Αλέκος Ρουτσας
Ελπίζαμε να μην επανέλθουμε αλλά ο Δ.Κ. ξαναπεταξε το γάντι για να στρέψει άλλου τη συζήτηση. Εμείς όποιο κάλπικο γαντι και να πεταξει ο Δ.Κ. δεν πρόκειται να το αφήσουμε κάτω. Θα το σηκώσουμε και θα απαντάμε, έτσι...
μας δίνει την ευκαιρία να κάνουμε γνωστά ιστορικά γεγονότα που είναι άγνωστα σε πολλούς. Στα πυροτεχνήματα θα απαντάμε με επιχειρήματα.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ»
Ξεκαθαρίζουμε από την αρχή. Η Μακεδονία, ως γεωγραφική περιοχή, είναι χωρισμένη στα τρία. Ένα μέρος της βρίσκεται στη Βουλγαρία, ένα άλλο στην πρώην Γιουγκοσλαβία και το τρίτο, το πιο μεγάλο, στην Ελλάδα. Η μοιρασιά δεν έγινε με βάση την κατοικία των διαφόρων εθνοτήτων που βρίσκονταν στην περιοχή. Άλλωστε κάτι τέτοιο ήταν δύσκολο να γίνει, αφού δεν υπήρχαν αμιγείς , καθαρές περιοχές που συνόρευαν μεταξύ τους. Έλληνες υπήρχαν και στην περιοχή της βουλγάρικης Μακεδονίας , Σλάβοι στην περιοχή της ελληνικής Μακεδονίας , Βούλγαροι, Αλβανοί στην περιοχή της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας κ.ο.κ. Δεν είναι τυχαίο ότι, όταν οι Ευρωπαίοι αναφέρονταν στην περιοχή, έκαναν λόγο για «μακεδονική σαλάτα».
Γράφει η Πηνελόπη Δέλτα στο βιβλίο της “Στα Μυστικά του Βάλτου” ......
«“Ήταν ένα κράμα όλων των βαλκανικών εθνικοτήτων τότε η Μακεδονία. Έλληνες, Βούλγαροι, Ρουμάνοι, Σέρβοι, Αλβανοί, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, ζούσαν φύρδην-μίγδην κάτω από τον βαρύ ζυγό των Τούρκων. Η γλώσσα τους ήταν η ίδια, μακεδονίτικη, ένα κράμα και αυτή από σλαβικά και ελληνικά, ανακατωμένα με λέξεις τούρκικες».
Στην περιοχή διαμορφώθηκε ιστορικά και μια σλάβικη εθνότητα που δεν αισθανόταν ότι είναι Βούλγαροι, Έλληνες η Σέρβοι. Ήσαν Σλάβοι που κατοικούσαν στη Μακεδονία. Ακόμη και το Υπουργείο των Εξωτερικών τους ονομάζει Σλαβομακεδόνες.
Έγραφε ο Στρατής Μυριβήλης στο βιβλίο του “ Η ζωή εν τάφω”(1924) για τους σλαβόφωνους.
«Μολαταύτα δε θέλουν να ‘ναι μήτε Μπουλγκάρ (Βούλγαροι), μήτε Σρρπ (= Σέρβοι), μήτε Γκρρτς (= Έλληνες). Μονάχα Μακεντών ορτοντόξ”.......».
Υπήρχε μια διαμάχη για την κατάκτηση της Μακεδονίας, μέσα στα πλαίσια της καταρρέουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας(1880), ανάμεσα στις εθνικές άρχουσες τάξεις των Βαλκανίων. Αυτή εκφραζόταν και με τις στατιστικές και με την εκπαιδευτική και εκκλησιαστική διαμάχη άλλα και με οικονομική και στρατιωτική διείσδυση. Οι πληθυσμοί πιέζονταν να προσχωρήσουν στην εθνική ιδέα της μιας η της άλλης εθνότητας.
