ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣΔεν δέχομαι τα σύνορα, δεν με χωράει ο τόπος,
Ο νους μου κι’αν βολεύεται, η καρδιά μου αγριεύει.
Το σώμα επαναστατεί, δεν ξέρω τι γυρεύει,
Η λογική πάντα νικά και την ψυχή μου γαληνεύει.
Να υποτάξω θέλω τον καιρό, ν’ αλλάξω όλους τους νόμους,
Στους ηθικούς ανάμεσα να περπατώ, παρέα να έχω παρανόμους.
Μπροστά μου ορθώνεται ψηλό, μεσότοιχο δύο μέτρα,
Να το συντρίψω θέλω, να διαβώ, μα είναι σκληρό σαν πέτρα.
Θέλω να ζήσω από την αρχή, να κάνω πάλι λάθη,
Θέλω να αρχίσω από το μηδέν, τα ίδια μου τα πάθη.
Ότι εγώ δημιούργησα, με μιας θα το γκρεμίσω,
Συγχώρεση στον κόσμο αυτό, ποτέ δεν θα ζητήσω.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
