Πέρα ότι με το λεγόμενο BREXIT και έξοδος της Μ. Βρετανίας από την Ε.Ε., αποδοκιμάστηκε η πολιτική της Ε.Ε., από τον εργαζόμενο λαό της Αγγλίας, από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, περιφερειών της Αγγλίας.
Με το λεγόμενο BREXIT, είχαμε την αντανάκλαση αντιθέσεων και ανταγωνισμών, μεταξύ ερίδων του Βρετανικού κεφαλαίου, που τμήματα του, κυρίως το βιομηχανικό κεφάλαιο και όχι μόνο, βλέπει τα ταξικά - οικονομικά του συμφέροντα, τα κέρδη και οι συσσωρεύσεις τους, να προωθούνται καλύτερα έξω από την Ε.Ε.
Αυτή η...
πραγματικότητα, δεν είναι έξω από της νομοτέλειες της καπιταλιστικής οργάνωσης της οικονομίας. Αφού οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί, υπάρχουν στο εσωτερικό της Ε.Ε., σαν αποτέλεσμα της ανισομετρίας που υπάρχει, σε οικονομικά μεγέθη, μεταξύ των κρατών - μελών της Ε.Ε.
Για αυτό τον λόγο, είναι αυταπάτη, η πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε. και η λεγόμενη ολοκλήρωση της. Αφού τα διάφορα καπιταλιστικά συμφέροντα, χωρών, μονοπωλίων, για απόσπαση μεγαλύτερων μερίδων κέρδους, έχουν ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Για αυτό η Ε.Ε. ποτέ δεν ήταν και δεν μπορούσε να ήταν, Ευρώπη των λαών, της αδελφοσύνης, της ασφάλειας, της Ειρήνης.
Η Ε.Ε., είναι διακρατική ένωση καπιταλιστικών χωρών, που σε αυτή πρότρεξαν, οι αστικές τάξεις και το εγχώριο κεφάλαιο, κάθε κράτους, που επιζητούσε να γίνει μέλος της. Γιατί εκεί πρόβλεπε, ότι θα προωθηθούν καλύτερα, πιο αποτελεσματικά, τα ταξικά – οικονομικά συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών.
Η Ε.Ε. με βάση τον στρατηγικό της στόχο, της διακηρύξεις , της συνθήκες και τους νόμους της. Στόχευε και στοχεύει στην θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων, έναντι άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, κυρίως των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. Αργότερα, μπαίνουν και άλλοι παίκτες στην κούρσα των ανταγωνισμών, για τα μερίδια κερδών μονοπωλίων και καπιταλιστών , χώρες για της δικές τους αστικές τάξεις και μονοπώλια που εκπροσωπούν, όπως η Ρωσία, η Κίνα, κ.α.
Οι στρατηγικές αυτές επιλογές, για τα ταξικά συμφέροντα του κεφαλαίου, έχουν κοινωνικό πρόσημο στην πολιτική. Με τα λαϊκά – κοινωνικά δικαιώματα των λαών της Ευρώπης και όχι μόνο. Να αποτελούν βαρίδια, για τα κέρδη των καπιταλιστών και μονοπωλίων. Και έτσι να καταστρατηγούνται, μόνιμα και σταθερά, σε όλο το φάσμα των χωρών – μελών της Ε.Ε. Εργασιακά, ασφαλιστικά, μισθολογικά, κοινωνικά δικαιώματα να ανατρέπονται, να οξύνονται οι κοινωνικές ανισότητες, να μεγαλώνει η φτώχεια και κυρίως σε μητροπόλεις του καπιταλισμού, όπως η Αγγλία, η Γερμανία.
Έτσι επιτεύχθηκαν τα λεγόμενα οικονομικά <<θαύματα>>. Με τους δείκτες της καπιταλιστικής κερδοφορίας να αναπτύσσονται και στον αντίποδα το βιοτικό επίπεδο των λαών της Ευρώπης να συρρικνώνεται.
Ακόμα και σε χώρες, όπως οι Σκανδιναβικές, που μπορεί να είχαν υψηλό ποσοστό, προστασίας, κοινωνικής πολιτικής και εκεί συρρικνώνεται, με αρνητικά αποτελέσματα, για τους λαούς των Σκανδιναβικών χωρών. Δυσκολεύεται με λίγα λόγια, η διαχείριση της αντιλαϊκής πολιτικής, ελέω και οικονομικής ύφεσης.
Οι λαοί στην Ε.Ε. αγωνιούν και βλέπουν το μέλλον τους αβέβαιο, μέσα στην Ε.Ε. Η αμφισβήτηση τους όμως, πρέπει να πάρει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και να μην συνδεθεί με κόμματα και κινήματα του << ευρωσκεπτικισμού >> που δεν εκφράζονται μόνο με ακροδεξιά κόμματα, αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις, αλλά κάποιοι έχουν και αριστερή ταμπέλα.