Η διανομή, τελικά, έγινε με βάση το συσχετισμό δυνάμεων , δηλαδή με βάση το αποτέλεσμα της στρατιωτικής σύγκρουσης και την συμπεριφορά των ξένων ιμπεριαλιστικών κρατών, και όχι με βάση κάποιο δημοψήφισμα. Έγινε για λογαριασμό των αρχουσών τάξεων ( Βουλγαρικής, Ελληνικής, Σερβικής). Κάθε άρχουσα τάξη ήθελε το δικό της ομοιογενές έθνος- κράτος, σε όσο το δυνατό μεγαλύτερη εδαφική επικράτεια, για την καλύτερη λειτουργία της αγοράς και την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της, όχι για τα συμφέροντα του λαού.
Με βάση τα δεδομένα αυτά το ΚΚΕ υποστήριξε (1924), όχι χωρίς εσωκομματικές αντιδράσεις, τη «ένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας και Θράκης και για ενιαία και ανεξάρτητη κρατική τους ύπαρξη στα πλαίσια Το ΚΚΕ πιστευε ότι το πρόβλημα μπορούσε να λυθει στα πλαίσια μιας Σοσιαλιστικής Βαλκανικής ομοσπονδίας, όραμα( Βαλκανική Ομοσπονδία) για το οποίο πάλεψε και ο Ρήγας Φεραίος.
Υπήρχε ένα ευρύ φάσμα εθνοτήτων - μειονοτήτων (Έλληνες, Βούλγαροι, Τούρκοι, Εβραίοι, Σλαβομακεδόνες, Βλαχοφωνοι και άλλοι), που ζούσαν στο έδαφος της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας και που με τους βαλκανικούς πολέμους, τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τη συνεχή εθνικιστική βία και τις ανταλλαγές των πληθυσμών, στο όνομα της "εθνικής καθαρότητας" των εδαφών, είχαν γίνει μπαλάκι του εθνικισμού και του σοβινισμού των αστικών τάξεων των Βαλκανίων.
Μέσα στα πλαίσια της Σοσιαλιστικής Βαλκανικής ομοσπονδίας τα εθνικά σύνορα αποκτούν μικρότερη σημασία,
( κάτι που συμβαίνει και σήμερα στην ΕΕ , σε καπιταλιστική όμως βάση), αφού δεν υπάρχει η αστική -άρχουσα τάξη που ενδιαφέρεται για τα «εθνικά» της σύνορα, επειδή έτσι εξυπηρετεί τα συμφέροντά της. Σε ένα σοσιαλιστικό καθεστώς η ύπαρξη του ανθρώπου χαρακτηρίζεται κυρίως από την ταξική του θέση στην παραγωγή και δευτερευόντως από τα «εθνικά» του στοιχεία. Κυρίαρχα είναι τα πρώτα, γιατί δεν υπάρχει η οικονομική βάση , η καπιταλιστική ιδιοκτησία, για την επιθετική ανάπτυξη των δεύτερων. Αυτό δεν εμποδίζει την πολιτιστική ύπαρξη , ιδιαιτερότητα και ανάπτυξη της κάθε εθνότητας (πχ στην ΕΣΣΔ) , που όμως τα εθνοτικα της χαρακτηριστικά δεν αποτελούν βάση για εθνοτικη σύγκρουση, ή εθνοτικη κυριαρχία και καταπίεση, κάτι που μόνο στην αστική τάξη συμφέρει.
ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ 5ΗΣ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ
Τις αποφασεις της 5ης ολομελειας τις επικαλουνται σαν καραμέλα , πρωτα και κύρια η πλουτοκρατία, όταν έχουν εξαντλήσει τα επιχειρήματα τους ενάντια στο ΚΚΕ.
