Γράφει ο Δαμιανός Καλπακίδης*
Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, πολλοί στο ΠΑΣΟΚ μιλούσαμε για εθνική συνεννόηση, προκειμένου η χώρα να βγει από την οικονομική κρίση. Ζητούσαμε μάλιστα να γίνει η επανάσταση του αυτονόητου και από μια ουτοπία, όπως φάνταζε τότε η συνύπαρξη όλων των πολιτικών δυνάμεων, να οδηγηθούμε με ρεαλισμό σε μια οικουμενική κυβέρνηση με την συμμετοχή όλων των κομμάτων, που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Αντίθετα...
Αντίθετα...
είδαμε μια επανάληψη της κακοπαιγμένης ταινίας του Ιανουαρίου με τον ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ να σφιχταγκαλιάζονται στις εξέδρες.
Η πολιτική των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι φιλελεύθερη και μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να θεωρηθεί αριστερή. Είναι η πολιτική της στασιμότητας, ότι δεν πρέπει τίποτα να αλλάξει στη χώρα, είναι βαθιά συντηρητική.
Διχάσει τους Έλληνες και μάλιστα σε μια κρίσιμη στιγμή για τα εθνικά ζητήματα της χώρας. Ο κος Τσίπρας χωρίζει τους πολίτες αντί ως πρωθυπουργός να τους ενώνει. Μαζί με τον κο Παυλόπουλο πέτυχαν σε τόσο σύντομο χρονικά διάστημα να απολέσουν τον θεσμικό τους χαρακτήρα στην συνείδηση της πλειοψηφίας των πολιτών της χώρας. Κανείς δεν τους αποκαλεί πλέον με την θεσμική τους ιδιότητα.
Σε μια χώρα που κάθε μέρα νέοι άνεργοι προστίθενται από την αντιαναπτυξιακή πολιτική της κυβέρνησης, νέοι επιστήμονες φεύγουν στο εξωτερικό, η κυβέρνηση συνεχίζει να πολεμάει με μανία και ιδεοληψία ότι καινοτόμο και σύγχρονο πάει να δημιουργηθεί.
Δεν είναι αυτή η Ελλάδα που οραματίζονται οι νέοι, δεν είναι αυτή η χώρα που δημιούργησαν με κόπο οι μεγαλύτεροι.
Φυσικά από το κάδρο των ευθυνών δεν είναι άμοιρη και η αντιπολίτευση, που αδυνατεί να προβάλει ένα σύγχρονο προοδευτικό λόγο. Η ΝΔ , μετά την εκλογή του κ, Μητσοτάκη έχει μια επικοινωνιακή κυρίως πρωτοβουλία στο μεσαίο χώρο, αλλά παραμένει η συντηρητική παράταξη με τις ιδεοληψίες της. Δυστυχώς και στο χώρο της κεντροαριστεράς δεν είναι ρόδινα τα πράγματα.
Δεν είναι τυχαίο που όλες μέχρι τώρα προσπάθειες για την ενοποίηση της κεντροαριστεράς κατέληξαν στο κενό. Η πιο φιλόδοξη ήταν η συμπαράταξη προσώπων και δυνάμεων στις Ευρωεκλογές με την Ελιά, που όμως εγκαταλείφθηκε αν και έδωσε προίκα σημαντικούς ανθρώπους στην παράταξη και δύο ελπιδοφόρους και κατά γενική ομολογία, δραστήριους νέους ευρωβουλευτές.
Δεν είναι όμως όλα μαύρα, καθώς είναι φανερό ότι τα νέα πρόσωπα και όχι μόνο ηλικιακά που μιλάνε με σύγχρονο προοδευτικό λόγο για την παράταξη, έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον των πολιτών και ειδικά των νέων. Η πρόσφατη διαμαρτυρία νέων επαγγελματιών , επιστημόνων αλλά και αγροτών έδειξε ότι το πολιτικό σκηνικό στη χωρά έχει αλλάξει. Δεν δημιουργήθηκαν νέοι μη προνομιούχοι όπως αρέσκονται κάποιοι με παρελθοντικούς ορισμούς να αποκαλούν τις παραπάνω κοινωνικές ομάδες, αλλά μια νέα ομάδα ανθρώπων που θέλει να δουλέψει για την χώρα, που θέλει να δημιουργήσει.
Η κατά επίφαση πρώτη φορά αριστερά κατάφερε να βγάλει στο δρόμο και να ενώσει αυτούς που παράγουν.
Όλοι αυτοί περιμένουν να ακούσουν το νέο παραγωγικό μοντέλο που προτείνουμε, περιμένουν σύγχρονο αληθινό προοδευτικό λόγο, από την παράταξη που διαχρονικά ένωσε τους Έλληνες προτείνοντας κάτι μεγαλύτερο. Δεν μπορώ να μετρήσω τις συσκέψεις, τις ημερίδες και τα άρθρα που έχουν γραφτεί για την ανασύνθεση του χώρου.
