Όχι δεν είμαι ο Βερναρδάκης. Και εσύ βέβαια δεν είσαι ο Πρόεδρος των Παραολυμπιονικών (αυτό σου έλειπε).
Το ποιος είμαι εγώ, μπορεί κανείς να το διαβάσει στο τέλος του άρθρου. Το ποιος είσαι εσύ όμως είναι περίπλοκο. Ακριβώς όπως η κατάστασή σου στο facebook. Περίπλοκη κι αυτή. Όμως δεν παύεις να είσαι Πρόεδρος κατά μία έννοια. Νυν, πρώην, ποιος νοιάζεται; Σίγουρα είσαι Πρόεδρος των φασιστοειδών, αν και δεν έχουν κάνει ακόμα σύλλογο.
Ίσως να μη γνωρίζεις καν ότι ανήκεις σ’ αυτή την κατηγορία. Άλλωστε...
τον φασισμό τον είχες πάντα απέναντι, όπως λες. Ο φασισμός όμως δεν έχει χρώματα. Είναι μαύρος, είναι μπλε, είναι κόκκινος και τώρα τελευταία είναι και ροζ.
Είσαι φασίστας λοιπόν. Και ρατσιστής, γιατί όχι; Μην το πάρεις στραβά. Δεν σε βρίζω. Κριτική σου ασκώ, σαν αυτή, που ασκείς εσύ στους άλλους. Αυτούς που φρόντισες να φακελώσεις, παίρνοντας εκδίκηση για τα μαύρα χρόνια, που σου έκαναν και σένα το ίδιο.
Είσαι ρατσιστής γιατί χωρίζεις τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς, ανάλογα από πού προέρχονται. Καλούς, αν προέρχονται από το δικό σου ιδεολογικό χώρο, από τη δική σου παρέα, από τη δική σου «τάξη» και κακούς όλους τους άλλους, που δεν υπήρξαν «συμμαθητές» σου ή συνοδοιπόροι στους δρόμους του «αγώνα».
Φασίστας είσαι γιατί εφαρμόζεις τις τακτικές, που έμαθες από το θείο Γκαίμπελς. Γιατί διαστρεβλώνεις την αλήθεια, διαβάλλεις, συκοφαντείς, λασπολογείς. Βρίζεις όποιον δε συμφωνεί μαζί σου. Ασκείς ψυχολογική βία και δεν διστάζεις ν’ απλώσεις και χέρι αν όλα τα υπόλοιπα δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Κυρίως όμως είσαι φασίστας, γιατί δεν επιτρέπεις σε όποιον έχει διαφορετική άποψη, να τη διατυπώνει ελεύθερα στα πλαίσια της δημοκρατίας, στην οποία υποτίθεται ότι ζούμε.
- Είσαι εριστικός.
Δεν το λέω εγώ. Το λένε οι άλλοι για μένα. Και μπορεί κι εσύ ο αναγνώστης να έχεις την ίδια άποψη. Για να είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνω σωστά, το έψαξα λίγο.
εριστικός, -ή, -ό: που αγαπά να ερίζει, που με τη στάση του αυξάνει την ένταση σε μια διαφωνία, που συνηθίζει να προκαλεί ή να συντηρεί έριδες, που έχει διάθεση για καυγά, ο φιλόνικος.
Είμαι σίγουρος ότι δεν έχω διάθεση για καυγά. Αν τον ξεκινήσει άλλος όμως, σίγουρα δεν θα φύγω πρώτος. Εκτός κι αν εννοούν ερειστικός.
Το επίθετο ερειστικός είναι παράγωγο του ρήματος ερείδομαι (=στηρίζομαι), από το οποίο και το έρεισμα (= το στήριγμα, κυριολεκτικά ή μεταφορικά). Ερειστικός, λοιπόν, είναι ο ερεισματικός, αυτός που χρησιμεύει ως έρεισμα, ο υποστηρικτικός. Η λέξη χρησιμοποιείται συνήθως ως τεχνικός όρος: ερειστικό σύστημα, ερειστικός ιστός.
Αυτό μάλιστα. Μου φαίνεται πιο σωστό, αν και κουσούρι. Να υποστηρίζεις τον αδύνατο, αυτόν που διώκεται, αυτόν που μερικοί μετατρέπουν σε σάκο του μποξ.
Ωστόσο μια συνάδελφος, καλή της ώρα εκεί στα ξένα που είναι, το είχε πει σωστά.
- Τα κείμενά σου βγάζουν ένταση. Όταν γράφεις, πρέπει να είσαι σε συγκινησιακή φόρτιση.
Αλήθεια είναι. Δεν το είχα καταλάβει, αλλά είχε δίκιο. Όταν ξεκινάω να γράφω υπάρχει πάντα κάποιο ερέθισμα. Κάτι που με κάνει έξαλλο. Και βέβαια θέλω κάπου να το πω. Σε άλλη περίπτωση θα πήγαινα στον ψυχολόγο ή στον ψυχίατρο. Αλλά τάχα τι περισσότερο θα μου έκανε; Θα με έβαζε να μιλήσω γι’ αυτό που μ’ ενοχλεί ή ακόμα και για τα παιδικά μου χρόνια. Αυτό το κάνω και μόνος μου όμως με τα κείμενα που διαβάζεις. Μόνο που την πληρώνεις εσύ, ενώ εμένα μου βγαίνει τζάμπα και με τα λεφτά που γλιτώνω από τον ψυχίατρο, πηγαίνω γυμναστήριο, για να αντέχω στο «ξύλο».
Αν από όλα τα παραπάνω δεν κατάλαβες τίποτα, μη στεναχωριέσαι, δεν είσαι ο μόνος. Και γω δεν καταλαβαίνω τα περισσότερα από αυτά που διαβάζω. Εσύ ο άλλος όμως, που κατάλαβες, που ξέρεις ότι αναφέρομαι σε σένα, ετοιμάσου.
Συνάδελφε, πληνάδερφε ή ότι άλλο νομίζεις ότι είσαι, το διάβασες και παραπάνω. Δεν μ’ αρέσουν οι καυγάδες. Απ’ την στιγμή που τον ξεκίνησες όμως, δεν θ’ αποχωρήσω πρώτος. Θα συνεχίσω να σου ασκώ «κριτική» και να λέω παντού ότι είσαι φασιστάκι του κερατά. Αν δεν σ’ αρέσει το κέρατο, τότε μπορεί να είσαι φασιστάκι του Ρήγα, του Μάο ή του Στάλιν ή ακόμα του θείου σου του Γκαίμπελς ή της κοτσίδας. Εσύ διαλέγεις.
Γιώργος Βαρδακώστας