Η θέση της 5ης Ολομέλειας για το Μακεδονικό εγκαταλείφθηκε από το ΚΚΕ τον Οκτώβρη του 1949(μετά από 9 μήνες) με τις αποφάσεις της 6ης Ολομέλειας που επανέφεραν την παλιά θέση περί ισοτιμίας. Να τι λέει συγκεκριμένα η Πολιτική Απόφαση της 6ης Ολομέλειας:
«Το κόμμα πρέπει να φυλάξει και να δυναμώσει παραπέρα τους δεσμούς ανάμεσα στον ελληνικό και σλαβομακεδονικό λαό, που σφυρηλατήθηκαν μέσα στον κοινό σκληρό αγώνα. Η πάλη ενάντια στην καταπίεση των Σλαβομακεδόνων, η πάλη για την ισοτιμία τους, η αναγνώριση του δικαιώματος να ζούνε λεύτεροι και αφέντες στην πατρική τους γη, δένει τους Μακεδόνες με τους Έλληνες και εμποδίζει τα κατακτητικά σχέδια του Τίτο εναντίον της ελληνικής Μακεδονίας». ("Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ", τόμος 7ος, σελ. 18). Σ' αυτή την Ολομέλεια δόθηκαν και εξηγήσεις για τις αιτίες που οδήγησαν στη θέση της 5ης Ολομέλειας για την αυτοδιάθεση. Ήταν αποτέλεσμα της υπονομευτικής δράσης του Τιτο στις γραμμες των σλαυοφωνων ανταρτών και των συγκεκριμένων περιστασεων.
«Η θέση που πήρε το ΚΚΕ στην 5η Ολομέλεια, σε καμιά περίπτωση δε σήμαινε και ενθάρρυνση ή δέσμευσή του υπέρ αποσχιστικών τάσεων στο έδαφος της ελληνικής Μακεδονίας. Τίποτα δεν υπήρχε σ' αυτή τη θέση που να εμποδίζει το ΚΚΕ, ταυτόχρονα με την αναγνώριση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης στους Σλαβομακεδόνες να αγωνίζεται ενάντια στις αποσχιστικές τάσεις και να τις αντιπαλεύει. Άλλωστε, αυτό έπραξε. Τίποτα, επίσης, δεν υπήρχε που να δεσμεύει το ΚΚΕ στην παραχώρηση ελληνικού εδάφους και στη μείωση της ελληνικής επικράτειας στην περίπτωση που ο ΔΣΕ θα νικούσε. Ίσα ίσα, που σε μια τέτοια περίπτωση, δε θα υπήρχε λόγος οι Σλαβομακεδόνες να ζητούν τον αποχωρισμό. Η κατηγορία επομένως από την αστική τάξη, ακόμη ως και σήμερα, σε βάρος του ΚΚΕ, ότι μ' αυτή του τη θέση αποδέχτηκε τον τεμαχισμό της εδαφικής επικράτειας της Ελλάδας ήταν - και είναι – σκόπιμη». (Ριζοσπάστης, 18 Γενάρη 1997)
Η ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ
Ας δούμε τι έλεγε ο Λένιν για το εθνικο ζήτημα.
« Για το προλεταριάτο έχει σημασία …. να εξασφαλίσει την ανάπτυξη της τάξης του. Για την αστική τάξη έχει σημασία να δυσκολέψει αυτή την ανάπτυξη, παραμερίζοντας τα καθήκοντα αυτής της ανάπτυξης μπροστά στα καθήκοντα του έθνους "της". Γι' αυτό, το προλεταριάτο περιορίζεται στην αρνητική, σαν να λέμε, διεκδίκηση να αναγνωριστεί το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, χωρίς να δίνει εγγυήσεις σε κανένα έθνος, χωρίς να αναλαμβάνει υποχρεώσεις να δώσει τίποτα σε βάρος άλλου έθνους" (Βλέπε: "Λένιν: Κριτικά σημειώματα πάνω στο εθνικό ζήτημα - Για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των εθνών", εκδόσεις ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ 1976, σελ. 59).
