Αγαπητέ Β.
Όπως γνωρίζεις, το νησί μας, η Λέσβος βρίσκεται στη πρώτη γραμμή του μεταναστευτικού προβλήματος της πολύπαθης χώρας μας αλλά και της Ευρώπης. Με δικούς μας πόρους και προσωπική προσπάθεια κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας, με τα πενιχρά μέσα και το λιγοστό ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτουμε, μια...
Όπως γνωρίζεις, το νησί μας, η Λέσβος βρίσκεται στη πρώτη γραμμή του μεταναστευτικού προβλήματος της πολύπαθης χώρας μας αλλά και της Ευρώπης. Με δικούς μας πόρους και προσωπική προσπάθεια κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας, με τα πενιχρά μέσα και το λιγοστό ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτουμε, μια...
τεράστια ανθρωπιστική κρίση. Να κρατήσουμε ισορροπίες μπροστά στο ανθρώπινο δράμα και παράλληλα να διατηρήσουμε, όσο γίνεται, τη ψυχραιμία μας και την ανθρωπιά μας, ν’ αντέξουμε την πολύμορφη υποβάθμιση που έχουμε υποστεί αλλά και να διασφαλίσουμε τα κεκτημένα δικαιώματα των πολιτών μας και τη κοινωνική συνοχή.
Καθημερινά σχεδόν καταφθάνουν στο νησί μας 100 έως 200 βάρκες και αποβιβάζονται 2.000 έως 8.000 πρόσφυγες και παράτυποι μετανάστες, ενώ εξαιτίας των καθυστερήσεων καταγραφής τους από τις αρμόδιες αρχές ή της μεταφοράς τους με τα πλοία της γραμμής, στο νησί μας οι φιλοξενούμενοι μετανάστες αγγίζουν και αρκετές φορές ξεπερνούν τους 20.000 – και τίποτε δεν μας διασφαλίζει ότι ο αριθμός αυτός δεν θα διπλασιαστεί ή τριπλασιαστεί, όταν οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού είναι 86.436 (απογραφή 2011).
Ίσως να φανεί ακόμη και σε σένα κάπως υπερβολικό. Άλλωστε για πολλούς ιδεοληπτικούς «ανθρωπιστές» στην -ευτυχώς ηλιόλουστη- Αθήνα, τους περιβόητους θιασώτες των «ανοιχτών συνόρων» και του ότι «δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα», το «παράπονό» μας θα μοιάζει με κάτι το ασήμαντο. Όμως, μεταξύ όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, είναι και η τεράστια, πρωτόγνωρη παγκοσμίως και μη προβλέψιμη ραγδαία αύξηση της παραγωγής απορριμμάτων στο νησί μας. Κληθήκαμε να διαχειριστούμε απίστευτες ροές αποβλήτων που μέχρι σήμερα δεν αποτελούσαν αντικείμενο του Δήμου μας και δεν διαθέτουμε γι αυτό ούτε την απαραίτητη τεχνογνωσία, ούτε τον αναγκαίο εξοπλισμό και τις εγκαταστάσεις διαχείρισής τους, ούτε βεβαίως τις οικονομικές δυνατότητες.
Μια συνηθισμένη μέρα στο νησί … και η βάρκα έφτασε…
…..και να τι αφήνει πίσω της (η κάθε μία).
Από τους χώρους άφιξης των μεταναστών, κατά μήκος των βόρειων, ανατολικών και νοτιοανατολικών ακτών και από εκεί σε όλους τους δρόμους που οδηγούν στους χώρους υποδοχής και καταγραφής των προσφύγων/μεταναστών, οι πλατείες, τα πάρκα, οι δρόμοι και το λιμάνι της Μυτιλήνης, είναι γεμάτα σκουπίδια. Σωσίβια, λέμβοι, κινητήρες, σαμπρέλες, αδιάβροχα, ρουχισμός, σακούλες, προσωρινές κατασκευές, κλινοσκεπάσματα, συσκευασίες, φάρμακα, κ.α. καλύπτουν καθημερινά τις πανέμορφες ακτές μας. Τα πολυτιμότερα από αυτά αμέσως λεηλατούνται από επιτήδειους – υποπτεύομαι ότι μια ποσότητα από τους κινητήρες πρέπει να επιστρέφει από συγκεκριμένα κυκλώματα στην Τουρκία. Επισημαίνω ακόμη πως σε αρκετές περιπτώσεις η πρόσβαση στις ακτές δεν είναι δυνατή από τη στεριά αλλά πρέπει να γίνει από τη θάλασσα, με πλωτά μέσα. Τέτοιου είδους απόβλητα υπάρχουν και στο βυθό της θάλασσας, με ότι αυτό σημαίνει για την οικολογία του βυθού.