Οι δυνάμεις αυτές του << ευρωσκεπτικισμού>>, εκφράζουν τμήματα του κεφαλαίου, στο εσωτερικό των χωρών τους, που βλέπουν μέσα από τους λεγόμενους εθνικούς δρόμους, να βελτιώνουν την θέση τους, στον διεθνή ανταγωνισμό. Οι δυνάμεις αυτές, μέσα από μια άλλη μορφή αστικής διαχείρισης, καλούν τους λαούς να φύγουν από την Ε.Ε.
Από αυτή την σκοπιά είναι δυνάμεις φιλομονοπωλιακές, αντιδραστικές, αντιλαϊκές, που εχθρεύονται ταξικά, τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εργαζομένων, των λαών, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου που εκπροσωπούν.
Οι λαοί της Ε.Ε. να μην εγκλωβιστούν στα λεγόμενα << ευρωσκεπτικιστικά >> κόμματα, κινήματα, ακροδεξιάς η << αριστερής >> κοπιάς. Αποτελούν την άλλη όψη του νομίσματος, των παραδοσιακών αστικών κομμάτων, για την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου.
Για να είναι σωστό το βήμα και ολοκληρωμένο ενάντια στην Ε.Ε. Αυτό πρέπει να γίνει, με αποδέσμευση από την Ε.Ε., με εργατική – λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει της μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τα μονοπώλια, θα εφαρμόσει κεντρικό – επιστημονικό σχεδιασμό του λαϊκού κράτους, με λαϊκό – κοινωνικό έλεγχο, που θα υποτάσσει την παραγωγή, στις λαϊκές – κοινωνικές ανάγκες και όχι στα κέρδη των καπιταλιστών,
Αυτός ο δρόμος θα απελευθερώσει παραγωγικές δυνάμεις, θα προωθήσει την λαϊκή ανάπτυξη, με βάση της δυνατότητες και κοινωνικές ανάγκες, αξιοποιώντας την τεχνολογική πρόοδο, επιστήμη και θα χει κριτήριο ανάπτυξης την λαϊκή ευημερία και κοινωνική πρόοδο.
Σε αυτή την κατεύθυνση, η ενδυνάμωση κομμουνιστικών κομμάτων, κινημάτων, ταξικών – εργατικών κινημάτων, σε όλη την Ε.Ε., αποτελούν εγγύηση για νικηφόρους λαϊκούς αγώνες. Με στόχο την ανατροπή των αστικών εξουσιών και επιστέγασμα την εργατική – λαϊκή εξουσία, που θα αποτελεί τον πυρήνα σε κάθε χώρα, για την πραγματική Ευρώπη των λαών, του αμοιβαίου οφέλους, της αλληλεγγύης και αδελφοσύνης.
Για αυτό τον λόγο, είναι αυταπάτη, η πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε. και η λεγόμενη ολοκλήρωση της. Αφού τα διάφορα καπιταλιστικά συμφέροντα, χωρών, μονοπωλίων, για απόσπαση μεγαλύτερων μερίδων κέρδους, έχουν ανταγωνιστικό χαρακτήρα. Για αυτό η Ε.Ε. ποτέ δεν ήταν και δεν μπορούσε να ήταν, Ευρώπη των λαών, της αδελφοσύνης, της ασφάλειας, της Ειρήνης.
Η Ε.Ε., είναι διακρατική ένωση καπιταλιστικών χωρών, που σε αυτή πρότρεξαν, οι αστικές τάξεις και το εγχώριο κεφάλαιο, κάθε κράτους, που επιζητούσε να γίνει μέλος της. Γιατί εκεί πρόβλεπε, ότι θα προωθηθούν καλύτερα, πιο αποτελεσματικά, τα ταξικά – οικονομικά συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών.
Η Ε.Ε. με βάση τον στρατηγικό της στόχο, της διακηρύξεις , της συνθήκες και τους νόμους της. Στόχευε και στοχεύει στην θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων, έναντι άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, κυρίως των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. Αργότερα, μπαίνουν και άλλοι παίκτες στην κούρσα των ανταγωνισμών, για τα μερίδια κερδών μονοπωλίων και καπιταλιστών , χώρες για της δικές τους αστικές τάξεις και μονοπώλια που εκπροσωπούν, όπως η Ρωσία, η Κίνα, κ.α.
