε όσο μπορούμε.
Εύχομαι σε όσους είναι μόνοι από επιλογή, να παραμείνουν μόνοι και να γλεντούν στην υγειά ημών των υπολοίπων. Στους υπόλοιπους, που έμειναν μόνοι, επειδή έτσι τα έφερε η ριμάδα η ζωή εύχομαι γρήγορα να ζευγαρώσουν. Αν πάλι δε βρίσκουν σύντροφο του αντίθετου φύλου, τώρα το σύμφωνο συμβίωσης τους επιτρέπει να ζευγαρώσουν μεταξύ τους. Μπορούν να υιοθετήσουν και μια οικογένεια Σύρων και έτσι να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους.
Εύχομαι σε όλους τους παραδόπιστους πιο πολλά γρόσια στο πουγκί τους, αφού ως γνωστόν τα λεφτά δε φέρνουν την ευτυχία, αλλά η έλλειψή τους φέρνει σίγουρα τη δυστυχία. Για να μην πω ότι, μειώνει και το προσδόκιμο ζωής.
Σε όσους έχουν πάθος με την εξουσία, τους εύχομαι να το καταφέρουν, αλλά να τη χρησιμοποιήσουν συνετά προς όφελος της κοινωνίας.
Τέλος, αφού όλοι αποκτήσουν τα υλικά αγαθά, που επιθυμούν, πιστεύω ότι, θα ξεχειλίζουν τα αισθήματα αγάπης και κατανόησης και ο καθένας από εμάς θα βρει τη γαλήνη και την ευτυχία.
Θα κλείσω με μία συμβουλή, μέρες, που είναι. Προσοχή στους καλικάντζαρους, που όλο το χρόνο πριονίζουν το δέντρο, που κρατάει τη Γη και αυτές τις μέρς ανεβαίνουν στην επιφάνεια να περιπαίξουν τους ανθρώπους. Ο Καλικάντζαρος Παγανός για παράδειγμα είναι κουτσός. Λένε μάλιστα πως τον κούτσανε μια κλωτσιά από το γαϊδούρι της Μάρως, μιας χωριατοπούλας, που την κυνηγούσε κάποτε ο Παγανός για να την κάνει γυναίκα του, αλλά αυτή κρύφτηκε στα σακιά με το αλεύρι, που είχε φορτωμένα στο γαϊδούρι της και κατάφερε να του ξεφύγει. Ο Παγανός έτρεξε μανιασμένος κοντά στο γαϊδούρι και την έψαχνε. Το ζωντανό τότε τρόμαξε τόσο πολύ, που άρχισε να κλωτσάει. Μια δυνατή φαίνεται πως έφαγε ο Παγανός και σακατεύτηκε . Ο Παγανός λατρεύει τη στάχτη και γι’ αυτό τρυπώνει από τις καμινάδες. Φοβάται όμως πιο πολύ απ’ όλους τους Καλικάντζαρους τη φωτιά και γι’ αυτό οι νοικοκύρηδες φροντίζουν να μη σβήσει κατά τη διάρκεια του δωδεκαήμερου. Ρίχνουν μάλιστα και αλάτι που κάνει θόρυβο όταν πέσει στη φωτιά, για να τον τρομάξουν ακόμα περισσότερο.
Γρήγορα το αλάτι. Και μην αφήσετε τη φωτιά να σβήσει. Λίγη υπομονή μέχρι τα Φώτα.
Γιώργος Βαρδακώστας