Κεντροαριστερά, σοσιαλδημοκρατία, προοδευτικό κέντρο και άλλοι χαρακτηρισμοί που περιγράφουν μια αδήριτη ανάγκη της ύπαρξης στη χώρα της δημοκρατικής παράταξης
Υπάρχει όχι η ελπίδα, αλλά η επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί κάτι καινούριο στη χώρα. Μια πλατιά συμμαχία αυτών που παράγουν.
Είναι ίσως μοναδική ευκαιρία για το προοδευτικό κέντρο, που πάντα εκφραζόταν από το ΠΑΣΟΚ, έστω και αν σε μερικές περιόδους ο λαϊκισμός εισχώρησε στη παράταξη.
Μια συμμαχία αυτών που ακόμη και την περίοδο της κρίσης παράγουν πλούτο στη χώρα σε όλους τους τομείς, μια συμμαχία με αυτούς που σήμερα είναι άνεργοι, επειδή κάνεις δεν τους έδωσε την ευκαιρία να δημιουργήσουν, μια συμμαχία των νέων που έφυγαν από τη χώρα αλλά πλούτισαν σε γνώσεις και εμπειρίες και η επιστροφή τους θα δώσει το ποιοτικό άλμα που λείπει από την Ελλάδα.
Είναι η πιο μορφωμένη γενιά που έχει ποτέ η χώρα και όμως κάποιοι φρόντισαν να τη αδρανοποιήσουν και να την στείλουν σε καφετέριες.
Αυτή είναι η μαγιά του νέου και εκεί πρέπει να επικεντρωθεί όλη η προσπάθεια για την ανασύνταξη του προοδευτικού κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας.
Σε όλη την Ευρώπη αλλά και στη χώρα μας, συντηρητικοί, λαϊκιστές και ευρωσκεπτικιστές καταλαμβάνουν περισσότερο πολιτικό χώρο. Πρόσφατη έρευνα, παρουσιάζει το ποσοστό των Ελλήνων που πιστεύει ότι η χώρα βγήκε ζημιωμένη από την συμμετοχή της στην ΕΕ σε 46,4%, ενώ στην ίδια έρευνα το ποσοστό των πολιτών που επιθυμούν την χώρα εκτός ΕΕ είναι περίπου 26%.
Μπορεί εύκολα να συμπεραίνει κανείς ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας αντιμετωπίζει με μια επιφύλαξη την ΕΕ .
Με την ίδια επιφύλαξη την δεδομένη στιγμή δεν διατυπώνει ερωτήματα προς την κεντροαριστερά και έχει μια μάλλον αδιάφορη στάση για την εξελίξεις εντός αυτής. Μοιάζει σήμερα ο ευρύτερος χώρος να είναι άτολμος και άνευρος. Δεν απαντάει στις προκλήσεις της εποχής και δεν κάνει τα απαραίτητα βήματα να προσεγγίσει νέες κοινωνικές ομάδες που έχουν πιο φιλική στάση προς την δημοκρατική παράταξη.
Πολλές φορές τα μηνύματα που εκπέμπει ο δημοκρατικός χώρος, χάνονται καθώς εκφέρονται από πρόσωπα που έχουν διαδραματίσει πολιτικό ρόλο στο παρελθόν. Υπάρχουν πολιτικοί που σήμερα ακόμα και ανέκδοτο να πουν στους πολίτες , δεν θέλει η πλειοψηφία να τους ακούσει.
Υπάρχουν πρόσωπα που παίζουν το ρόλο πλέον του «επαγγελματία» της κεντροαριστεράς και εμφανίζονται κάθε φορά που προσπαθεί να δημιουργηθεί κάτι νέο, τορπιλίζοντας τις περισσότερες φορές την προσπάθεια.
Το ΠΑΣΟΚ και η ηγεσία του, οφείλει στον ιδρυτή του, στην ιστορία του, αλλά κυρίως στους χιλιάδες πολίτες που κάποια στιγμή το εμπιστεύτηκαν να αποτελέσει την νέα μαγιά, στη δημιουργία μιας σύγχρονης προοδευτικής παράταξης που θα εκφράζει αυτούς που παράγουν και αυτούς που τώρα δεν μπορούν αλλά θέλουν να παράγουν, να δημιουργήσουν.
Η πιο μορφωμένη γενιά της χώρας χωρίς βιασύνη αλλά με σοβαρότητα και συνέπεια, με τη βοήθεια εμπειρότερων, χωρίς όμως να τους κηδεμονεύουν, πρέπει να πάρει την θετική πρωτοβουλία και να οικοδομήσει μια διαφορετική παράταξη, με στόχο την Ελλάδα που παράγει και θέλει να αλλάξει.
*Ο Δαμιανός Καλπακίδης είναι μέλος της ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ
