Στην προδοσία οι παράπλευρες απώλειες μετρώνται σε οικογένειες, φιλίες, δεσμούς, αγάπες, ελπίδες, όνειρα, πατρίδες και ζωές. Η ιστορία επαναλαμβάνεται πάλι, όπως ακριβώς γράφτηκε στο σενάριο μιας άλλης εποχής, στα πέτρινα χρόνια του 1941-44, επί γερμανικής κατοχής.
Δεν ξεκινούν πια τα τραίνα από το σταθμό Λαρίσης για...
Auschwitz, Treblinca, Dachau καιBelsen Bergen. Τα στρατόπεδα είναι εδώ, όπου κυβερνά η απαράμιλλη γερμανική λογική ενός Wolfgang Schäuble και μιας παπαδοκόρης, της Angela Merkel, ταγμένοι και οι δυό στην προτεσταντική καλβινιστική ηθική, που σώζει λαούς, όπως πάλαι ποτέ τους Εβραίους, δια της παραδειγματικής τιμωρίας τους.
Μετέτρεψαν την Ελλάδα σε ‘να απέραντο κοιμητήριο, όπου όποιος δεν έχει να πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ της ζωής του στον Προκρούστη, πεθαίνει. Γιόμισε ο τόπος από Ιούδες που για λιγότερα από 30 αργύρια προδίδουν και παραδίδουν τον καθένα, ψυχή και σώματι, «μη» συνεργάσιμο, σε τράπεζες, ταμεία, ευγενή ιδρύματα και κρεματόρια προς γνώση, συμμόρφωση και τελική καύση. Σε καιρούς οίκτου και πλάνης, ελπίζουν, χαμογελούν και ονειρεύονται στην χώρα μας, μόνο πεθαμένοι και οι μουρλοί που γνωρίζουν τι δεν θέλουν και τι τους αηδιάζει.
Εύστοχα αναφέρεται ο εθνικός μας ποιητής στον «Ύμνον προς την Ελευθερίαν» στο μικρόβιο της φυλής ...
1. Ἡ Διχόνοια ποὺ βαστάει ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερὴ
καθενὸς χαμογελάει,
«πάρ' το», λέγοντας, «καὶ σῦ».
2. Κειο τὸ σκῆπτρο πού σας δείχνει ἔχει ἀλήθεια ὡραία θωριά·
μὴν τὸ πιάστε, γιατί ρίχνει
εἱσὲ δάκρυα θλιβερά.
3. Ἀπὸ στόμα ὀποῦ φθονάει,
παλληκάρια, ἂς μὴν πωθεῖ,
πὼς τὸ χέρι σας κτυπάει
τοῦ ἀδελφοῦ τὴν κεφαλή.
4. Μὴν εἰποῦν στὸ στοχασμό τους
τὰ ξένα ἔθνη ἀληθινά:
«Ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους
δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά».
Είναι μαθημένος ο Γερμανός και τό ‘χει στο αίμα του να ηδονίζεται, όταν βασανίζει ψυχές και σκοτώνει κορμιά αθώων αλλά ο ¨Ελληνας; Τι σόϊ αίμα τρέχει στις φλέβες του μισανθρώπου εκείνου που ευχαριστιέται όταν ο διπλανός του πεινά, πονά, υποφέρει και πεθαίνει; Ποιός ο πολιτισμός του όταν εφαρμόζει τους νόμους ζούγκλας για να αντιμετωπίσει παιδιά, γερόντια και ανάπηρους που παλεύουν για το δίκιο τους;
Πιστεύουν άραγε, το γερμανόφιλο καθεστώς στην Αθήνα και η κυβέρνηση στο Βερολίνο, ότι με την προπαγάνδα των έμμισθων ΜΜΕ, την τρομοκρατία του παρακράτους, τα κλόμπς των ΜΑΤ και την ψυχολογική βία των επιόρκων δημοσίων υπαλλήλων, θα κρατιώνται εσαεί στην εξουσία;. Πόσο καιρό ακόμη πιστεύουν ότι θα υπομείνει ο Έλληνας τα παραγγέλματα, τις απειλές, τους εκβιασμούς και τις ψευδείς υποσχέσεις τους, φοβούμενος μη τυχόν δημευτεί το βιός ή χαθεί η δουλειά του; Πόσο καιρό ακόμη, πιστεύει το σύστημα, ότι ο θρήνος των συγγενών όλων των αδικοχαμένων θα παραμένει σιωπηλός δίχως να μετατραπεί σε μίσος, με ότι αυτό συνεπάγεται;