Οι στρατηγικές αυτές επιλογές, για τα ταξικά συμφέροντα του κεφαλαίου, έχουν κοινωνικό πρόσημο στην πολιτική. Με τα λαϊκά – κοινωνικά δικαιώματα των λαών της Ευρώπης και όχι μόνο. Να αποτελούν βαρίδια, για τα κέρδη των καπιταλιστών και μονοπωλίων. Και έτσι να καταστρατηγούνται, μόνιμα και σταθερά, σε όλο το φάσμα των χωρών – μελών της Ε.Ε. Εργασιακά, ασφαλιστικά, μισθολογικά, κοινωνικά δικαιώματα να ανατρέπονται, να οξύνονται οι κοινωνικές ανισότητες, να μεγαλώνει η φτώχεια και κυρίως σε μητροπόλεις του καπιταλισμού, όπως η Αγγλία, η Γερμανία.
Έτσι επιτεύχθηκαν τα λεγόμενα οικονομικά <<θαύματα>>. Με τους δείκτες της καπιταλιστικής κερδοφορίας να αναπτύσσονται και στον αντίποδα το βιοτικό επίπεδο των λαών της Ευρώπης να συρρικνώνεται.
Ακόμα και σε χώρες, όπως οι Σκανδιναβικές, που μπορεί να είχαν υψηλό ποσοστό, προστασίας, κοινωνικής πολιτικής και εκεί συρρικνώνεται, με αρνητικά αποτελέσματα, για τους λαούς των Σκανδιναβικών χωρών. Δυσκολεύεται με λίγα λόγια, η διαχείριση της αντιλαϊκής πολιτικής, ελέω και οικονομικής ύφεσης.
Οι λαοί στην Ε.Ε. αγωνιούν και βλέπουν το μέλλον τους αβέβαιο, μέσα στην Ε.Ε. Η αμφισβήτηση τους όμως, πρέπει να πάρει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και να μην συνδεθεί με κόμματα και κινήματα του << ευρωσκεπτικισμού >> που δεν εκφράζονται μόνο με ακροδεξιά κόμματα, αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις, αλλά κάποιοι έχουν και αριστερή ταμπέλα.
Οι δυνάμεις αυτές του << ευρωσκεπτικισμού>>, εκφράζουν τμήματα του κεφαλαίου, στο εσωτερικό των χωρών τους, που βλέπουν μέσα από τους λεγόμενους εθνικούς δρόμους, να βελτιώνουν την θέση τους, στον διεθνή ανταγωνισμό. Οι δυνάμεις αυτές, μέσα από μια άλλη μορφή αστικής διαχείρισης, καλούν τους λαούς να φύγουν από την Ε.Ε.
Από αυτή την σκοπιά είναι δυνάμεις φιλομονοπωλιακές, αντιδραστικές, αντιλαϊκές, που εχθρεύονται ταξικά, τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εργαζομένων, των λαών, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου που εκπροσωπούν.
Οι λαοί της Ε.Ε. να μην εγκλωβιστούν στα λεγόμενα << ευρωσκεπτικιστικά >> κόμματα, κινήματα, ακροδεξιάς η << αριστερής >> κοπιάς. Αποτελούν την άλλη όψη του νομίσματος, των παραδοσιακών αστικών κομμάτων, για την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου.
Για να είναι σωστό το βήμα και ολοκληρωμένο ενάντια στην Ε.Ε. Αυτό πρέπει να γίνει, με αποδέσμευση από την Ε.Ε., με εργατική – λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει της μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τα μονοπώλια, θα εφαρμόσει κεντρικό – επιστημονικό σχεδιασμό του λαϊκού κράτους, με λαϊκό – κοινωνικό έλεγχο, που θα υποτάσσει την παραγωγή, στις λαϊκές – κοινωνικές ανάγκες και όχι στα κέρδη των καπιταλιστών,
Αυτός ο δρόμος θα απελευθερώσει παραγωγικές δυνάμεις, θα προωθήσει την λαϊκή ανάπτυξη, με βάση της δυνατότητες και κοινωνικές ανάγκες, αξιοποιώντας την τεχνολογική πρόοδο, επιστήμη και θα χει κριτήριο ανάπτυξης την λαϊκή ευημερία και κοινωνική πρόοδο.
Σε αυτή την κατεύθυνση, η ενδυνάμωση κομμουνιστικών κομμάτων, κινημάτων, ταξικών – εργατικών κινημάτων, σε όλη την Ε.Ε., αποτελούν εγγύηση για νικηφόρους λαϊκούς αγώνες. Με στόχο την ανατροπή των αστικών εξουσιών και επιστέγασμα την εργατική – λαϊκή εξουσία, που θα αποτελεί τον πυρήνα σε κάθε χώρα, για την πραγματική Ευρώπη των λαών, του αμοιβαίου οφέλους, της αλληλεγγύης και αδελφοσύνης.
Σαββίδης Παναγιώτης