Επίσης ο Λένιν πρόσθετε: "Όταν κατηγορείς τους οπαδούς της ελευθερίας της αυτοδιάθεσης, δηλ. της ελευθερίας του αποχωρισμού, ότι ενθαρρύνουν τις χωριστικές τάσεις, κάνεις την ίδια ακριβώς ανοησία και την ίδια ακριβώς υποκρισία σαν να κατηγορείς τους οπαδούς της ελευθερίας του διαζυγίου ότι ενθαρρύνουν τη διάλυση των οικογενειακών δεσμών... Όποιος στέκει στην άποψη της δημοκρατίας, όποιος δηλαδή είναι υπέρ της λύσης των κρατικών ζητημάτων από τη μάζα του πληθυσμού, ξέρει θαυμάσια ότι από τη φλυαρία των πολιτικάντηδων ως την απόφαση των μαζών υπάρχει "τεράστια απόσταση". Οι μάζες του πληθυσμού ξέρουν περίφημα από την καθημερινή πείρα τη σημασία των γεωγραφικών και οικονομικών δεσμών, τα πλεονεκτήματα της μεγάλης αγοράς και του μεγάλου κράτους και θα τραβήξουν για αποχωρισμό μονάχα όταν η εθνική καταπίεση και οι εθνικές προστριβές κάνουν τη συμβίωση ολότελα αβάσταχτη και εμποδίσουν και εμποδίζουν όλες τις οικονομικές σχέσεις" (στο ίδιο, σελ. 72-73). Ακόμη ο Λένιν τόνιζε, αναφερόμενος στη Ρωσία, την εξής θέση γενικότερης σημασίας: "Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι η αναγνώριση από τους μαρξιστές όλης της Ρωσίας, και πρώτα απ' όλα από τους μεγαλορώσους, του δικαιώματος του αποχωρισμού δεν αποκλείει καθόλου τη ζύμωση των μαρξιστών αυτού ή εκείνου του καταπιεζόμενου έθνους ενάντια στον αποχωρισμό, όπως και η αναγνώριση του δικαιώματος διαζυγίου δεν αποκλείει στη μία ή στην άλλη περίπτωση τη ζύμωση ενάντια στο διαζύγιο" (στο ίδιο, σελ. 103).
Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
Αναφέρουμε εδώ την πιο πρόσφατη (2011) απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τις διεθνείς εξελίξεις στην περιοχή μας και στην ευρύτερη περιοχή.
«Έθνος είναι η ιστορικά διαμορφωμένη σταθερή κοινότητα ανθρώπων, που εμφανίστηκε πάνω στη βάση της κοινότητας της γλώσσας, του εδάφους, της οικονομικής ζωής και της ψυχοσύνθεσης που εκδηλώνεται στην κοινότητα του πολιτισμού.
Με βάση αυτή την αντίληψη δεν υπάρχει γενικά μακεδονικό έθνος. Η Μακεδονία πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια μεγάλη γεωγραφική περιφέρεια, όπου ζούνε πολλά έθνη.
Να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα, να υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των δύο χωρών. Οι επιδιώξεις για αναγνώριση «μακεδονικής εθνικής μειονότητας», καθώς και «τουρκικής μειονότητας», όπως επιδιώκουν οι ΗΠΑ κι η ΕΕ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, θα αποτελέσει ένα ακόμα βήμα για την αμφισβήτηση των συνόρων (π.χ. της Συνθήκης της Λωζάννης) και του εδαφικού status στην περιοχή, κάτι άλλωστε, που δεν το κρύβουν εθνικιστικοί κύκλοι σε Τουρκία και ΠΓΔΜ».
Ο ελληνικός λαός δεν έχει να μοιράσει τίποτα με το λαό της ΠΓΔΜ. Έχουμε να μοιράσουμε πολλά και μας χωρίζει χάος με την άρχουσα τάξη των Σκοπίων και τους εθνικιστές τους. Όχι όπως άλλοι που απ΄τη μια μεριά έτρεχαν στα συλλαλητήρια για το «Μακεδονικό» και από την πίσω πόρτα έκαναν μαύρη αγορά στο πετρέλαιο με τους εθνικιστές των Σκοπίων.
ΑΛΛΗ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ , ΑΛΛΗ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ
Είναι φανερό ότι μιλάμε άλλη γλώσσα με τους ναζιστές. Οι νεοναζί μιλούν τη γλώσσα της πλουτοκρατίας, τη γλώσσα της άρχουσας τάξης , τα συμφέροντα τους εξυπηρετούν (βλέπε Μεταξά, Χίτλερ, Μουσολίνι, Παπαδόπουλο).