Μπορεί διαρκώς και δημοσίως να λένε οι κάθε είδους έμμισθοι ρουφιάνοι, «καλοθελητές», δειλοί, μικρόψυχοι και νενέκοι το «μακρύ και το κοντό» τους, προκειμένου να επηρεάσουν την κοινή γνώμη και να πείσουν τον κόσμο να κάτσει στα αυγά του αλλά αυτό δεν θα εμποδίσει τον κόμπο να φτάσει στο χτένι. Όταν ο λαός φτάνει να σατυρίζει ανοικτά την εξουσία, σημαίνει ότι η αγανάκτηση μέσα του έγινε οργή και έτοιμη να εκραγεί. Ο λαός αναρωτιέται πλέον γιατί τα παιδιά του δεν έχουν την τύχη και τα χρυσά κουτάλια για να τρώνε όπως τα πριγκιπόπουλα των Τσίπρα, Καμμένου, Φίλη, Φωτίου, Μητσοτάκη, Παπανδρέου, Σαμαρά και των άλλων λαοπλάνων και τυράννων.
Πόσους μπορεί να σκοτώσει το λαομίσητο καθεστώς από εμάς που αντιδράμε στην τυραννία του και τι θα κάνει, ακόμη και αν μας ξαποστείλει όλους, με τις ψυχές μας που θα ‘ναι λεύτερες να ξεσηκώσουν τους υπόλοιπους; Χύθηκε άδικα τόσο αίμα και διαπράχθηκαν, επ’ ονόματι των μνημονίων, τόσα εγκλήματα και αδικίες που απαγορεύουν στην μνήμη να ξεχάσει, πόσο μάλλον στην καρδιά να συγχωρέσει.
Στην προσπάθεια των ξενόδουλων τυράννων να πολυδιασπάσουν σε φατρίες τον λαό, απαντούν οι Έλληνες μονιασμένοι και ενωμένοι ενώ σε εκείνη που τους θέλει δούλους των μνημονίων και του αέναου χρέους, απαντούν με τον Ελληνικό δρόμο, που είναι σύμφωνος με τον νόμο και τα εθνικά συμφέροντα.
Δεν πάνε να κόβουν και να ράβουν οι τύραννοι νόμους και συντάγματα στο καφενείο και στα πίσω έδρανα της Βουλής σύμφωνα με τα πατρόν που τους στέλνουν τα αφεντικά από το Βερολίνο. Δεν θα τους βοηθήσει σε τίποτα. Νωπές είναι ακόμη οι εντυπώσεις από την πρόσφατη επίσκεψη Πούτιν, που είδαμε τους Γερμανούς να τα «μαζεύουν» γρήγορα και να τους αφήνουν σύξυλους, να στέκονται στο ‘να ποδάρι σαν τις βρεγμένες γάτες απέναντι στους Ρώσσους που τους διεμήνυσαν αντρίκια ότι δεν χαμπαριάζουν ...!
Μπούμερανγκ θα τους βγει η «Υδρα» και μάλιστα πολύ γρήγορα. Την θέση που «ενός», που αυτοί σκοτώνουν, θα έρχονται να την πάρουν χιλιάδες νέοι αγωνιστές. Η ζωή και η ευημερία θα επιστρέψουν σε αυτό τον τόπο, μόνο όταν τους δούμε όλους, τυράννους, γενοκτόνους και τα τσιράκια τους να συναυλίζονται στον Κορυδαλλό. Ελπίζουμε ότι θα τους φωτίσει ο Θεός να αποχωρίσουν οικειοθελώς και να θέσουν εαυτούς στην διάθεση του λαού. Ειδάλλως, έχει και ο λαός τον τρόπο του να επιβάλλει το γράμμα του νόμου και την θέλησή του, ως έχουν.
Μας ενώνει ότι μας χώριζε.
Ένας λαός, μια οικογένεια, ... Έλληνες.
Νέα Φιλική Εταιρεία