Εικόνες από τις ακτές του νησιού…
Αντιλαμβάνεσαι το τεράστιο πρόβλημα με το οποίο βρισκόμαστε αντιμέτωποι και τις συνθήκες με τις οποίες είμαστε υποχρεωμένοι να εργαζόμαστε σκληρά καθημερινά, ώστε να αποφύγουμε μια πιθανή «έκρηξη» πάνω στο νησί. Θεωρούμε ότι το περιβαλλοντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε – πέρα από τα όποια συμφέροντα που καραδοκούν – είναι και πρόβλημα όλης της χώρας και σας καλούμε ν’ ανταποκριθείτε και να συμβάλλετε και εσείς σε αυτή μας την προσπάθεια, με την καθοριστική καθοδήγησή σας και την οικονομική αρωγή της Πολιτείας.
Που πηγαίνουν τα απόβλητα;
Κατ’ αρχάς, υπάρχει ανάγκη ταχύτατης εκπόνησης ενός ολοκληρωμένου και ρεαλιστικού σχεδίου διαχείρισης της τεράστιας ποσότητας των «ειδικών» αποβλήτων, που συσσωρεύτηκαν εδώ και μήνες και που θα συνεχίσουν να συσσωρεύονται μελλοντικά. Υπάρχει άμεση ανάγκη σε κατάλληλο εξοπλισμό και εγκαταστάσεις διαχωρισμού και επεξεργασίας αποβλήτων, σε ανθρώπινο δυναμικό και σε οικονομικούς πόρους, ακόμη και για αναλώσιμα υλικά (σακούλες απορριμμάτων, καθαριστικά είδη, μέσα ατομικής προστασίας, καύσιμα κ.λπ.).
Μέχρι τώρα, αυτές οι ανάγκες καλύπτονται κατά κάποιο τρόπο με δαπάνες ανταποδοτικών τελών, με αποτέλεσμα οι δημότες μας να επιβαρύνονται αδίκως με κάτι που δεν τους αναλογεί και παράλληλα να μην έχουν την καθαριότητα που είμαστε υποχρεωμένοι να τους παρέχουμε, καθώς οι δρόμοι, οι πλατείες και πολλές περιοχές των χωριών μας και της πόλης μας μετατρέπονται καθημερινά σε χωματερές και σε δημόσια ουρητήρια.
Οι φωτογραφίες που σου στέλνω είναι ένα μικρό μόνο «ήπιο» δείγμα από την «κρίση σκουπιδιών» που αντιμετωπίζει το νησί μας και που μόνοι μας, να είσαι σίγουρος, δεν μπορούμε πλέον ν’ αντιμετωπίσουμε.
Σε χαιρετώ κι ευελπιστώ στην άμεση βοήθειά σας για τη διαχείριση των χιλιάδων τόνων «ειδικών» αποβλήτων, μήπως και καταφέρουμε τελικά ν’ απαλλαγούμε από τον κίνδυνο να μετατραπούμε σε μια απέραντη χωματερή, ανθρώπων και σκουπιδιών.
Υ.Γ.
Δεν θέλω να σου γράψω για τους πνιγμένους και το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τα «άτυπα νεκροταφεία» και τον κίνδυνο που διατρέχουμε να μετατραπεί το νησί μας σ’ ένα τεράστιο κέντρο κράτησης. Ούτε να παραπονεθώ για την προφανή οικονομική καταστροφή του νησιού μας, αλλά και να διαμαρτυρηθώ για τον απάνθρωπο παιχνίδι της Τουρκίας και των αναίσθητων Ευρωπαίων, που την προσκυνούν νομίζοντας, οι αφελείς, ότι θα τους απαλλάξει, έναντι ανταλλαγμάτων σε βάρος μας, από την προσφυγική κρίση. Ούτε βέβαια να καταγγείλω τον ύποπτο, ίσως και υποκινούμενο, ρόλο αρκετών από τις «ανθρωπιστικές» ΜΚΟ, που κάνουν ότι θέλουν, αφού αρμόδιοι φορείς, όπως το λιμενικό, απλά αδυνατούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Αυτά τ’ αφήνω για μια άλλη φορά.
Μυτιλήνη
25-2-2016
Για την αντιγραφή
Βασίλης Στοϊλόπουλος