Υποστηρίζουν τον εθνικισμό της πλουτοκρατίας τον επιθετικό επεκτατισμό της για την εκμετάλλευση νέων περιοχών και εργατικού δυναμικού. Στην προσπάθεια τους αυτή βάζουν τους λαούς και σκοτώνονται για διεκδικήσεις εδαφών για λογαριασμό της. (βλέπε πόλεμο στη Συρία) .Ο λαός πρέπει να σηκώσει τη δική του σημαια , να μην πολεμά κάτω από τη σημαία της άρχουσας τάξης. Ο εθνικισμός της άρχουσας τάξης παρασέρνει μάζες με χαμηλό πολιτικό κριτήριο . Ανάλογα με τα συμφέροντα της ο εθνικισμός της μπορεί να μετατραπεί σε «εθνική» προδοσία , μπορεί να παραδώσει τον πλούτο που παράγει ο λαός και τον ίδιο το λαό σε ξένη πλουτοκρατία για να πάρει και αυτή μερίδιο από την λεηλασία. Αυτό έγινε και στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Αυτό έγινε και στον Άγιο Δημήτριο με το χρώμιο της περιοχής. Οι μεγαλόστομοι εθνικιστές μετατράπηκαν σε εθνοπροδοτες. Χώρισαν την Ελλάδα στα τρία και την παρέδωσαν στους γερμανούς, βούλγαρους και ιταλούς φασίστες
Η έννοια των συνόρων είναι σχετική. Ποτέ στην ιστορία δεν ήσαν δεδομένα και αμετακίνητα. Μπορεί να υπάρχουν στους χάρτες , στους όλο και λιγότερους τελωνιακούς ελέγχους και ελέγχους διαβατήριων ή και στα μυαλά ορισμένων όμως στην πράξη έχουν καταργηθεί. Βλέπε συνθήκες ευρωπαϊκής ένωσης , αμερικανικές βάσεις , ξένο κεφάλαιο, ξενόφερτη κουλτούρα και αμερικανοποιηση της καθημερινής ζωής.
Το ΚΚΕ, όταν χρειάστηκε υπεράσπισε τα σύνορα ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ και το 1940 με το γράμμα του Ν.Ζαχαριαδη
(ο Μεταξάς παρέδωσε σιδηροδέσμιους τους κομμουνιστές στους γερμανούς) και στη γερμανική κατοχή και ενάντια στην αγγλοαμερικανική επέμβαση. Έδωσε τα καλυτέρα παιδιά του στον αγώνα αυτό όταν άλλοι έφευγαν στην Αίγυπτο ή μπεκροπιναν με τους γερμανούς κατακτητές.
Την υπεράσπιση των συνόρων όμως το ΚΚΕ την έκανε και θα την κάνει για λογαριασμό της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων , όχι για την πλουτοκρατία, όπως λένε ότι κάνουν οι αστοί και οι εθνικιστές. Κάτω από την ελληνική σημαία οι αστοί κρύβουν την εκμετάλλευση του Έλληνα εργάτη από τον Έλληνα καπιταλιστή και όχι μόνο. Εμείς τέτοιον εθνικισμό που δίνει στο πιάτο τον εργάτη στον πλουτοκράτη τον αντιπαλεύουμε, που πολεμάμε.
Εμείς απαντήσαμε, νομίζουμε τεκμηριωμένα και αναλυτικά.
Περιμένουμε από την άλλη πλευρά απάντηση για την ταμπακιέρα.
1)Είναι ηθικό, δίκαιο και πατριωτικό, κατά τον Δ.Κ. , να καταθέτει στεφάνι αυτός που θαυμάζει και εξυμνεί τον θύτη (Χίτλερ) , τον δολοφόνο των 40 συμπατριωτών μας; Δεν είναι βρισιά στη μνήμη των νεκρών;
2)Ποιός από τους δυο όρκους είναι πατριωτικός, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, αυτός του ΕΛΑΣ (όπου συμμετείχε το ΚΚΕ) ,ή αυτός των δωσίλογων -εθνικιστών που ορκίζονταν πίστη στον Χίτλερ;
Ξέρουμε ότι τα ερωτήματα είναι ρητορικά.
Η απάντηση είναι μία και δεδομένη, μόνο που ο Δ.Κ. δεν τολμάει να την ξεστομήσει.
Αλέκος Ρουτσας
